Mój wspaniały początek pierwszej poważnej pracy w dziale księgowości zaczął się nietypowo. Mój kierownik podszedł do mojego biurka na którym piętrzyły się dokumenty i faktury i rzucił hasłem: Masz tu trzy sto?
A ja mu na to: Marcin ja zawsze mam tu czysto.
Moja odpowiedź rozładowała ciężki początek w nowej rzeczywistości w jakiej musiałam się odnaleźć.
Długo będę wspominać tą śmieszną grę słów.

Mój wspaniały początek pierwszej poważnej pracy w dziale księgowości zaczął się nietypowo. Mój kierownik podszedł do mojego biurka na którym piętrzyły się dokumenty i faktury i rzucił hasłem: Masz tu trzy sto?
A ja mu na to: Marcin ja zawsze mam tu czysto.
Moja odpowiedź rozładowała ciężki początek w nowej rzeczywistości w jakiej musiałam się odnaleźć.
Długo będę wspominać...

Ostatni dzień stażu najbardziej zapadł mi w pamięci. Staż trwał miesiąc wszystko układało się dobrze. Miałam idealny plan na pożegnanie z opiekunką praktyki i pozostałymi dziewczynami z działu. Miałam kupić ciasto, stworzyć fajną przemowę. Pech chciał, że w weekend przed końcem praktyk byłam na ślubie. Następnego dnia źle się czułam ale zbyłam to myślą o kacu. Jakie było moje zdziwienie gdy ostatniego dnia praktyk wstałam wysypana krostko-bąbelkami. Okazało się, że mam ospę. Dziewczyny dały mi potrzebne dokumenty, podziękowały na odległość za współpracę i odesłały do domu. Nie było ciasta i kawy ani miłych pogawędek. Właśnie tak zakończyłam swój staż. Najwidoczniej utkwiłam im w pamięci bo rok później zaproponowali mi pracę i tak już pracuję prawie 3 lata.

Ostatni dzień stażu najbardziej zapadł mi w pamięci. Staż trwał miesiąc wszystko układało się dobrze. Miałam idealny plan na pożegnanie z opiekunką praktyki i pozostałymi dziewczynami z działu. Miałam kupić ciasto, stworzyć fajną przemowę. Pech chciał, że w weekend przed końcem praktyk byłam na ślubie. Następnego dnia źle się czułam ale zbyłam to myślą o kacu. Jakie było...

W moim życiu (czyli jednym wielkim zbiorze przyjemnych choć rozczarowujących zawodowych pomyłek) miały miejsce praktyki w zakładzie odzieżowym (szyjącym garnitury droższe niż moje meble). Razem z koleżankami, miałyśmy się tam czegoś nauczyć, a tymczasem marnowałyśmy czas ukrywając się po kontach i udając, że mamy zajęcie pomagając na jakimś etapie produkcji (chociaż jedyne co miało jakiś sens to wypruwanie, bo tego chyba nawet my nie mogłyśmy zepsuć). Czas się dłużył, było nudno, okolica nieciekawa, a my skupiałyśmy się jedynie na rozmawianiu o tym jak nas ten kierunek omamił ułudą nauczenia się projektowania odzieży podczas gdy rzeczywistość zawiodła na całej linii, bo wszyscy nas mieli gdzieś i jedynie czekali aż sobie pójdziemy i będą nas mieć z głowy (jakby im codzienność odpowiadała, mimo że nikt nie chodził uśmiechnięty i zadowolony z kariery). Najśmieszniejszy wydawał nam się strój "dyrygentki" (nazywałyśmy ją tak, bo w sumie tylko chodziła i nadzorowała udając, że coś robi a wyglądało jakby się snuła nabzdyczona jak osa i nie miała żadnego celu poza wbijaniem żądła w każdego mijanego pracownika), który przez cały miesiąc praktyk nie zmienił się choćby na pięć minut. Poza nudą, było tylko tyle, ale stresu nie było.

W moim życiu (czyli jednym wielkim zbiorze przyjemnych choć rozczarowujących zawodowych pomyłek) miały miejsce praktyki w zakładzie odzieżowym (szyjącym garnitury droższe niż moje meble). Razem z koleżankami, miałyśmy się tam czegoś nauczyć, a tymczasem marnowałyśmy czas ukrywając się po kontach i udając, że mamy zajęcie pomagając na jakimś etapie produkcji (chociaż jedyne...

