Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikt nie jest winien, że urodził się niewolnikiem, jednakże niewolnik, któremu nie tylko są obce dążenia do własnej wolności, lecz który usprawiedliwia i upiększa swoje niewolnictwo (na przykład nazywa zdławienie Polski, Ukrainy itd. “obroną ojczyzny” Wielkorusów), taki niewolnik to sługus i cham, wywołujący uzasadnione uczucie oburzenia, pogardy i obrzydzenia. “Nie może być wolny naród, który uciska inne narody”, tak mówili najwięksi przedstawiciele konsekwentnej demokracji XIX stulecia, Marks i Engels, którzy stali się nauczycielami rewolucyjnego proletariatu.

“O dumie narodowej Wielkorusów”, 1914 r.

tylko ten nie popełnia błędów, kto nic nie robi

Ludzie zawsze byli i zawsze będą głupiutkimi ofiarami oszustwa i oszukiwania samych siebie w polityce, dopóki nie nauczą się pod wszelkimi moralnymi, religijnymi, politycznymi, społecznymi frazesami, deklaracjami, obietnicami, odnajdywać interesów tych lub innych klas.

“Trzy źródła i trzy części składowe marksizmu", 1913 r.

Komunizm zaczyna się tam, gdzie zjawia się ofiarna, przezwyciężająca ciężki trud troska szeregowych robotników o zwiększenie wydajności pracy, o ochronę każdego puda zboża, węgla, żelaza i innych produktów, które otrzymują nie osobiście ci, którzy pracują, i nie ich “bliscy”, ale “dalecy”, czyli całe społeczeństwo, dziesiątki i setki milionów ludzi, zjednoczonych początkowo w jedno państwo socjalistyczne, a następnie w Związek Republik Radzieckich.

“Zadania związków młodzieży”, 1920 r.

W okresie największego rozkwitu wolnej konkurencji w Anglii, w latach 1840–1860, jej burżuazyjni przywódcy polityczni byli przeciwni polityce kolonialnej, uważali wyzwolenie kolonij, całkowite ich oderwanie się od Anglii, za rzecz nieuniknioną i pożyteczną. […] A w końcu XIX wieku bohaterami Anglii byli Cecil Rhodes i Joseph Chamberlain, którzy jawnie głosili imperializm i z największym cynizmem uprawiali politykę imperialistyczną!