Dawno dawno temu kiedy, było wspaniałe upalne popołudnie, kiedy pewna gospodyni wracała z zakupów ze swoim synkiem wiejską drogą. Niedaleko drogi rósł żywopłot z drewnianą furtką w środku, odgradzający piękny, zadbany mały domek od zakurzonej drogi. Obok wejścia na niewielki podjazd, przy rozkosznym ogródku rosło sporej wielkości drzewo, na którym wylegiwał się bury kot, przepasany granatową wstążką. Spojrzał on na parę przechodzącą drogą, chłopiec idący za swoją mamą, przystanął nagle i podszedł do drewnianej furtki, na której było coś napisane. "Wszyscy lubimy czytać baśnie, jednak nie zdajemy sobie sprawy, że wróżki na prawdę istnieją nie tylko w baśniach!"- Czy wróżki naprawdę istnieją? – spytał z zaciekawieniem.
- To tylko bajki, nie ma takiej możliwości, żeby one istniały. – Odpowiedziała jego mama z uśmiechem.
- Nie! One są prawdziwe! – krzyknął jakiś głos, i nagle z zza ogrodzenia wyskoczyła śliczna rudowłosa dziewczyna w granatowej sukni, trzymając w rękach opasłe tomisko. – Nawet jeśli ich nie widzisz, one istnieją! – krzyknęła głośno, strasząc tym dwójkę spacerowiczów, lecz po chwili się uśmiechnęła łagodnie i wskazując palcem w powietrze powiedziała do chłopca – Jeśli przed snem położysz szklankę z mlekiem na oknie, krasnoludki złożą ci wizytę. – po czym mrugnęła do niego wesoło.

Dawno dawno temu kiedy, było wspaniałe upalne popołudnie, kiedy pewna gospodyni wracała z zakupów ze swoim synkiem wiejską drogą. Niedaleko drogi rósł żywopłot z drewnianą furtką w środku, odgradzający piękny, zadbany mały domek od zakurzonej drogi. Obok wejścia na niewielki podjazd, przy rozkosznym ogródku rosło sporej wielkości drzewo, na którym wylegiwał się bury kot,...

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami stał mały, samotny domek blisko strumyczka. Mieszkała w nim mała dziewczynka. Była sama na świecie, nie miała mamy ani taty. Towarzystwa dotrzymywały jej ptaki i leśne zwierzęta. Dziewczynka bardzo lubiła czytać. Siadała więc często na dużym kamieniu przed chatką, otwierała swoją ulubiona książkę i czytała. Zawsze czytała na głos, aby jej leśni towarzysze też mogli posłuchać. Tak mijały lata, dziewczynka wyrosła na piękną, długowłosą niewiastę. Ale nadal była bardzo samotna. Coraz częściej przenosiła się w świat wyobraźni, marząc o dużej rodzinie, gronie przyjaciół i znajomych. Pewnego, letniego poranka usłyszała dziwne odgłosy. Szybko pobiegła na polankę w lesie. Zobaczyła kilka osób bawiących się w lesie. Bardzo się ucieszyła. Gdy nieznajomi ją dostrzegli szybko do niej podbiegli! Byli bardzo zaskoczeni, że spotkali kogoś w tej okolicy. Dziewczyna opowiedziała im, że mieszka sama w malutkim domku i że bardzo lubi czytać. „My też lubimy czytać!”- odpowiedzieli jej nowi znajomi. „Chodźcie poczytajmy razem!” I tak cała grupa udała się do małej chatki, a piękna dziewczyna czytała wszystkim swoją ulubioną książkę. Od tamtej chwili już nie była sama, nowi znajomi często ją odwiedzali, wspólnie spędzali czas, a na zakończenie dnia ktoś zawsze czytał jakąś książkę.

