Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Boże, jak bardzo podobne jest ludzkie życie, szare, trudne, czasami ponure i byłoby często nie do zniesienia, gdyby nie promyki radości, Twojej obecności, znaku, że jesteś z nami, ciągle taki sam, dobry i kochający.

(...) I wszędzie, gdzie zaczynam coś robić, staram się albo nie robić tego wcale, albo traktować to bardzo poważnie i serce wkładać w to, co robię".

Gdybyśmy byli krajem szczęśliwym, księża mogliby zajmować się tylko życiem duchowym.

Człowiek, który daje świadectwo prawdzie,
jest człowiekiem wolnym nawet w warunkach zewnętrznego zniewolenia, nawet
w obozie czy więzieniu. Gdyby większość Polaków w obecnej sytuacji wkroczyła na drogę prawdy, gdyby ta większość nie zapomniała, co bylo dla niej prawdą jeszcze przed niespełna rokiem, stalibysmy sie narodem wolnym duchowo juz
teraz. A wolność zewnętrzna czy polityczna musialaby przyjść predzej czy pózniej, jako konsekwencja tej wolności ducha i wierności prawdzie.

Jak wczoraj przeżywaliśmy kanonizację świętego Maksymiliana, tak na pewno następne pokolenie przeżyje niejedną kanonizację tych, którzy obecnie zostali wymordowani; zabici dlatego, że chieli by solidarni, ze chcieli służyć prawdzie i miłości. Kościół będzie dawał ich jako wzór osobowości następnym pokoleniom, a w świątyniach będziemy mogli spiewac Gaude Mater Polonia - „ciesz się matko Polsko", która wydałaś synów gotowych rzucić wszystko na ołtarzu prawdy i wolności.

Tak Bóg umiłował człowieka, że uczynił go swoim dzieckiem, podniósł go do godności dziecka Bożego.

Już nie potrafię zamknąć
swojego kapłaństwa w kościele, chociaż tylu różnych „doradców " podpowiada mi, że prawdziwy polski ksiądz nie powinien wychodzić poza kościelne ogrodzenie.

Od chwili, gdy Chrystus poniósł śmierć na krzyżu, już nas nie moze hanbic zadne cierpienie ani poniżenie. Hańba prechodzi na tych, którzy są ich przyczyną!. I tak jak Chrystus nie zawrócił z drogi krzyżowej, ale szedł aż do zwycięskiego końca, tak i naród nasz, umocniony prez Chrystusa', tęskniący za prawdą, sprawiedliwościąi wolnością, nie zrezygnuje, choćby do zmartwychwstania miat iść.

Kłamstwo poniża ludzką godność i zawsze było cechą niewolników, cechą ludzi małych.

Życie ludzkie i życie narodu jest jak gleba: gdy wrzuca się w nią plewy, zbiera się chwasty, a gdy wrzuca się ziarno prawdy, miłości, poszanowania ludzkiej godności, zbiera się plon i to plon obfity.