Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Następnej wiosny, gdy ustaną wiatry, spodziewaj się mnie. A jeszcze następnej, jeżeli się nie pojawię, zapomnij o mnie. Gdziekolwiek bym była, nie będę już o tobie pamiętać.

-Prawdziwy koniec mógłby być zbyt łatwy. Zawsze trzeba się strzec… łatwości śmierci.
-Śmierć może być darem – powiedziała Gada. -Ale w taki czy inny sposób zawsze oznacza klęskę.

Zamyśliła się, próbując zrozumieć lęk, który jest w stanie tak bardzo odizolować ludzi od siebie. Jej samotność z konieczności nie była jednak tak straszna jak ich samotność z wyboru.

Nie znam ciebie, ty nie znasz mnie. Potrzebny jest spokój, cisza i czas, abyśmy mogli się nawzajem zrozumieć.

Niemożliwością jest otoczyć kogoś absolutną opieką, nie robiąc z niego jednocześnie niewolnika. - str. 52.

Nie rozumieli jej. Byli obrażeni jej łzami. Stali w pewnej odległości, cięgle pełni lęku przed nią.

-Uśmiechnij się mamo, proszę! - zawołała - Wyglądasz wspaniale. Zechcesz posłać po czekoladę i ciastka, żebyśmy jakoś przetrwały to popołudnie?
-Nie powinnam się uśmiechać, bo mam zbyt brzydkie zęby i nie powinnam jeść ciastek, bo jestem za gruba - odrzekła Madame - Ale nie odmówię sobie obu tych rzeczy, moja droga, żeby zrobić Ci przyjemność.

-Muszę skończyć list do margrabiny Sofii.
-Będziesz musiała w nim przyznać, że markiza de Maintenton nie została ukamienowana.
Madame parsknęła ze wzgardą.
-Stara kurwa! Za pozwoleniem, panno de la Croix.
-Proszę o wybaczenie, Madame...
-A ja proszę o Twoje! Nie potrafię powstrzymać tych niestosownych wyrazów, gdyż w młodości nikt nie zajmował się moim wychowaniem.
-Nie usłyszałam żadnych niestosownych wyrazów.
Madame wybuchnęła śmiechem; Lotta dołączyła do niej.
-A więc stara jędza nie przypadła Ci do gustu razem ze swoją pobożnością i mysimi gówienkami! Wiedziałam, że rozsądne z Ciebie dziewczę.
-Jesteś dla mnie zbyt łaskawa, Pani (...) Nie wiem czy wyraziłaś się niestosownie... nie wiem, co oznacza to słowo.
-Które? (...) Jędza, gówienko czy kurwa?
-To ostatnie - szepnęła Maria Józefina.
-Czarująca nieświadomość - powiedziała Madame.