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami stał mały, samotny domek blisko strumyczka. Mieszkała w nim mała dziewczynka. Była sama na świecie, nie miała mamy ani taty. Towarzystwa dotrzymywały jej ptaki i leśne zwierzęta. Dziewczynka bardzo lubiła czytać. Siadała więc często na dużym kamieniu przed chatką, otwierała swoją ulubiona książkę i czytała. Zawsze czytała na głos, aby...

Dawno, dawno temu, mniej więcej w styczniu 2017 roku, gdzieś na skraju Warszawy (a dokładnie w Pruszkowie) mieszkała Babcia. Była to osoba w podeszłym wieku ale dość dobrze znana w okolicy. Jedną z najważniejszych dla niej rzeczy była rodzina. Oczkiem w jej głowie była wnuczka, która często do niej zaglądała. Babcia budziła powszechny respekt więc kiedy zadzwoniła do Syna i poprosiła o Czerwonego Kapturka ten bez wahania wysłał córkę.
W tym samym czasie w Wołominie Wilk dzięki genialnemu wywiadowi i kapusiom dowiedział się o wizycie wnuczki u Babci. Pomknął w te pędy do domu Babci. Jak zawsze na terenie posiadłości było mnóstwo ochroniarzy. Wilk był jednak sprytny. Wiedział dokładnie co ma powiedzieć. Zadzwonił domofonem i wyszeptał „Babciu przyszedłem z Czerwonym Kapturkiem”. Został wpuszczony. Babcia na widok czarnej czupryny i błędnego wzroku zaniemówiła. Wilk zaśmiał się szyderczo. Następnie zakneblował Babcię i już tylko czekał na wnuczkę. Dziewczyna była zdziwiona kiedy zamiast Babci zobaczyła tą rosłą postać. „Cóż poradzić?” – pomyślała – „ Przynajmniej może na koniec zajara ze mną Czerwonego Kapturka”.
Następnego dnia ukazał się jeden z tych artykułów, które tak bardzo lubimy czytać. „Jak donosi policja w willi Babci Chrzestnej mafii pruszkowskiej znaleziono nieprzytomnego Marka M. pseudonim Wilk. Ponadto do aresztu trafiła wnuczka wspomnianej Babci. Sama szefowa mafii w tajemniczych okolicznościach zaginęła. Wnuczka przyznała, że była zaskoczona kiedy w domu zamiast Babci zobaczyła dilera z mafii wołomińskiej. Policja zdradziła, że dostała anonimowy telefon od mężczyzny, który przedstawił się jako leśniczy i powiadomił o narkotykowym spotkaniu na szczycie”.

Dawno, dawno temu, mniej więcej w styczniu 2017 roku, gdzieś na skraju Warszawy (a dokładnie w Pruszkowie) mieszkała Babcia. Była to osoba w podeszłym wieku ale dość dobrze znana w okolicy. Jedną z najważniejszych dla niej rzeczy była rodzina. Oczkiem w jej głowie była wnuczka, która często do niej zaglądała. Babcia budziła powszechny respekt więc kiedy zadzwoniła do Syna i...

Dawno dawno temu za siedmioma górami, siedmioma dolinami oraz siedmioma rzekami żyła sobie dziewczyna wraz ze swym ojcem. Mieszkali pięknym domku, w którym nie można było znaleźć nic elektrycznego. Żyli jak dawniej i byli szczęśliwi.
Ojciec często wyjeżdżał na delegacje. Podczas jednej z nich poznał piękną kobietę, w której się zakochał. Kobieta ta czytać nie lubiła, ale za to omotać mężczyzn kochała. Miała dwie córki. Każdą z innego małżeństwa. Zwana była Czarną Wdową.
Dziewczyna od razu wyczuła złe intencje swojej nowej macochy. Jednak ojciec jej nie słuchał. Choć dawała przykłady z książek, które przeczytała.
Ojciec zginął, a Czarna Wdowa zyskała dom, w którym nie mogła znaleźć nic ciekawego, co zabiłoby jej i córek czas. Z dziewczyny zrobiła służącą. Książki, które w domu były zaczęła wraz z córkami palić. Miały przy tym wiele zabawy. Lecz nie wiedziały, iż jedna z nich jest magiczna i na próbę spalenia zareaguje złością. Wzięły więc i tą, choć na niej ostrzeżeń było mnóstwo. Wrzuciły ją do ognia, a magiczna książka nagle sprawiła, iż wszystkie we trzy zniknęły. Dziewczyna będąca służącą ucieszyła się z tego faktu.
Lecz i zasmuciła się, gdyż gdyby macocha czytać lubiła, toby żyła. Także klub książek założyła i nazwała go "Lubimy czytać." Na początku chętnych niewiele się znalazło, lecz z każdym dniem i ich przybywało.

