Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość woła o obecność, o bliskość, o wieczność, i słusznie, bo ona jest wieczna.
Wobec tego, co zrobić ze śmiercią? Nic, bo i tak nie mamy nad nią władzy, kiedyś i tak przyjdzie. Nic, bo ona w odniesieniu do miłości nie oznacza żadnego kresu, żadnego końca, ale jak żadna inna rzeczywistość – odsłania jej pełnię. Śmierć usuwa bowiem to wszystko, co wiąże się z zewnętrznością, to co było naznaczone ziemską niedoskonałością, wszystkie przeciwieństwa, które osłabiały miłość, jak choćby wady charakteru czy ułomności.

Możemy prawdziwie kochać wiele osób, ale w każdej z tych relacji będziemy dla siebie nawzajem jedyni.

Miłość nie obumiera wraz z ciałem osoby, którą kochamy, przechodzi tylko na inną płaszczyznę wzajemności. Każdy z nas, jeżeli chce ocalić miłość, musi zadać sobie trud odnalezienia nowych sposobów jej wyrażania.