Krótko, by nie przedłużać:
- Tak, moje życie jest pozbawione "takich" wrażeń, jakie dostarczają "takie" książki. cenię harmonię i spokój.
- Nie, nie chciałabym tego zmieniać. Strach wolę przeżywać jedynie w mojej wyobraźni i wole by gościł w moim życiu jedynie na poziomie literatury :-).

Krótko, by nie przedłużać:
- Tak, moje życie jest pozbawione "takich" wrażeń, jakie dostarczają "takie" książki. cenię harmonię i spokój.
- Nie, nie chciałabym tego zmieniać. Strach wolę przeżywać jedynie w mojej wyobraźni i wole by gościł w moim życiu jedynie na poziomie literatury :-).

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

socurek
Hanna
Kamala
Arkadio
didi1993air

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

socurek
Hanna
Kamala
Arkadio
didi1993air

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Potrzeba innych zewnętrznych emocji wynika z faktu, iż lubimy wyobrażać sobie- siebie w sytuacjach, w których znależli się nasi literaccy bohaterowie. Wtedy jesteśmy "najmądrzejsi" i znamy rozwiązania wszystkich sytuacji, na które natrafiają ludzie o których czytamy. To bardzo nas podnosi na duchu i sprawia, że czujemy się mądrzejsi, bardziej sprytni i zaradni. Mówimy sobie w głębi ducha, że też dalibyśmy sobie radę. Postąpilibyśmy tak czy tak i pewnie lepiej byśmy na tym wyszli niż ci nieszczęśnicy w książce. Po zakończeniu dobrej powieści jesteśmy w wyobraźni najlepszymi kochankami, detektywami i złodziejami-jeśli o tym było w treści. Dlatego to jest takie "wciągające emocjonalnie"

Potrzeba innych zewnętrznych emocji wynika z faktu, iż lubimy wyobrażać sobie- siebie w sytuacjach, w których znależli się nasi literaccy bohaterowie. Wtedy jesteśmy "najmądrzejsi" i znamy rozwiązania wszystkich sytuacji, na które natrafiają ludzie o których czytamy. To bardzo nas podnosi na duchu i sprawia, że czujemy się mądrzejsi, bardziej sprytni i zaradni. Mówimy sobie...

W wiadomościach znów wspomnieli o porwaniu, powodzi i morderstwie. Dzień jak co dzień. I chociaż nie są to z reguły pozytywne informacje, to zdaję sobie sprawę, że w życiu innych ludzi dzieje się więcej niż w moim. Mnie życie przecieka między palcami. Każdy poranek, popołudnie i wieczór wyglądają identycznie. Nie ma w mojej codzienności nawet dreszczyku emocji. O ile nagle, któregoś dnia w drodze do pracy nie potrąci mnie samochód, o tyle jestem w stanie przewidzieć przebieg każdego kolejnego dnia mojego życia. Ileż można żyć w stanie zawieszenia? Dopiero dobra lektura pozwala mi zapomnieć o szarej i schematycznej codzienności, w której przyszło mi żyć. Bohaterowie, których spotykają tragedie wydają mi się interesujący i pociągający. Są przede wszystkim nieprzewidywalni i wyłamują się ze schematu, który mnie jest przecież tak dobrze znany. Dopiero na kartach powieści, przedstawiającej zresztą nieprawdziwą historię, odnajduję emocje, których nie doświadczam w swoim własnym życiu. Bohaterowie wykreowani przez pisarza przechodzą przez sytuacje, które mnie samej, nigdy nie spotkają. Pościgi, wybuchy i skomplikowane zagadki do rozwiązania nigdy nie pojawią się w moim życiu. Dlatego właśnie tak bardzo utożsamiam się z wykreowanymi bohaterami i choć przez chwilę czuję, jakbym to ja stała przed poważnym życiowym wyborem. Czytanie pozwala mi znaleźć się w innej rzeczywistości. Rzeczywistości ekscytującej i nieprzewidywalnej.

W wiadomościach znów wspomnieli o porwaniu, powodzi i morderstwie. Dzień jak co dzień. I chociaż nie są to z reguły pozytywne informacje, to zdaję sobie sprawę, że w życiu innych ludzi dzieje się więcej niż w moim. Mnie życie przecieka między palcami. Każdy poranek, popołudnie i wieczór wyglądają identycznie. Nie ma w mojej codzienności nawet dreszczyku emocji. O ile nagle,...

Lubimy się bać, podświadomie wszyscy lubimy się bać podkulając kolana pod brodę czy pocierając ramiona. W szaro-kolorowej codzienności jesteśmy biznesmenami, matkami, nauczycielami, nastolatkami, wysokiej rangi politykami, do czasu. Wszystko się zmienia razem z zostaniem sam na sam z myślami. Siadając do obiadu, wieczornej telewizji, przechodząc ciemną uliczką, wychodząc na spacer z psem czy ukochaną osobą, sięgając po książkę, zanurzając się w wannie, stajemy się w jednej chwili ofiarami albo napastnikami. Wyobrażamy sobie narastające kroki w ciemniej uliczce i nas jako ofiarę, tej, której zaciska się dłonie na szyi, mijamy potencjalnego kryminalistę na opuszczonym przystanku i obmyślamy plan ataku. Zanurzając głowę w wodzie wyobrażamy sobie jak niewidzialna ręka próbuje nas zatrzymać pod jej powierzchnią. Jedząc obiad przy rodzinnym stole myślimy jak to jest sięgnąć po nóż i zabić ukochanych. Oglądając film akcji,czytając mroczną książkę wczuwamy się w głównych bohaterów, tych dobrych i złych. Lubimy dreszcz na plecach gdy cienie gałęzi skrzypią za nami na spacerze, lubimy podmuch wiatru na karku, lubimy adrenalinę gdy ktoś niepostrzeżenie przebiegnie obok, gdy słychać krzyk gdzieś po drugiej stronie ulicy. Wczuwamy się w rolę bohatera ratującego biedne dzieci z rąk porywaczy, jesteśmy mordercami starszych pań w drodze z kościoła do domu, wchodzimy w skórę wystraszonego dziecka zgubionego w środku lasu.
Codziennie jesteśmy zwykłymi ludźmi, z niezwykłym duchem wewnątrz.