Dawno dawno temu za siedmioma górami, siedmioma dolinami oraz siedmioma rzekami żyła sobie dziewczyna wraz ze swym ojcem. Mieszkali pięknym domku, w którym nie można było znaleźć nic elektrycznego. Żyli jak dawniej i byli szczęśliwi.
Ojciec często wyjeżdżał na delegacje. Podczas jednej z nich poznał piękną kobietę, w której się zakochał. Kobieta ta czytać nie lubiła, ale...

Dawno, dawno temu wilk straszliwy, powszechnie znany, odczuwał wiele rodzajów, w jego sytuacji trudno zaspokajalnych glodow. Uwielbiał on, gdy na jego widok, ofiary wykrzesajac z siebie z pewnością niemal całą swoją odwagę wykrzykiwaly "Ciemnolesny, stary, poszarpancu blizn pełen,
próbował mnie pozrec już taki nie jeden,
będąc wówczas przekonanym, że pochodzi z piekieł,
w rzeczywistości co cztery dni wypadal mu kolejny kiel". Albo "Jesz mięso surowe,
to bardzo niezdrowe,
Ale skoro tak śmierdzi Ci z pyska,
Nie dziwota, ze nigdy nie wiedziałem Cię obok ogniska".
Do czasu. Jego wrodzona mroczna szlachetność nie pozwoliła mu co prawda na pozeranie ofiar akceptujacych zasady jego najnowszej gry, a więc nie do końca bezmozgich.Jednakże treść zaplanowanych na wypadek bezpośrednich konfrontacji z "Kontrolujaca swoją bestię, bezklowa Bestią nieokielznana" roastow była zbyt bezpieczna,nijak nie inspirowala zarówno do zabijania swych ofiar, a tym bardziej do tworzenia.Dokładnie tak.Tworzenia.
Nasz stary wilczur niedoszły artysta wiele już bowiem przeżył i jako na prawdziwego smakosza życia przystalo, nawet tak absorbujaco-pobudzające czynności jak dopadanie i pozeranie ofiar już mu się nieco znudziły.Na dodatek od paru lat istotnie zaczęły mu regularnie wypadac zęby, z których na pierwszy ogień oczywiście musiały pójść najbardziej używane, a więc i również najbardziej przez niego cenione kły.Z racji tak ogromnego poczucia straty naturalnie nadszedł i wówczas dla niego moment kontempelacji swojego życia. Miło wspominał szczególnie jego chytre podkradanie się do domu siedmiu kozlatek oraz udawanie babci Czerwonego Kapturka. Jeśli zaś chodzi o samo pozeranie-bardzo zapadaly mu w pamiec te momenty grozy i podniecenia zaraz przed ow czynnością, jednakze później zawsze bardzo narzekał na niemożność swobodnego poruszania się z pełnym i rozciagnietym do granic wytrzymalosci brzuchem. Ponadto zauważył, iż popularność na terenach od niedawna nazywanych ... , której wzrostem w młodości tak bardzo się szczycil zaczęła mu szkodzić. Zbyt wiele bowiem jego ulubionych miejsc w których czychal na swoje ofiary zostało ujawnionych, a co za tym idzie również i często patrolowanych przez głodnych zemsty na nim myśliwych.
niedokonczone

