Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda jest taka, że życie nas po prostu złamało. I kiedy wreszcie pogodziliśmy się z faktem, że nie umiemy się nawzajem naprawić, przestaliśmy się starać.

Głosy ludzi są jak fale - niektóre zwyczajnie cię obmywają, podczas gdy inne potrafią zwalić z nóg i znieść na ocean zwątpienia.

Udajemy, że nie dostrzegamy ran, które zadajemy innym ludziom, zwłaszcza tym, których kochamym. Rany, które zadajemy sobie samym, trudniej zignorować, co nie znaczy, że to niemożliwe.

Cisza to moja ulubiona symfonia; kiedy życie robi się za głośne, nie mogę myśleć.

Pewnych rzeczy trzymamy się tylko z powodu osób, od których je dostaliśmy.

Wszyscy jesteśmy naznaczeni pęknięciami, wgnieceniami i skazami, pozostawionymi w naszych sercach i umysłach przez życie, utrwalonymi przez lęki i obawy, czasami zagipsowanymi delikatną warstwą nadziei.

Nasz gatunek jest zdolny do straszliwych zbrodni, za to nie potrafi uczyć się na własnych błędach.

Kiedy dzień za dniem patrzysz z bliska na ludzką nieludzkość, zmienia to twój punkt widzenia.

Jakimś cudem stworzyliśmy wspólnie najpiękniejszą istotę, jaką widziały moje oczy. (...) nie mogłem wyjść ze zdumienia, że dwoje tak niedoskonałych ludzi mogło sprowadzić na świat coś tak perfekcyjnego.

Tacy sami, a jednak różni - próbujemy świecić w ciemnościach, lecz czasami światło, które nas ze sobą łączy, słabnie tak, że nie można go dostrzec.

Śmieszne, że życie często zdaje się toczyć w odwrotnym biegu. Jako dzieci udawaliśmy dorosłych, a teraz, jako dorośli, zachowujemy się jak dzieci.

Rodzice spędzają młodość na próbach zrozumienia swoich dzieci, zaś dzieci spędzają dorosłość na próbach zrozumienia swoich rodziców.

Bo przecież nie da się pomóc komuś powrócić na właściwą ścieżkę, jeśli ten ktoś nawet nie chce przyznać, że się zgubił.

Zawsze umiałam nakłaniać ludzi do rozmowy. Moje metody są bardzo proste, ale skuteczne.
Zasada Numer Jeden: Każdy lubi, kiedy mu się schlebia.
Dwa: Wzbudź zaufanie. Zawsze zachowuj się przyjaźnie, bez względu na to, co naprawdę myślisz.
Trzy: Zacznij rozmowę od czegoś, co zasugeruje, że ty i rozmówca macie ze sobą mnóstwo wspólnego.
Cztery: Spraw, by jak najszybciej powiedzieli to, na czym ci zależy. Nie daj im czasu, żeby zaczęli się zastanawiać.
Działa za każdym razem.

Wszyscy chcemy kupić sobie odrobinę więcej czasu, a on jest bezcenny. Mamy go tylko tyle, ile nam dano, a nie tyle, na ile nas stać.

Czas to zapadnia na scenie: w którymś momencie wszyscy w nią wpadamy, często kompletnie nieświadomi tego, jak głęboki jest nasz upadek. A naszą widownię stanowią nasze najgorsze lęki. Za każdym razem, kiedy odważymy się je odrzucić, żądają powtórzenia sceny.

Mury, które w sobie wznosimy, służą temu, żebyśmy mogli się za nimi ukryć i nikogo nie dopuścić do środka.

....pszczoły wcale nie są takie pracowite, jak się ludziom wydaje. Potrafią sypiać w pąkach kwiatów nawet do ośmiu godzin dziennie. Moszczą się w nich po dwie i trzymają się za łapki.

Każdy z nas jest niczym żarówka. Niektóre świecą jaśniej niż inne, niektóre wskazują nam drogę, kiedy się pogubimy. Niektóre są za słabe, żeby do czegokolwiek się przydać albo zwrócić na siebie czyjąkolwiek uwagę.
A niektóre się przepalają.

Czasami zatracam się w myślach i obawach, gubię w świecie zmartwień, choć w głębi serca wiem, że istnieje on tylko w mojej głowie. Lęki często krzyczą głośniej niż logika, a kiedy zbyt długo wyobrażamy sobie to, co najgorsze, możemy doprowadzić do tego, że naprawdę się spełni.

Cierpliwość przynosi odpowiedź na wiele życiowych pytań.

Może to prawda, że niedaleko pada jabłko od jabłoni - ale czasami może się stoczyć ze wzgórza, daleko, daleko od miejsca, w którym spadło.

(...) Istnieją dwa rodzaje kobiet: te, które przez całe życie starają się uniknąć przemiany we własną matkę, i te, które nie pragną dosłownie niczego więcej. Często też i u jednych,i u drugich kończy się czymś wręcz przeciwnym: pierwsze stają się wiernymi kopiami kobiet, którymi nie chciały być, drugie zaś nigdy nie mogą sprostać własnym oczekiwaniom co do tego, jakie powinny się stać.

Czasami życie przypomina kołowrotek dla chomika - można z niego zejść dopiero kiedy człowiek przyjmie do wiadomości, że nie może biec dalej.

Uśmiech wcale nie oznacza, że ktoś jest szczęśliwy, podobnie jak łzy nie zawsze oznaczają smutek. Nasze twarze kłamią równie często jak słowa.

Czasami ludzie przybierają różne miny chyba tylko po to, żeby ich twarz miała co robić.

Wszyscy wznosimy w swoich głowach więzienia zbudowane z wyrzutów sumienia.