Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę wtedy ile uboższe byłoby nasze doświadczenie wiary, gdyby zabrakło w nim tylu pięknych dusz, które odnalazły w Polsce swoją drugą Ojczyznę, przybywając tutaj apostolskim szlakiem św. Wojciecha czy św. Bonifacego. Ile urzekającego piękna zabrakłoby, gdyby na tym szlaku nie było tych, którzy przybyli współcześnie ze świadectwem wiary: Renaty z Prato, która najpiękniejsze lata swego życia poświęciła Polsce, francusko-belgijsko-portugalskich Sióstr św Józefa z Cluny, które prowadzą przedszkole w najuboższej dzielnicy Lublina, zatroskanego o misje Davida z Irlandii i Christy, która z dalekiego Teksasu przybyłą aby głosić Chrystusa na pograniczu Ukrainy. Piękno uniwersalizmu Kościoła przejawia się właśnie w tym, że w prozie ich codziennego świadectwa wiary łączy się przykład życia Ewangelią z nową wspólnotą rodzinną przez wodę chrztu, która tworzy więź silniejszą niż więzy krwi.

Sam Mandelbrot uznaje odważny charakter wielu ze swoich nowych propozycji. Twierdzi nawet, iż dysponuje on dowodem własnego nieistnienia; kiedy bowiem weźmie się pod uwagę wielość przypisywanych mu prac, zainteresowań i poglądów, łatwo wykazać, że ich przecięcie logiczne musi tworzyć zbiór pusty.

Niewiele jest formuł, które wywołałyby równie ożywione dyskusje filozofów, co podane przez Tarskiego sformułowanie: "Zdanie 'śnieg jest biały' jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy, gdy śnieg jest biały".