Bardzo się cieszę!! :)
Gratuluję również pozostałym wyróżnionym :)

Bardzo się cieszę!! :)
Gratuluję również pozostałym wyróżnionym :)

Gratuluje wszystkim piszącym ładne prace i tym wyróżnionym:)

Gratuluje wszystkim piszącym ładne prace i tym wyróżnionym:)

Dziękuję bardzo i gratulacje dla innych!

Dziękuję bardzo i gratulacje dla innych!

Dziękuję i gratuluje reszcie zwycięzców!

Dziękuję i gratuluje reszcie zwycięzców!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

xam123
TheEnd
Marlena
Aguuu
Olga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

xam123
TheEnd
Marlena
Aguuu
Olga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mój okres dojrzewania był mega zróżnicowany, na przekór rodzicom pojechałam na wieś do chłopaków których widziałam na oczy parę razy w wakacje, próbowałam różnych rzeczy czego się mega wstydzę, ale jedno jest pewne zawsze wychodzilam z pewną mądrością, jak to się mówi uczymy się na błędach i więcej tego nie powtarzalam bo wiedziałam że skończy się to klapą. Ale przez cały czas miałam wsparcie od rodziców, przyjaciół którzy byli ze mną w najgorszych momentach. Ale również był to okres pierwszej młodzieńczej miłości, pierwszych domowek, wspólnej "nauki" z przyjaciółmi. Mój okres dojrzewania wspominam jak najbardziej dobrze.

Mój okres dojrzewania był mega zróżnicowany, na przekór rodzicom pojechałam na wieś do chłopaków których widziałam na oczy parę razy w wakacje, próbowałam różnych rzeczy czego się mega wstydzę, ale jedno jest pewne zawsze wychodzilam z pewną mądrością, jak to się mówi uczymy się na błędach i więcej tego nie powtarzalam bo wiedziałam że skończy się to klapą. Ale przez cały...

Krok w dorosłość znaczył dla mnie bardzo wiele. Przez wiele lat moja mama była nadopiekuńcza, ponadto wychowywała mnie i siostrę sama, więc szybko chciałam dorosnąć, odciążyć ją. W wieku 16 lat zaczęłam pracować, jednak niestety pstro w głowie sprawiło, że imprezy i koleżanki pochłaniały cały mój wolny czas. Moment otrzeźwienia przyszedł potem. Starałam się jak najwięcej pomagać, nie robić mamie przykrości, ba, było mi głupio za kłopoty jakie sprawiałam w domu.
Aż pewnego dnia, bach, zrozumiałam jak to jest być dorosłym. Przejęłam odpowiedzialność za życie, mowa tu o mojej córce. To był przełom, z dnia na dzień wszystko w mojej głowie poprzestawiało się, świat stanął na głowie.
Nadal są spontaniczne wyjścia z koleżankami, ale takie odpowiedzialne. Nadal są szaleństwa nad wodą, letnią porą, ale zwracam większą uwagę na bezpieczeństwo. Kiedy mam gorączkę, nie bagatelizuję, wiem, że zdrowie jest ważne.
Mówię bliskim, że ich kocham, nie wstydzę się tego, jak kiedyś, kiedy "kocham cię mamo" grzęzło w gardle, bo przecież dla zbuntowanej nastolatki to był obciach.
Dorosłość nauczyła mnie, że najważniejsze jest bardzo blisko, oraz że trzeba o to dbać. Wiele to dla mnie znaczy, bo kilka lat temu wmawiałam sobie, że jestem sama, że nikt mnie nie rozumie. Teraz wiem, że to było błędne myślenie, nie dałam się poznać bliskim, to się zmieniło.
Krok w dorosłość, w moim przypadku = początek najlepszego okresu w moim życiu.

Krok w dorosłość znaczył dla mnie bardzo wiele. Przez wiele lat moja mama była nadopiekuńcza, ponadto wychowywała mnie i siostrę sama, więc szybko chciałam dorosnąć, odciążyć ją. W wieku 16 lat zaczęłam pracować, jednak niestety pstro w głowie sprawiło, że imprezy i koleżanki pochłaniały cały mój wolny czas. Moment otrzeźwienia przyszedł potem. Starałam się jak najwięcej...

Wkroczyłam w świat dorosły szybko. Ominął mnie na szczęście młodzieńczy but. Najbardziej pomogli mi przejść przez trudny czas rodzice. Dorosłość poczułam z wiekiem ukończenia 18 lat.
Piękny czas. Znaczyło to dla mnie wówczas wiele. Podejmowanie pierwszych decyzji,które nie były dla mnie łatwe dotyczące mojej dalszej przyszłości.Znosiłam wszystko dzielnie. Prawdziwą dorosłość poczułam na studiach, wolontariacie - nie doceniono tego czuje żal do tej pory,że nie spełniłam tego marzenia. Czuć się potrzebnym to prawdziwa dorosłość w świecie niesprawiedliwości. Składam podziękowania moim rodzicom i im dedykuje swoją pracę. Dziękuję Wam za to,że nauczyliście mnie drogi do dorosłości

Wasza Anna :)

Wkroczyłam w świat dorosły szybko. Ominął mnie na szczęście młodzieńczy but. Najbardziej pomogli mi przejść przez trudny czas rodzice. Dorosłość poczułam z wiekiem ukończenia 18 lat.
Piękny czas. Znaczyło to dla mnie wówczas wiele. Podejmowanie pierwszych decyzji,które nie były dla mnie łatwe dotyczące mojej dalszej przyszłości.Znosiłam wszystko dzielnie. Prawdziwą...

