Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kobieta, która jest prawdziwie kochana przez mężczyznę, staje się jego siłą i jest zdolna dokonać praktycznie niemożliwego.

Tylko ludzie, którzy są sobie przeznaczeni, posiadają moc tworzenia, jak i całkowitej destrukcji. Oboje znajdują swoje niebo w sobie nawzajem, jednocześnie potrafiąc posłać wszystko i wszystkich do diabła.

Uzależniła mnie od siebie, choć nie, to złe określenie. Nie była moim narkotykiem – była moim powietrze. Nie była mi potrzebna do życia – była do niego niezbędna.
Była moim tlenem i każdym oddechem, była impulsem powodującym wszystkie skurcze mojego serca. Była energią krążącą w moich żyłach.

W chwili, kiedy zaczynałam dziękować znienawidzonemu wcześniej przeznaczeniu, kiedy byłam wdzięczna losowi za to, jak pokierował moim życiem i za to, jak cudownie zaczęło ono wyglądać, wszystko się skończyło, runęło z głośnym hukiem.

Boję się… Boję się, że będziesz dla mnie zgubą, moją zagładą. Jestem przerażona, że mnie zniewolisz i nie pozostanie mi nic, co należy tylko do mnie.

Tlen stał się trującym oparem, serce zaczęło służyć tylko do pompowania krwi, a umysł robił wszystko, by ochronić się przed kolejną dawką bólu.

Ona jest jak dzikie zwierzę. Postaraj się ją oswoić, a nie zniewolić. Ptak w ciasnej klatce nie może latać i nie chce śpiewać".

Pokochałam człowieka, który powinien zaopiekować się moim sercem, podanym mu na tacy. Jednak on je zmiażdżył, zniszczył jednej nocy.

Jesteś mężczyzną mojego życia. Kocham cię. Tylko ty jeden mnie rozumiesz, pomagasz i sprawiasz przyjemność. A po upojnych nocach spędzonych z tobą, mam problem, żeby wstać z łóżka.

-Prze­pra­szam, chyba muszę się prze­wie­trzyć. Za­czy­na się od­zy­wać moja aler­gia.
Jej bra­cia i ro­dzi­ce po­dej­rza­nie na nią zer­ka­li. Do roz­mo­wy wtrą­ci­ła się moja matka.
- Och. Ko­cha­nie, a na co je­steś uczu­lo­na? -za­py­ta­ła z tro­ską.
-Na idio­tów -od­par­ła i spoj­rza­ła wy­mow­nie w moją stro­nę.

Nie czułam już żalu, nienawiści i gniewu. Nie było we mnie już wstydu i zażenowania. Była za to pustka, ogromna dziura wewnątrz mojego ciała, którą uciekła dusza. Nie miałam już nic. Zabrakło mi siły i woli walki. Pozostała tylko świadomość, że wolność odzyskam dopiero po śmierci.

- Nienawidzę cię, ty zapyziały kretynie! (…)
- Od nienawiści do miłości krótka droga (…)
- Od nienawiści do popełnienia brutalnego morderstwa w afekcie jeszcze krótsza.

To zazwyczaj o kobietę mężczyźni toczą wojnę i tylko dzięki niej ktoś jest w stanie ją wygrać. Kobieta, która jest prawdziwie kochana przez mężczyznę, staje się jego siłą i jest zdolna dokonać praktycznie niemożliwego.