Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda zazwyczaj jest banalna.

Jest wiek, w którym kobieta musi być piękna, by być kochana, i jest wiek, w którym kobieta musi być kochana, by być piękna.

Czy lepiej być szczurem na wolności, czy zniewolonym wilkiem?

Wszyscy mamy do odegrania swoje role.

Gubimy się w świecie współczesności, nieustannych obowiązków, pracy i lęków. Żyjemy szybko, nie zwracając uwagi na to, co wokół nas.

Dla społeczeństwa człowiek jest jedynie sumą własnych błędów.

Mamy taką wartość, jaką sobie sami nadamy.

- Los? - podchwytuje reżyser. - Wierzy pan w los?
- Prawdę mówiąc, nie. Jeśli czegoś nie weźmiemy w swoje ręce, jeśli nie chcemy zmienić świata, wszystko zostaje tak, jak było.

Wiesz, człowiek wcale nie widzi lepiej w dzień niż w nocy. Przecież wtedy, gdy świeci słońce, nie widać gwiazd ani planet oddalonych od ziemi o miliony kilometrów.

Sen jest rodzajem więzienia, zamknięciem, w którym spędzamy czas wbrew swojej woli.

Każdy człowiek powinien wierzyć, że może spełnić swoje marzenia, choćby tkwił w kompletnym bagnie.

Przepuszczamy życie między palcami, jakbyśmy byli nieśmiertelni. Marzymy o zmianach, ale tak naprawdę wcale ich nie chcemy.

Choćby wszyscy starali się nam wciskać, że jesteśmy nic niewarci, to nieprawda. Mamy taką wartość, jaką sami sobie nadamy.

Po jaką cholere się rodzimy i umieramy ?W ogóle jakie znaczenie ma to pieprzone życie? Jeśli jest dobrze,można być szczęśliwym ,odczuwa się wręcz euforię, pragnie się, by trwać w nieskończoność, ale przez znacznie więcej czasu jest nijak. Marzy się, by znów poczuć tamten stan. A on nie nadchodzi. Nie nadchodzi na zawołanie ani kiedy tego potrzebujesz. Czasem wydaje mi się, że może nie zjawic się już nigdy aż do pieprzonej śmieci. Wtedy po co ciągnąć to wszystko ?

Życie to sztuka negocjacji. Dzięki niej można osiągnąć wszystko.

Stanowię produkt swoich czasów, kultury oraz lęków nabywanych przez lata.

Stoję jeszcze chwilę nad nieruchomym ciałem, dysząc i tkwiąc w tym wyjątkowym stanie między niebem a piekłem, między życiem a śmiercią. Czuję się bogiem.
Zrobię wszystko, by się nim stać.

Pozostaję w stanie zawieszenia, znanej mi od najmłodszych lat rozpaczy, która nie skupia się na niczym szczególnym, a jednocześnie obejmuje wszystko.