Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uratowali to dziecko? - spytałam.
George zerknął do swojej notatki.
-Tak. Adoptował je krewny i gdy chłopczyk dorósł, został nauczycielem. To straszny los, ale przynajmniej dżuma go oszczędziła.

Przestań już martwić się przeszłością! Przeszłość jest dla duchów. Wszyscy zrobiliśmy rzeczy, których żałujemy. Liczy się to, co jest przed nami, prawda, George?

To, czego absolutnie w tej chwili potrzebowałam, to gorąca kapiel, coś do jedzenia, porządny odpoczynek... i zobaczyć Lockwooda.

- No, to było bardzo przydatne. - Naprawdę? - Nie. To była ironia, a może sarkazm? Nigdy nie pamiętam, które jest które. - Ironia wymaga więcej inteligencji, więc to był prawdopodobnie sarkazm. Co napisała?

- Z doświadczenia powiem, że dorośli tylko przeszkadzają – dodał słodko Lockwood.

- Pamiętaj o naszych nowych zasadach. Nie wygadaj od razu przy kliencie wszystkiego, co tylko zobaczysz. Żadnego rozważania na głos, kto zabił kogo, jak i kiedy. A przede wszystkim, nie naśladuj rozmówcy. Błagam, bo to się zawsze źle kończy.