Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo jeśli widzieć znaczy uwierzyć, to dotknąć znaczy kochać.

W Wardine czas biegnie powoli, ale nieprawdą jest, że nie dzieje się tam nic. Można by wręcz rzec, że w takim miejscu dzieją się rzeczy najważniejsze - mieszkańcy prowadzą przyzwoite życie, mówią prawdę, doceniają to, co mają, nie żałują tego, czego nie mają, i wszyscy nawzajem sobie pomagają, nie robiąc wokół tego wielkiego szumu.

Nagle znika światło słońca, wszystko staje się mroczne i ponure, a każda kropla deszczu bębniąca o ziemię przypomina, iż kret jest zawsze samotny, a może nawet na zawsze zgubiony. Lecz choć słońce znika, pozostaje niewidzialne światło, które choć odległe i niewyraźne, zdoła czasem dosięgnąć swymi promieniami serca, nie dotykając umysłu. A przecież to światło, tak delikatne, że trudno być pewnym, czy istnieje, potrafi skłaniać kreta do działania o wiele potężniej niż jakiekolwiek słońce.