-
ArtykułyZawodne pamięci. „Księga luster” E.O. ChiroviciegoBartek Czartoryski1
-
Artykuły„Cud w dolinie Poskoków”, czyli zabawna opowieść o tym, jak kobiety zmieniają światRemigiusz Koziński3
-
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Times New Romans“ Julii Biel!LubimyCzytać8
-
ArtykułyWygraj egzemplarz „Róż i fiołków” Gry Kappel Jensen. Akcja recenzenckaLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "oknoskąpanewmroku" [4]
[ + Dodaj cytat]
Była sobie kiedyś dziewczyna, mądra i dobra, co mieszkała w głębi lasu. Był tam też król, co berło miał pasterskie, który nad magią panował i napisał starą księgę. Ta dwójka była razem, więc byli tacy sami.
Nie musiał dokańczać. Znałam to na pamięć.
‒ Dziewczyna, król… ‒ wykrztusiłam.
Głos Koszmaru zapłonął w moim umyśle.
I p o t w ó r, k t ó r y m i s i ę w s p ó l n i e s t a l i .
Za Studni Kartę, co przed wrogami mnie ostrzegać miała,
Poprosiła o komnatę, miejsce, w którym by zamieszkała.
Kartę Żelaznej Bramy stworzyłem dla spokoju świętego,
W zamian oddając kawałek pancerza złocistego.
Za siłę Sierpa zapłaciłem srodze,
Zabrała mi odpoczynek, pozostawiając bezsenne noce.
Następne było Lustro, co dawało moc niewidoczności,
Dla niej poświęciłem mej Królowej kości.
Lecz nadal pustkę czując, o Kartę Koszmaru poprosiłem,
Dostałem ją, a w zamian, swą duszę utraciłem.
Duch nie zna litości, Duch niczego nie daruje. Nieważne kim jesteśmy i tak nas przywołuje. Obserwuje mgłę, czai się w jej cieniu, czeka aż ktoś ulegnie jej niememu zaproszeniu… A tym, co w sidła jej wpadną, odpłaca się najgorszą magią.
S t r z e ż s i ę c z e r w i e n i. U w a ż a j n a o s t r z e. M a g i a t w o j e c i e r p i e n i e p o ż r e. R o z k a z u j d o p ó k i m o ż e s z. Ś m i e r c i s i ę n i e w y w i n i e s z. B ó l e m z a p ł a c i s z i o d b ó l u z g i n i e s z.