cytaty z książki "Ta, która stała się słońcem"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Po co uganiać się za cieniami straconej przeszłości, skoro można stworzyć coś nowego, jeszcze wspanialszego?
Czystość uczuć to luksus dzieci i zwierząt.
Nawet najbardziej świetlista przyszłość, jeśli się jej pragnie, zawiera w swojej najgłębszej istocie cierpienie.
-Naucz się pragnąć, czegoś dla siebie, Ma Xiuying - podjął chłopak cicho, takim tonem, jakby wyjawiał z najwyższym trudem poznaną sekretną prawdę. - Nie tego, czego uważasz, że powinnaś chcieć. Nie idź przez życie, myśląc wyłącznie o obowiązku. Skoro wszystko, co mamy, to owe przelotne chwile pomiędzy dwiema bezkresnymi nicościami, dlaczego nie wykorzystać obecnego życia jak najpełniej? Gra jest warta świeczki.
Zhu nigdy w życiu nie była tak wyczerpana. W przeciwieństwie do bólu wywoływanego przez głód, po jakimś czasie przechodzącego w czysta abstrakcję, , zmęczenie okazało się torturą, którą czas jedynie wyostrzał.
Świat na mgnienie zastygł. Ryk wody usunął wszystkie inne odgłosy.
Wychwycił w jej spojrzeniu iskrę furii. Ku jej wielkiemu zdumieniu nie zareagował jednak typowym wybuchem męskiego gniewu.
Przecież przeznaczenie ziści się tak czy inaczej. Nie ma znaczenia czy go chcemy, czy nie.
Sama tylko wola nie stanowi gwarancji przetrwania.
Kiedy szybujesz pod niebo, pod żadnym pozorem nie patrz w dół, pomyślała, bo wtedy zrozumiesz, że nie potrafisz latać, i spadniesz.
Whole men were biased when it came to women, although they always insisted that whet they saw was objective fact.
To, kim człowiek jest, nie rozstrzyga, jakim jest człowiekiem. Prawda ujawnia się w działaniu.
Korzeni człowieka nie da się tak po prostu wykreślić z istnienia.
Ja również nie przyszedłem na świat z obietnicą wielkości(...) A teraz ją zdobyłem. Niebiosa podarowały mi ją, ponieważ jej chciałem. Dlatego, że jestem silny. Dlatego, że walczyłem i cierpiałem, żeby stać się tą osobą, którą musiałem się stać, i dlatego że jestem gotów zrobić wszystko, co trzeba.
Gdy zrozumiał czego dokonał duchowny, ogarnęło go czyste, niezmącone przerażenie.
Wstręt, wstyd i gniew uderzyły go coraz gorętszymi falami. Gniew, gdy wreszcie się pojawił, przyniósł ze sobą ulgę. Był najczystszym i najbardziej gorącym z uczuć.
Niszczenie rzeczy drogich innym nigdy nie pozwala odzyskać tego, co utraciło się samemu. W ten sposób można jedynie roznieść ból niczym zarazę.