Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze jest jakiś powód, żeby zostać. Zawsze jest powód, żeby wrócić.

To bardzo nierozsądne nie wierzyć w coś, tylko dlatego że się tego boimy.

Twoja przyszłość wypisana jest na kamieniu, ale nie w nim.

Trudno mi opisać, jak bardzo się cieszę na spędzenie całego życia przy tobie i w jakie niemożliwe rzeczy uwierzysz dzięki mnie.

Masz moje serce. Nie wiem, czy na nie zasługujesz, czy nie. Nie wiem, czy jesteś bohaterem, czy złoczyńcą, ale najwyraźniej nie ma to znaczenia. Tak, czy inaczej, moje serce jest twoje.

Raz skradzionego serca nie można odzyskać.

(...)nadzieja to w końcu sposób na to, aby niemożliwe stało się możliwe.

- Najłatwiej kradnie się coś - wymruczał Figiel - jeśli ktoś daje ci to z własnej woli.

Nie o to chodzi, kto wygrywa czy przegrywa!(...) Chodzi o to, kto pozostaje taki sam!

Czasem tylko serca warto słuchać.

-Nikt nigdy nie docenia idioty.

- Byłeś katem Białej Królowej - powiedziała - a teraz będziesz moim. Służ mi wiernie, a zemsta będzie nasza.

Jedno zostanie morderca, jedno umęczone,
Jedno będzie na tronie, a jedno szalone.

Fascynujące, jak często BOHATERSTWO i GŁUPOTA okazują się tym samym, nieprawdaż?

- Nie jestem pusta. Jestem pełna aż po brzegi, żądza zemsty. Wręcz się wylewa że mnie i chyba nie chcesz, żeby wylała się na ciebie.
- Był taki czas - Kot ziewnął - że byłaś pełna pomysłów i cukru pudru. Wolałem tamta Catherine.
- Tamta Catherine była głupia.

Mam taką zasadę, żeby nie robić interesów z osobami bez kręgosłupa. Żadnych węży. Żadnych oślizgłych węgorzy. I, najgorszy sort że wszystkich, żadnych kapryśnych panien.

- W chwilach radości biję jak dobosz. W chwilach smutku pękam jak szkło. Gdy ktoś mnie skradnie, już nigdy mnie nie odzyskasz. Czym jestem?
- Sercem?
- Bardzo przenikliwie.
[...]
- Jednak zastanawiam się, czy nie byłoby lepsze lepiej powiedzieć „Gdy mnie ODDASZ, już nigdy mnie nie odzyskasz”.
- To sugerowałoby, że oddajemy nasze serca z własnej woli, a myślę, że tak raczej nie jest.

W Kier nastał nowy dzień, a ona była Królową.

Same bzdury, prawie to samo i znowu tylko głupstwa. Wszyscy tu jesteśmy szaleni, nie wiesz tego? To rodzinne, to część mojego dziedzictwa, a on już tu jest. Czas wreszcie mnie znalazł i ja... - urwał. Oczy mu zapłonęły. - Nie mam najmniejszego pojęcia, wasza królewskość. Po prostu nie mogę sobie przypomnieć, dlaczego kruk jest jak biurko.

- Nie wszyscy możemy być artystami.

Może i go nie znała, ale była pewna jak nigdy wcześniej, że bardzo, bardzo chce go poznać.

- Moje serce jest Twoje - wyszeptał, a po plecach Cath przebiegł dreszcz. Uniosła kąciki ust w oczekiwaniu, w radości.

Margaret Maerle, córka Hrabiego Rozdroży, była jej najbliższą przyjaciółka od niemowlęcia. Niestety, obie niezbyt się lubiły.

Morderca, męczennik, monarchini, szaleniec.

Kapelusz był idiotyczny i nietwarzowy. Cath pokochała go natychmiast.

Jeśli kiedykolwiek wyjdę za mąż, chcę uczucia i pasji. Chcę się zakochać.

Takie rzeczy nie dzieją się w snach [...]. Dzieją się tylko w koszmarach.

Jeśli już mam być łotrem, to przynajmniej szczerym.

Powinnaś dbać o swoje dobre imię. Wiesz, jacy są ludzie. Nieważne, jak smaczne będą twoje desery, żaden z lordów czy ich małżonek nie zniżyłby się do kupowania w cukierni prowadzonej przez upadłą kobietę.

Nigdy w życiu nie marzyłam, że mogę być kimś więcej niż służącą, po prostu zwykłą sobą.