Dorastanie? No, powiedzmy, że było.
Hormony? Buzowały, oj buzowały.
Bunt? I to jaki.

Tak więc... Kiedy chodziłam do pierwszej gimnazjum w mojej pustej (jak na tamtą chwilę) łepetynie zrodził się wspaniały pomysł „Uciekam z domu!”.
Po niecałych 3 godzinach (dawniej wszystko szło mi sprawniej) byłam już gotowa do drogi. Ubrałam plecak, włożyłam buty i... uświadomiłam sobie, że jest 2 w nocy, więc rozczarowana wróciłam do łóżka.
Następnego dnia rano wymknęłam się z domu i dziarskim krokiem udałam się w stronę przystanku. Idąc wyobrażałam sobie jakie cudowne życie będę teraz prowadzić. Na śniadanie będą hamburgery a na obiad naleśniki z nutellą, przez całe dnie będę leżeć przed telewizorem (ach jaka byłam głupia) pić colę i może nawet zapalę papierosa! Wsiadając do autobusu czułam się taka... dorosła. Robiłam to co chciałam i nikt nie mógł mi tego zabronić.
Po niecałej godzinie jazdy już byłam pod... wesołym miasteczkiem. To dopiero była zabawa! Niestety kasa na ten cel szybko się skończyła i musiałam ruszać dalej. Podążając za głosem serca (i żołądka) znalazłam się przed pizzerią. Nagle usłyszałam za sobą czyjś głos:
-Aguuu jak miło cię widzieć. Co ty tutaj robisz?
Za mną stała moja ciocia. Byłam zrozpaczona! Tyle planów i wszystko na nic.
Ciocia zaproponowała mi pizzę, a po skończonym obiedzie odwiozła do domu.
W taki sposób zakończyła się moja wielka ucieczka.
Po tym wydarzeniu jeszcze chwilę się buntowałam, ale to ta ucieczka uświadomiła mi, że nie jestem dorosła.

Dorastanie? No, powiedzmy, że było.
Hormony? Buzowały, oj buzowały.
Bunt? I to jaki.

Tak więc... Kiedy chodziłam do pierwszej gimnazjum w mojej pustej (jak na tamtą chwilę) łepetynie zrodził się wspaniały pomysł „Uciekam z domu!”.
Po niecałych 3 godzinach (dawniej wszystko szło mi sprawniej) byłam już gotowa do drogi. Ubrałam plecak, włożyłam buty i... uświadomiłam...

Gdy kończy się dzieciństwo otwiera się okno w przyszłość, które świeci niczym jarzeniówki w sklepach i boli jak pryszcz na czole.Na dzień przed studniówką.
Uważam, że ten cały bunt dorastania to bardzo długi proces, którego etapy przypominają sinusoidę.Góra, dół.Szczyt i załamanie.W moim przypadku zaczęło się w gimnazjum. Od wyrzuconego do śmierci piórnika i pękniętego na fizyce guzika przy pomarańczowych spodniach. Pierwszym etapem było całkowite odcięcie się.Zaczęłam ubierać się wyłącznie na czarna,a do placówki szkolnej nie wchodziłam bez książki przed oczami i słuchawek w uszach.
Później stopniowo się to wszystko wyciszyło…Nastało liceum-spadek wagi, nowe znajomości.Pierwsze związki i tragedie. Parę kopniaków w młodą żyć, a żeby się zaprawiła w bojach. Kolejna fala wielkiego buntu nastąpiła po zdradzie. Ot klasyczny przypadek gdy chłopak wolał przyjaciółkę. Ścięcie włosów, zmiany w garderobie, porządkowanie charakteru.Studniówka z kuzynem, wolny z przypadkowym uroczym młodzieńcem z innej szkoły.A potem…Uspokojenie.Mozolna nauka do matury.No i co? Hej, mam najdłuższe wakacje w życiu, za kilka miesięcy zaczynam studia(czy to będzie medycyna czy pielęgniarstwo?Katowice czy Szczecin?Tyle niewiadomych!).
Życie nastolatka jest pełne problemów. Mniejszych, większych… A już na pewno wyolbrzymianych. Ważne tylko, by w tym buncie zmieniać się dla siebie, nie dla świata.Za pól roku dwudziestka!Czy w końcu się uspokoję?Ah te hormony...Buzu buzu i przeszkadzają czytać,czyż nie?

Gdy kończy się dzieciństwo otwiera się okno w przyszłość, które świeci niczym jarzeniówki w sklepach i boli jak pryszcz na czole.Na dzień przed studniówką.
Uważam, że ten cały bunt dorastania to bardzo długi proces, którego etapy przypominają sinusoidę.Góra, dół.Szczyt i załamanie.W moim przypadku zaczęło się w gimnazjum. Od wyrzuconego do śmierci piórnika i pękniętego na...