Wilczur stary właśnie dostrzegł znajomy zarys człowieka z tym podluznym czymś, wyglądało ono bardzo prosto, a mimo to co jakiś czas pomagało wykonywać ow od wielu tygodni coraz bardziej irytujacej go istocie rzeczy niezwykle. W swoim życiu natrafil już na wiele pułapek widzialnych tj. rzeczy, które nie umiały się poruszać, ale za to kiedy zatrzasnely się na niewielkiej leśnej istocie oznaczało to dla niej niechybna śmierć.
Wydawały one wówczas ten nienaturalnie niepokojący dźwięk.Dźwięk bardzo podobny wykonywalo od czasu do czasu owe dlugie cos, po czym jedna z leśnych istot, dokładnie jak w przypadku pułapek widzialnych nie była już w stanie się przemieszczać. Zaraz po polaczeniu w glowie tychże faktów nasz wilk ustalił, ze musi sie wtedy aktywować pułapka niewidzialna, której aktywacja wymaga aż kilku warunków do spełnienia; istota dwunozna musi mieć przy sobie tę drewnianą niby rurę, dostrzec pobliska ofiarę oraz przez kilka sekund wykonując dziwaczne pozy namierzyć ow niewidzialna pułapkę i dać jej sygnał do ataku tym energetyczno-niszczacym dźwiękiem.
Od czasu dokonania tegoż odkrycia nasz wilk napowrot czuł się bezpiecznie i zaczął się nudzić. Czuł się bardzo ograniczony swoją obecna sytuacja - przez ciagle patrole jego ulubionych lesnych sciezek bardzo rzadko miał okazję kogoś pozrec, toteż musiał często zadowalac się drobna zwierzyna. Polowanie na nią zajmowalo mu mnóstwo czasu i wykonczalo psychicznie. Ileż można wachac te ledwo wykrywalne zapachy i mieć plonna nadzieję, ze mimo to uda się ich nosicieli dopaść.
Wszystko zespsula ta zwodnicza popularność, o która w młodości tak zmyslnie dbalem. Teraz powrót do moich najlepszych czasów jest dla mnie możliwy tylko we wspomnieniach. Dlaczego te romantyczne czasy podkradania się do domu siedmiu kozlatek, czy też udawaniu Czerwonego Kapturka, a następnie jej babci już przeminely? Ponieważ zbyt wielu ludzi w okolicy zbyt wiele o mnie wie i nic już z tym nie zrobię. Zamiast pozerania roznorodnych głów, pozostało mi liczenie wypadajacych, żółtych klow. Tęsknię nawet za tym rozciagnietym do granic wytrzymałości brzuchem i niemoznoscia poruszenia się zaraz po większych ucztach, ponieważ i to mialo swój klimat. Jednak oczywiście ....

Dawno, dawno temu wilk straszliwy, powszechnie znany, odczuwał wiele rodzajów, w jego sytuacji trudno zaspokajalnych glodow. Uwielbiał on, gdy na jego widok, ofiary wykrzesajac z siebie z pewnością niemal całą swoją odwagę wykrzykiwaly "Ciemnolesny, stary, poszarpancu blizn pełen,
próbował mnie pozrec już taki nie jeden,
będąc wówczas przekonanym, że pochodzi z piekieł,
...