Lubimy się bać, podświadomie wszyscy lubimy się bać podkulając kolana pod brodę czy pocierając ramiona. W szaro-kolorowej codzienności jesteśmy biznesmenami, matkami, nauczycielami, nastolatkami, wysokiej rangi politykami, do czasu. Wszystko się zmienia razem z zostaniem sam na sam z myślami. Siadając do obiadu, wieczornej telewizji, przechodząc ciemną uliczką, wychodząc na...

Uważam, że ludzie sięgają po książki mrożące krew w żyłach z powodu swojej natury. Człowiek jest zwierzęciem, bo z tego się wywodzimy, jednak w toku ewolucji wewnętrzna "bestia" została upchnięta w podświadomości, a sami staliśmy się ludzcy i nasze prawa, moralności zabraniają tylu rzeczy, że nie czujemy już adrenaliny w naszych ciałach. Dodatkowo staliśmy się osobnikami, które nie chcą wychodzić ze swojej strefy komfortu, ponieważ mamy spełnione podstawowe potrzeby. Jednak podświadomie czujemy, że czegoś nam brakuje i kiedy sięgamy po takie książki i przeżywamy to co bohater, czujemy w naszych żyłach tą siłę, która napędza nas do działania. Z czasem sięgamy po więcej, ponieważ coraz bardzie wczuwamy się w sytuację bohatera, także dzięki naszemu organizmowi, który się rozbudowuje i tworzy połączenia nerwowe w mózgu co pozwala przeżywać nam głębiej. Z czasem czujemy, że nie potrafimy bez tego żyć, ponieważ to daje nam siłę. Książki, które mają nas przerazić tak na prawdę napędzają nas do działania jednak kiedy je czytamy nie myślimy o całym naukowym procesie. Czujemy tylko, że one nas pochłaniają, dzięki nim zaspokajamy swoją podświadomość. W końcu dzięki nim mamy siłę do dalszego życia.

Uważam, że ludzie sięgają po książki mrożące krew w żyłach z powodu swojej natury. Człowiek jest zwierzęciem, bo z tego się wywodzimy, jednak w toku ewolucji wewnętrzna "bestia" została upchnięta w podświadomości, a sami staliśmy się ludzcy i nasze prawa, moralności zabraniają tylu rzeczy, że nie czujemy już adrenaliny w naszych ciałach. Dodatkowo staliśmy się osobnikami,...

Nie lubię oglądać horrorów, chowam się pod kołdrę albo w ramiona Męża przy każdym "strasznym" momencie. Nie przeszkodziło mi to jednak przeczytać wielu książek Maxime'a Chattam, chociaż wyglądało to tak: przeczytanie dwóch zdań - odkładanie książki - kilka kółek po pokoju - strząśnięcie dreszczy z ramion - sięgnięcie po książkę - przeczytanie dwóch zdań... Dreszczyk emocji potrzebny jest nam chyba po to, aby docenić spokój, bezpieczeństwo, stabilizację, które mamy na co dzień.

Nie lubię oglądać horrorów, chowam się pod kołdrę albo w ramiona Męża przy każdym "strasznym" momencie. Nie przeszkodziło mi to jednak przeczytać wielu książek Maxime'a Chattam, chociaż wyglądało to tak: przeczytanie dwóch zdań - odkładanie książki - kilka kółek po pokoju - strząśnięcie dreszczy z ramion - sięgnięcie po książkę - przeczytanie dwóch zdań... Dreszczyk emocji...

z życia

z życia

Lubimy odczuwać dreszczyk emocji ale zazwyczaj podczas czytania książek. W życiu codziennym unikamy sytuacji mrożących krew w żyłach, nie chodzimy w nocy do parku ani na cmentarz, ale za to bardzo chętnie czytamy kryminały, horrory bo wiemy, że w każdej chwili możemy zamknąć na chwile książkę, ochłonąć i ponownie do niej wrócić, wiedząc, że nic nam nie grozi, że jesteśmy bezpieczni.

Lubimy odczuwać dreszczyk emocji ale zazwyczaj podczas czytania książek. W życiu codziennym unikamy sytuacji mrożących krew w żyłach, nie chodzimy w nocy do parku ani na cmentarz, ale za to bardzo chętnie czytamy kryminały, horrory bo wiemy, że w każdej chwili możemy zamknąć na chwile książkę, ochłonąć i ponownie do niej wrócić, wiedząc, że nic nam nie grozi, że jesteśmy...