Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy przyglądamy się światu i sobie samym, gdy dostrzegamy różne niedoskonałości, a nawet zło, trudno uznać za sensowne przekonanie, że Bóg jest wszechmocny i jest równocześnie samą dobrocią.

Co więcej, gdyby nie było w świecie przyrody tego podstawowego dążenia do stabilności, niemożliwa byłaby nauka jako taka, ponieważ w przyrodzie nie byłoby ładu ani konsekwencji, które sprawiają, że można ją pojąć rozumem.

Rozum nie żywi żadnych uprzedzeń w stosunku do Boga, prawdy moralnej lub sensu życia. Przeciwnie, rozum pojmowany jako mądrość pozostaje otwarty na takie pytania, szuka na nie odpowiedzi i potrafi znaleźć te, które są prawdziwe. Mądrość nie przeczy współczesnej nauce, ale wychodzi poza nią.

Jeśli wierzymy, że Bóg jest, że stworzył wszystko i rządzi wszystkim mocą swej opatrzności, wówczas otwiera się przed nami wspaniała forma kontemplacji. Wszystko bowiem można odczytywać w świetle Boga.

To może sprawić, że inni sceptycznie nastawieni do takich argumentów ludzie dojdą do absurdalnych wniosków, że ateiści to osoby bardziej inteligentne niż ludzie wierzący, że nie ma dobrych argumentów na istnienie Boga, i obie strony zapominają wówczas, że dla mało inteligentnej osoby dobry argument może wydawać się złym argumentem.

Bóg istnieje ponad i poza czasem i przestrzenią. Bóg nie stwarza świata w czasie, lecz z czasem, który jest immanentną cechą świata. Bóg nie stwarza świata w przestrzeni, lecz stwarza przestrzeń w świecie lub, mówiąc inaczej, świat wypełniony przestrzenią. Bóg udziela istnienia całemu światu i wszystkiemu, co w nim jest, nie wyłączając czasu i przestrzeni, z głębi swego własnego Istnienia. (A ponieważ samo jego Istnienie jest także Wiecznością, można powiedzieć, że Bóg stwarza wszystko w czasie, z Wieczności).

Biorąc pod uwagę to, że Bóg wykorzystał ewolucję do stworzenia ciała człowieka, możemy zapytać, czy ten konkretny cel Bożego planu jest celem absolutnym czy też jedynie etapem pośrednim na drodze do czegoś innego. Także i tym razem odpowiedź na to pytanie brzmi: „tak i nie”.

Filozofowie doszli do tego samego Boga, który przyszedł do Mojżesza.

Gdyby jakaś część ludzkiej populacji przeobraziła się na drodze ewolucji w nowy gatunek posiadający nową naturę, nie jest jasne, jak takie jednostki mogłyby mieć udział w zbawieniu, które wysłużył nam Chrystus.

Nauka to dobry sposób na poznawanie faktów, ale nauka to tylko jedna z wielu form poznania. Tym samym nauka, ze swej definicji, nie może rozstrzygać kwestii istnienia lub przymiotów Boga.