Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(…)Miłość rośnie w każdym człowieku,któremu ją podarujesz.To jak zasianie ziarna.Im bardziej ją podlewasz i nawozisz,tym większe prawdopodobieństwo,że wyrośnie z niego piękne drzewo.Z tego drzewa wyrosną gałęzie,a potem spadną z nich liście,ale na wiosnę pojawią się nowe liście i gałęzie.Tak samo jest z miłością.

Pomysł, że każdy z nas ma jakąś ilość miłości do rozdania, jest bardzo intrygujący, ale to chyba nie działa w ten sposób. Uważam, że miłość rośnie w każdym człowieku, któremu ją podarujesz. To jak zasianie ziarna. Im bardziej je podlewasz i nawozisz, tym większe prawdopodobieństwo, że wyrośnie z niego piękne drzewo. Z tego drzewa wyrosną gałęzie, a potem spadną z nich liście, ale wiosną pojawią się nowe liście i gałęzie. Tak samo jest z miłością.

Nie posunąłbym się do stwierdzenia, że jesteś niepotrzebna swojej siostrze. Od chwili, gdy przyjechała, było widać, że jesteś dla niej najważniejsza. Chociaż znała w pomieszczeniu wszystkich poza mną, to najpierw do ciebie podeszła, to obok ciebie usiadła przy kolacji, to wokół ciebie cały czas się kręciła. Jesteś dla niej kimś o wiele więcej niż tylko siostrą. Jesteś centrum jej świata. Tak jak i mojego.

Chcę, żebyśmy każdego dnia żyli pełnią życia i akceptowali wszystko, co nas spotka.

Mówisz, że czegoś chcesz, a on zrobi wszystko, nawet da ci gwiazdkę z nieba. Kochanie, czy ty jeszcze się nie zorientowałaś, że jestem jak twój brat? Jeśli chcesz ode mnie czegoś, to zrobię wszystko, żeby ci to dać.

Nigdy jej nie opusz­czę. W po­ślu­bia­niu uko­cha­nej ko­bie­ty naj­wspa­nial­sza jest świa­do­mość, że nigdy nie będę mu­siał jej opu­ścić.

To ja żyję dla cie­bie. To dzię­ki tobie uwie­rzy­łam, że za­słu­gu­ję na coś wię­cej. Je­steś dla mnie… wszyst­kim.

Już wtedy wie­dzia­łem, że to ko­niec. Nie wie­dzia­łem jed­nak, że jed­no­cze­śnie jest to po­czą­tek i śro­dek. Nie chcia­łem znać świa­ta, w któ­rym nie było Mii.

To serce jest moje. – Lizał i ca­ło­wał skórę, zła­pał mnie dłoń­mi za kark. Po chwi­li po­ca­ło­wał mnie w usta. – Ta mi­łość jest nasza. – Przy­pie­czę­to­wał swoje słowa głę­bo­kim po­ca­łun­kiem, od któ­re­go można było osza­leć.

Ko­cham Cię bar­dziej, niż kie­dy­kol­wiek bę­dziesz w sta­nie to zro­zu­mieć.

Jej słowa były dla mnie ni­czym umo­czo­ny w tru­ciź­nie nóż wbity w naj­bar­dziej wraż­li­we miej­sce mo­je­go ciała.

Ko­cha­nie cie­bie jest tak na­tu­ral­ne jak od­dy­cha­nie. Po­trze­bu­ję cię, żeby żyć. Ty, Mio. Ty po­tra­fisz tchnąć we mnie życie.