Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocknięcie się z omdlenia odbywa się w dwóch etapach; najpierw wraca nam poczucie istnienia psychicznego czy duchowego, następnie zaś cielesnego. Można założyć, że gdybyśmy po dotarciu do drugiego etapu mogli przywołać wrażenia z pierwszego, okazałoby się, iż wrażenia te bogate są we wspomnienia z otchłani zaświatów. A ta otchłań - czymże jest? Jak odróżnić jej cienie od mroków grobu? Lecz jeśli wrażenia z tego pierwszego okresu nie przybywają na życzenie, czyż po długim czasie nie powracają do nas bez zaproszenia, podczas gdy my dziwimy się, skąd się wzięły? Jeśli kto nigdy nie zemdlał, nie dane jest mu dojrzeć osobliwych pałaców i dziwnie znajomych twarzy w żarzących się węglach, spostrzec widziadeł smutnych płynących w powietrzu, zakrytych przed wzrokiem tłumu, zadumać się nad czarowną wonią nowego kwiatu, zakosztować upojenia melodią, która wcześniej nie zwracała jego uwagi.

Za sprawą mojej odmienności od normalnego człowieka uczucia u mnie nigdy nie były porywami serca, pasje zawsze rodziły się w intelekcie.

Nie ma pośród licznych anomalii naszego życia umysłowego bardziej pasjonującej osobliwości - dotąd niedostrzeganej, jeśli się nie mylę - aniżeli ta okoliczność, iż gdy usilnie staramy się przypomnieć sobie dawno zapomnianą rzecz, nierzadko jesteśmy o krok od przeniknięcia zasłony, lecz ostatecznie nie udaje nam się jej wydobyć z mroku niepamięci.

Jest wszak w tym wola, co nie umiera. Komuż wiadome są tajemnice woli, z jej potęgą? Albowiem Bóg to nic innego jak wola przemożna, przenikająca w swym natężeniu całe stworzenie. Człowiek podlega aniołom czy ugina się przed śmiercią jeno przez słabość swojej wątłej woli.

Potworności i klęski nawiedzają świat w każdym stuleciu.