Dawno, dawno temu za górami, za lasami było sobie piękne królestwo. Przez krainy te płynęły rzeki krystalicznie czystej wody, a bory zamieszkiwało pełno zwierzyny. Przytulne karczmy zawsze zapełnione były wesołymi podróżnymi.
W stolicy kwitły wodne ogrody słynne na cały świat. Wszyscy mieszkańcy byli dla siebie mili i uprzejmi. Na wzgórzu ponad miastem górował pałac zamieszkały przez króla, a wszystkie ulice wyłożono czystym, białym kamieniem.
Jedną z tych ulic szła zła wiedźma przebrana za młodą kobietę. Była ona stara i wredna, kochała cierpienie innych, to też miała nadzieję zatruć rzeki, wybić zwierzynę i wypędzić z królestwa wszystkich przyjaznych ludzi. Chciała przywołać nad krainy czarne chmury i wezwać do królewskich lasów okropne bestie.
Wiedziała, że król tego wieczoru urządza bal, aby znaleźć kandydatkę na żonę.
Na uroczystym przyjęciu mnóstwo kobiet walczyło o jego względy. On jednak wybrał dwie, ale w swej mądrości nie domyślił się, że jedna z nich jest oszustką, a druga ma serce czyste jak łza.
Wiedźma, obawiając się o swoją intrygę, zaproponowała królowi szaradę. Jeśli jej nie rozwiąże, poślubi ją. Król zgodził się.

Czy król wielbi em,
czy em wielbi króla?
A może jednak tać,
która pasuje tu jak ulał?

Król nie pojmował rozwiązania tej dziwnej zagadki. Łamał sobie głowę długo, a czas płynął nieubłagalnie. Spojrzał w oczy obu kobietom; triumfującej w swym sprycie wiedźmie i smutnej wybrance, i wtedy go olśniło. To sylaby!
Lubi my czy tać.
Wykrzyknął radośnie odpowiedź.
Wiedźma w złości ujawniła się, pokazując swą szpetotę. Wzburzony król wypędził ją z królestwa i przeklął na sto sposobów.

Taką oto drogą dokonał się wybór królowej, a później wszyscy żyli długo i szczęśliwie!

Dawno, dawno temu za górami, za lasami było sobie piękne królestwo. Przez krainy te płynęły rzeki krystalicznie czystej wody, a bory zamieszkiwało pełno zwierzyny. Przytulne karczmy zawsze zapełnione były wesołymi podróżnymi.
W stolicy kwitły wodne ogrody słynne na cały świat. Wszyscy mieszkańcy byli dla siebie mili i uprzejmi. Na wzgórzu ponad miastem górował pałac...

Dawno, dawno temu istniała kraina, w której były tylko książki. Nazwano ją Lubimy Czytać. Dzięki niej ludzie pokochali książki i w dzisiejszych czasach lubimy czytać.

Dawno, dawno temu istniała kraina, w której były tylko książki. Nazwano ją Lubimy Czytać. Dzięki niej ludzie pokochali książki i w dzisiejszych czasach lubimy czytać.

Dawno, dawno temu, u podnóża gór i w dolinie jezior było sobie królestwo, którym rządził król Prawomysław. Był on mądry i dobry, toteż jego poddani wiedli spokojne życie. Król miał córkę Zofię, która odziedziczyła po nim bystry umysł, a po matce – urodę.
Niestety na skutek miernych zbiorów do królestwa zawitała bieda i głód zajrzał mieszkańcom w oczy. Zrozpaczony Prawomysław poprosił o pomoc innych królów. Pech chciał, że jedynym, który mógł mu pomóc był Mścisław, władca znany ze swojego okrucieństwa i złośliwości. Dzięki swemu skąpstwu operował on bogatymi zapasami pszenicy oraz miał liczną trzodę. Zgodził się pomóc królowi, jednak warunkiem była ręka Sofii. Zrozpaczony Prawomysław zapytał o zdanie swą roztropną córkę. Po kilku dniach namysłu dziewczyna zgodziła się wyjść za księcia. Miała tylko jedno życzenie – by cała sypialnia przyszłych małżonków wyłożona była od dołu do góry książkami. „Ojcze, wiesz, że ja i ty lubimy czytać. Poza tym, mam pewien plan” – stwierdziła. Po ślubie przyszła pierwsza wspólna noc królewskiej pary. Jednak zamiast czekać na spełnienie małżeńskiej powinności, Zofia zaczęła snuć Mścisławowi przedziwne egzotyczne historie, opowieści o dawnych królach i ich mężnych wyczynach. Król słuchał zafascynowany i szedł spać znużony dopiero nad ranem. Noce powtarzały się tak w kółko, było ich bodajże tysiąc i jedna. Pod wpływem lektury i wspaniałych umiejętności oratorskich swej żony Mścisław do reszty zmienił swój charakter. Stał się królem na kształt herosów i władców z dawnych historii. Jego królestwo zamieniło się w krainę mlekiem i miodem płynącą, na czele której stała Zofia wraz z Mścisławem, którym po śmierci nadano przydomki – Mądra i Łagodny.

