Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie można bezustannie ranić ludzi, których się kocha, i żywić nadziei, że wszystkie grzechy zostaną nam wybaczone.

(...) człowiek nie jest w stanie zaplanować przyszłości, ani tego, jak potoczą się jego losy. Czasami jedyne, co można zrobić, to popłynąć z nurtem i z pokorą obserwować, dokąd nas on zaprowadzi.

W życiu czasami trafiamy na ludzi, którzy nie bez powodu pojawiają się na naszej drodze.

Odtrącenie sprawia, że człowiek traci wiarę w siebie, zamyka się na świat.

Małżeństwo to instytucja, która jak żadna inna uczy cierpliwości i tolerancji.

Nie ma nic przyjemnego w ciszy, jeśli nie można jej dzielić z kimś, kogo się kocha.

Małżeństwo wiąże ludzi silną, aczkolwiek niewidzialną mocą. Sprawia, ze wypowiedziane niegdyś słowa o dozgonnej miłości, o trwaniu przy boku ukochanej osoby w zdrowiu i chorobie nabierają wyjątkowego wydźwięku. Stają się dla nas drogowskazem.

Życie w dość brutalny sposób nauczyło mnie, że ważne są tylko te chwile, które wciąż pozostają nam nieznane. Potrzebowałam czasu, by zrozumieć, że pochylanie się nad przeszłością, jej ciągłe rozdrapywanie nie ma najmniejszego sensu, ale zanim do tego doszłam, straciłam wiele lat, które okupiłam żalem i bólem. Dziś już wiedziałam, że szczęście to nic innego jak kompletna rodzina.

Na wszystko potrzeba czasu. Na zapomnienie, na wybaczenie, na pokochanie i na zrozumienie.

Podobno magia bywa ulotna, a miłość nigdy nie rdzewieje.

Nigdy nie przepraszaj za to, że jesteś ze mną szczera (...).

(...) dopóki nie odgrodzisz się grubym murem od przeszłości, nic się nie zmieni. Nie możesz żyć, tkwiąc jedną nogą we wspomnieniach, a drugą w teraźniejszości.