Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za każdym razem było odrobinę inaczej. Podobna historia, inny człowiek, ten sam ból. Był chłopakiem w okopach, kobietą w zgliszczach, dzieckiem w lesie, mężczyzną w zaułku i wieloma, wieloma innymi. Każdego znał na swój sposób, lecz nie potrafił nazwać. Próbował przypomnieć sobie jak brzmiały ich imiona, lecz nie był w stanie. Zupełnie jakby jakaś melodia uczepiła się jego myśli, a on nie umiał wydobyć z pamięci jej cholernego tytułu.

Wieczorny powiew rozwiał jego pozbawione pigmentu włosy. Zimne powietrze niosło mdłe dźwięki miasta. Trzask przewodów elektrycznych, szum znajdującej się niedaleko trasy tranzytowej. Gdzieś pomiędzy tymi jakże znajomymi odgłosami cywilizacji, Konradowi grała jedna fałszywa nuta, na którą składało się odległe wycie silników i nieregularne huki wystrzałów.

Bowiem nasze umysły to prawdziwe bramy do niezliczonych światów, w których czekają na nas tak samo cuda, jak i potwory.