Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Musisz mierzyć się z tym, czego się boisz. To jak z rekinami. Odpływają, jeśli płyniesz w ich stronę.

- Co w tym dobrego, że robimy się twarde i tracimy marzenia?
- Kto jest twardy, lepiej radzi sobie w życiu. A życie to nie sen.

Ludzie, którzy spotykają się przypadkowego dnia w przypadkowym miejscu, mają za sobą jakąś swoją historię, która potem wydaje się wskazywać na to, że musieli się spotkać.

Jak bardzo się boimy, gdy tracimy to, co najbardziej kochamy - pomyślała Ginna.

Czy zna pan słowa Exupery'ego? o tym, że do końca życia jesteśmy odpowiedzialni za to, co oswoiliśmy? Tak właśnie jest z Charlesem. Jest dzieckiem, które do mnie lgnie, a mnie nie pozostaje nic innego, jak wlec go za sobą i dbać o niego. Czy tego chcę, czy nie.

Jest strach, który budzi się w człowieku powoli, gdzieś w brzuchu, a potem pełznie przez całe ciało, rozprzestrzenia się coraz bardziej, niczym mgła albo dym, aż wypełnia nas całkiem i człowiek jest sparaliżowany. I jest też taki strach, który na nas skacze, nagle i niespodziewanie, ma zakrzywione szpony i ostre zęby. Nie paraliżuje ciała, wzbudza czujność i panikę - i nieostrożność.

Drapacze chmur... Patrzy się na nie ze zdumieniem i tęsknotą, bo wydaje się, że tam na górze człowiek musi czuć się lżejszy i bardziej wolny, a potem wjeżdża się na górę, piętro za piętrem, tak jak całe życie wchodziło się po schodach, schodek za schodkiem. A gdy stoi się już na górze, całkiem w chmurach, powietrze jest niczym szampan, a oddech przyśpiesza... Dopóki człowiek nie uświadomi sobie swej sięgającej niepamiętnych czasów małości, niedoskonałości i nietrwałości.

(...)życie zawsze ma w zanadrzu koszmary, które w każdej chwili gotowe jest wydobyć na powierzchnię.

Nic tak przecież nie jednoczy, jak wspólnie dokonana zbrodnia.

Życie oducza człowieka lojalności.

Przeznaczenie (...) ma swoje własne reguły. I często dzieje się zupełnie inaczej, niż się spodziewamy.

- Gdy w grę wchodzą fakty, nie ma mowy o obłędzie.

Nikt nigdy nie zna wszystkich aspektów losu, czy to cudzego, czy własnego, a wiele obszarów pozostaje niepoznanych, pozostaje tajemnicą i zagadką.

Szczur zawsze zostanie szczurem, Jego miejsce to kanały ściekowe pod miastem. Możesz wsadzić go do złotej klatki, ale to nie zmieni faktu, że jego dom jest gdzie indziej.

Gdy strach i napięcie stają się nie do wytrzymania, człowieka kusi, żeby wywołać niebezpieczeństwo. Wolimy spojrzeć zagrożeniu w oczy, niż czekać, aż dopadnie nas z nienacka.

... przyjaźń może zniknąć równie szybko i bez śladu, jak gwiazdy na porannym niebie - nie zostaje nic, gdy życie pokaże swe surowe oblicze, i czysty egoizm okazuje się bardziej opłacalny.

Człowiek czasem upada i albo spada na cztery łapy, albo i nie, ale jakoś idzie dalej.

Cóż znaczy przyjaźń? Za to nikt jeszcze sobie niczego nie kupił.

- A więc tak to pani widzi. W takim razie proszę mi jeszcze zdradzić: kto pani zadaniem zamordował Davida Bellino ?