Dawno, dawno temu, wtedy, kiedy niektórych z Was nie było jeszcze na tym świecie - ja podjęłam swoją pierwszą pracę. Była to praca w Spedycji Międzynarodowej, która miała m.in. swoje magazyny, przechowujące towary z całego świata, czekające na oclenie i rozwiezienie do właścicieli. Do moich obowiązków należało przygotowanie dokumentacji, pozwalającej oclić dany towar i reprezentowanie Strony w Urzędzie Celnym. To było bardzo odpowiedzialne stanowisko, wymagające umiejętności posługiwania się grubymi tomami Taryf Celnych i sklasyfikowania w nich towarów do oclenia.
Jednego razu poszłam z Inspektorem Celnym do magazynu na kontrolę celną towaru. Otworzyliśmy pakę, a tam dziesiątki..., setki okularów przeciwsłonecznych. Towar prosto z Italii. CUDO! Innym razem na takiej kontroli pooglądaliśmy sobie towar z Holandii przeznaczony do Sex Shopu. He! He! He! Ale było śmiechu. A jeszcze innym: szefostwo nad Posterunkiem Celnym objął młody, przystojny mężczyzna i... wyszłam za Niego za mąż. :)

Dawno, dawno temu, wtedy, kiedy niektórych z Was nie było jeszcze na tym świecie - ja podjęłam swoją pierwszą pracę. Była to praca w Spedycji Międzynarodowej, która miała m.in. swoje magazyny, przechowujące towary z całego świata, czekające na oclenie i rozwiezienie do właścicieli. Do moich obowiązków należało przygotowanie dokumentacji, pozwalającej oclić dany towar i...

Swoich praktyk ani staży nie wspominam zbyt kolorowo, może i z braku doświadczenia, może z nadmiaru zaufania do ludzi? Wiem, że dzięki temu teraz jestem bogatsza w wiele. wiele doświadczeń i wiem jak nie dać się wyrolować. Jakiś czas temu szukałam dodatkowej pracy. Oczywiście byłam tak zestresowana, że zapomniałam zabrać ze sobą kilku ważnych dokumentów. Myślałam, że po prostu padnę z nerwów. Moim wyjątkowym atutem w sytuacjach stresowych jest opowiadanie głupot. Do takiego stopnia, że gdy padło pytanie o moje zainteresowania...odpowiedziałam, że jestem tzw. panda-addict. Jak później się okazało, moja przyszła szefowa kończyła te same studia, w tym samym czasie, na tej samej uczelni. I w tym samym czasie 'nie chodziłyśmy' na te same zajęcia. Oh my panda God! Kocham tę pracę!

Swoich praktyk ani staży nie wspominam zbyt kolorowo, może i z braku doświadczenia, może z nadmiaru zaufania do ludzi? Wiem, że dzięki temu teraz jestem bogatsza w wiele. wiele doświadczeń i wiem jak nie dać się wyrolować. Jakiś czas temu szukałam dodatkowej pracy. Oczywiście byłam tak zestresowana, że zapomniałam zabrać ze sobą kilku ważnych dokumentów. Myślałam, że po...

Moja pierwsza praca była od razu tą wymarzoną, zgodną z kierunkiem studiów i powiązaną z giełdą papierów wartościowych. Do moich obowiązków należało pisanie między innymi komentarzy do sesji i jak się szybko okazało, szły one nie tylko do firmowego biuletynu, ale także i do radia – tam trafiały w formie relacji na żywo. Do tego nie byłam kompletnie przygotowana…adrenalina buzowała tak mocno, że mój pierwszy komentarz odpowiadający ok. 2-3 tys znaków wystrzeliłam niczym salwę, na jednym wydechu, nie zważając na interpunkcję, na modulację głosu, modląc się tylko podczas czytania, bym dociągnęła do końca nie robiąc po drodze głośnego „aaa” na złapanie odrobiny tlenu… coś co zwyczajowo zabierało ok. 3-4 minuty zrobiłam chyba w minutę…i potrzebowałam kolejnej godziny by dojść do siebie😉 Gość z radia był na szczęście miły (pozdrowienia dla wszystkich radiowców!!) i powiedział coś na pocieszenie, że to chyba pierwszy raz, że się przyzwyczaję i będzie lepiej😉 Tak było, ale ten pierwszy raz był katuszą dla mnie i prawdopodobnie również dla słuchaczy😉

Moja pierwsza praca była od razu tą wymarzoną, zgodną z kierunkiem studiów i powiązaną z giełdą papierów wartościowych. Do moich obowiązków należało pisanie między innymi komentarzy do sesji i jak się szybko okazało, szły one nie tylko do firmowego biuletynu, ale także i do radia – tam trafiały w formie relacji na żywo. Do tego nie byłam kompletnie przygotowana…adrenalina...

“Udało” mi się dostać na staż jako pomoc biurowa. Chociaż nie miałam doświadczenia w branży (a to nie od tego jest staż? Wcześniej pracowałam w sklepie sportowym), to ukończyłam anglistykę, a potrzebny był im ktoś z językiem, bo do firmy dzwoni trochę klientów z całego świata, czasem wpadają też z wizytą zagraniczne audyty i potrzebny jest ktoś, kto by z tymi ludźmi potrafił się w miarę dogadać i poczęstować kawą. W międzyczasie miałam na spokojnie skanować stare faktury, bo trzeba było zarchiwizować pół składzika segregatorów... No i to by się zgadzało, tylko doszło mi jeszcze “kilka” obowiązków: zaopatrzeniowca w środki chemiczne, art. biurowe i wszystko, czego potrzebują pracownicy, od obuwia po zatyczki do uszu, podlegały pode mnie sprzątaczki, miałam 2 razy dziennie zrobić obchód całego obiektu, odbierać telefony, wpuszczać kierowców TIRów i ogarniać ich dokumenty (bo logistyka też się mną wyręczała), nadawać i nadzorować przesyłki kurierskie, wprowadzać do systemu nowe faktury, chodzić na pocztę... i jeszcze obrywało mi się, czemu to skanowanie faktur tak wolno idzie! A te wszystkie atrakcje za kilka stówek z Urzędu Pracy! Ostatniego dnia zaproponowano mi intratną posadę tego niewolnika, którym już byłam + miałam jeszcze przejąć obowiązki dziewczyny z logistyki, która była w ciąży. Stawka? Podstawa + możliwość bycia dozgonnie wdzięcznym za takie super możliwości rozwoju. Popłakałam się, stwierdziłam, że jam niegodna takiej świetlanej przyszłości i zrezygnowałam…