Dawno, dawno temu, u podnóża gór i w dolinie jezior było sobie królestwo, którym rządził król Prawomysław. Był on mądry i dobry, toteż jego poddani wiedli spokojne życie. Król miał córkę Zofię, która odziedziczyła po nim bystry umysł, a po matce – urodę.
Niestety na skutek miernych zbiorów do królestwa zawitała bieda i głód zajrzał mieszkańcom w oczy. Zrozpaczony...

-Dawno, dawno temu, kiedy byłem takim małym chłopcem jak wy, to nie było telewizji, komputerów i innych podobnych rzeczy. Kiedy mi się nudziło czytałem książki.
-Dziadku, ale my nie lubimy czytać!

-Dawno, dawno temu, kiedy byłem takim małym chłopcem jak wy, to nie było telewizji, komputerów i innych podobnych rzeczy. Kiedy mi się nudziło czytałem książki.
-Dziadku, ale my nie lubimy czytać!

Dawno, dawno temu, gdy ludzie kochali siebie nie za wygląd, lecz za to co każdy z nas posiada w środku, miała miejsce przepiękna historia.
Młoda, piękna, sympatyczna, oraz bardzo nieśmiała dziewczyna mieszkała w niewielkiej wiosce wraz ze swoim ojcem. Była niesamowicie mądra, lubiła czytać oraz uczyć się nowych rzeczy.
Pewnego dnia, gdy jej ojciec wyjechał do pracy koło dziewczyny zaczął się kręcić bardzo przystojny, ale tak samo zadufany w sobie mężczyzna. Młoda kobieta miała go dosyć, ponieważ próbował namówić jej ojca, aby wydał mu ją za mąż. Chciała ograniczyć z nim kontakt z nadzieją, że wszystko wróci do normy...i wtedy stało się to. Ojciec dziewczyny w drodze powrotnej gub się w lesie i zamiast do domu trafia do zamku. Zdesperowana nastolatka postanawia odnaleźć staruszka i wyrusza na poszukiwania. Trafiając do zamku wchodzi do tajemniczej budowli trafiając do lochu w którym znajduje ojca. Pojawia się tam też Bestia. Bella godzi się, aby pojmał ją, a ojca wypuścił wolno. Dziewczyna zostaje w zamku i godzi się na wszystkie warunki zarzucone przez Bestię. Wkrótce przekonuje się, że wnętrze stwora nie jest takie koszmarne, jak to, co znajduje się na zewnątrz.Z czasem bohaterowie zakochują się w sobie, a Bestia w skutek zaznania prawdziwej miłości przemienia się w księcia.
Morał tej bajki jest taki, że nie zawsze liczy się to co jest na zewnątrz i należy patrzeć też na wnętrze każdego człowieka. Dzięki nam może się zmienić naprawdę wiele...

Dawno, dawno temu, gdy ludzie kochali siebie nie za wygląd, lecz za to co każdy z nas posiada w środku, miała miejsce przepiękna historia.
Młoda, piękna, sympatyczna, oraz bardzo nieśmiała dziewczyna mieszkała w niewielkiej wiosce wraz ze swoim ojcem. Była niesamowicie mądra, lubiła czytać oraz uczyć się nowych rzeczy.
Pewnego dnia, gdy jej ojciec wyjechał do pracy koło...