Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już się nie bałam, ani trochę. Zastanawiałam sią, czy do bogów, a może do wszechświata dotarła moja ametystowa modlitwa. Wszystko było takie dziwne. Ale życie było w porządku. Trzeba tylko niczego od niego nie oczekiwać. W to właśnie wierzyli stoicy- ci starożytni jebańcy Zenon i Seneka. Teraz już rozumiałam, że cała sztuka polega na tym, by nie przywiązywać się do żadnych przyszłych pragnień czy wizji. (...) ani oczekiwać, że spotka cię coś dobrego. W ten sposób zakochujesz się w życiu i dzięki temu mogą ci się przytrafić pewne przyjemne i dobre rzeczy. Zdarzą się wtedy, gdy niczego od nikogo nie będziesz potrzebować.

Nie wiem, czy kiedykolwiek w życiu jest nam naprawdę dobrze, ale zdarzają się chwilę, gdy czujemy się bliżej tego stanu- gdy nie pamiętamy, jak to jest cierpieć. W takich chwilach podążamy naprzód w pustce; zapominamy, że zmierzamy donikąd, więc pustka wydaje się mniej przytłaczająca. Mamy poczucie, że jakoś to ogarniamy. Ogarniamy i pracujemy nad sobą. A potem przychodzi druga osoba i myślimy, że damy sobie radę. Myślimy tak, bo w tym momencie czujemy, że damy sobie radę ze wszystkim.

Ja zrobiłam się tak naturalna, że byłam naturalnie martwa.