“Udało” mi się dostać na staż jako pomoc biurowa. Chociaż nie miałam doświadczenia w branży (a to nie od tego jest staż? Wcześniej pracowałam w sklepie sportowym), to ukończyłam anglistykę, a potrzebny był im ktoś z językiem, bo do firmy dzwoni trochę klientów z całego świata, czasem wpadają też z wizytą zagraniczne audyty i potrzebny jest ktoś, kto by z tymi ludźmi...

Moim pierwszym zajęciem była praca na budowie, przy kostce brukowej. Pierwszy dzień wspominam jako jeden z najgorszych w życiu. Środek Czerwca temperatura jak na Saharze a my w pracujemy zlani potem. W tym momencie moje życie przestawało mieć sens :) Doceniałem to, że edukacja jest ważna w życiu i ci panowie którzy pracują tam na stałe, mają przekichane. Akurat mój pierwszy dzień w tej pracy był najgorszy a pozostałe nie były tak ekstremalne. Temperatura zaczęła przypominać tą w Polsce a i nawet deszcz się pojawił. Tego doświadczenia na pewno nie zapomnę do końca życia. Będę je również przekazywał mojemu potomkowi, żeby deocenił że warto się uczyć.

Moim pierwszym zajęciem była praca na budowie, przy kostce brukowej. Pierwszy dzień wspominam jako jeden z najgorszych w życiu. Środek Czerwca temperatura jak na Saharze a my w pracujemy zlani potem. W tym momencie moje życie przestawało mieć sens :) Doceniałem to, że edukacja jest ważna w życiu i ci panowie którzy pracują tam na stałe, mają przekichane. Akurat mój...

Pierwszy mój dzień praktyk był dla mnie bardzo stresujący, ponieważ nie dosyć że byłam zestresowana zaczynaniem nowej pracy to w pierwszy dzień dostałam dużą dawkę emocji , uczyłam się jako fryzjer i jak to pierwszy dzień polegał na obserwacji to na dodatek wszystkiego musiałam wzywać karetkę ,ponieważ zasłabł pan na myjce i stracił oddech na kilka minut na szczęście wszystko dobrze się skończyło ale nie wspominam dobrze pierwszego dnia mojej pracy.

Pierwszy mój dzień praktyk był dla mnie bardzo stresujący, ponieważ nie dosyć że byłam zestresowana zaczynaniem nowej pracy to w pierwszy dzień dostałam dużą dawkę emocji , uczyłam się jako fryzjer i jak to pierwszy dzień polegał na obserwacji to na dodatek wszystkiego musiałam wzywać karetkę ,ponieważ zasłabł pan na myjce i stracił oddech na kilka minut na szczęście...

Na rozmowę kwalifikacyjną do miejsca pracy mego
poszłam z lekkim stresem, niepewna losu swego.
Wizyta w gabinecie właściciela była stresująca,
za to dość przyjemna atmosfera tam panująca.
Były żarty o studiach i branży kolejowej:
coś o egzaminach oraz nawierzchni torowej.
Potem w języku angielskim odbyła się rozmowa.
Stres mnie już opuścił, byłam zwarta i gotowa.
Na koniec pogadanka z moją przełożoną.
Chciałam wyglądać na osobę ułożoną.
Lecz jednak pod ciężkim tej kobiety spojrzeniem,
poczułam jak się staję już tylko swoim cieniem.
Kwestionariusze, jeden za drugim wypełniałam
i opuścić jej pokój szybciutko już chciałam.
Zadawała pytania o rodzinę i planowane dzieci.
Pomyślałam: rany, jak tu u niej czas powoli leci.
Wychodząc weszłam w drzwi co były z szyby.
Hm, po co im taka niezdara, ale może gdyby…?
No i stało się to, czego w snach nie zakładałam.
Okazało się, że potrzebnie CV tam składałam.
Na rozmowie o pracę wrażenie dobre zrobiłam,
a teraz w firmie na całego się już rozgościłam.

Na rozmowę kwalifikacyjną do miejsca pracy mego
poszłam z lekkim stresem, niepewna losu swego.
Wizyta w gabinecie właściciela była stresująca,
za to dość przyjemna atmosfera tam panująca.
Były żarty o studiach i branży kolejowej:
coś o egzaminach oraz nawierzchni torowej.
Potem w języku angielskim odbyła się rozmowa.
Stres mnie już opuścił, byłam zwarta i gotowa.
Na...