Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszechświat jest nieskończony, bo jeszcze nie skończył się robić.

Adam Mickiewicz okazał się kłamcą i marnym studentem polonistyki. Nie mogę mu jednak odmówić intelektu, klasy, przebiegłości i uporu w realizacji swoich planów. Czy chowam urazę? Już nie. Wyjąłem ją stamtąd, gdzie ją wcześniej chowałem, i pozwoliłem jej odlecieć - niczym białemu gołębiowi przebaczenia, licząc, że ów gołąb nasra Adamowi na głowę albo płaszcz.

Wszyscy poznaliśmy ból wieczności. Każdy z nas wie, co to znaczy kręcić się w kółko bez wyraźnego celu, zastanawiając się przy tym nieustannie, ile to jeszcze będzie trwało i czy w ogóle możliwe jest, by naprawdę zniknąć i po prostu nie być. To absolutnie normalne. Wieczność i nieśmiertelność mogą być bowiem ekstatycznie przyjemne lub dogłębnie dołujące i przerażające. Wszystko zależy od punktu widzenia. Jednak - czy tego chcemy, czy nie - istniejemy. Tak już będzie zawsze. Nawet jeśli przestaniemy istnieć tu, zaczniemy istnieć gdzie indziej, więc lepiej się do tego po prostu przyzwyczaić.