Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasze losy są zapisane pismem równie subtelnym, jak dotyk gitarzysty na gitarze bez strun. Trzeba nauczyć się wąchać niewidzialne kwiaty, napawać się ich widokiem i kropla po kropli smakować ten delikatny miód! Wówczas wszystko staje się ważne! Najmniejsze okazuje się istotne. To, co małe, jeśli na to spojrzeć z daleka, stanowi część wielkiego obrazu: każde wydarzenie jest pociągnięciem pędzla, każdy gest - nową barwą. Lecz cóż wie szklany paciorek o figurze, którą tworzy, przetaczając się razem z innymi w kalejdoskopie?

Miesiące, lata, zawsze, zawsze, zawsze. I nigdy nie ustają... i zawsze przychodzić, i zawsze tutaj zostawać, tutaj w ciszy, zawsze poszukując... tam, wśród cieni, wśród ostatecznych cieni...