Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...] dzielenie życia z kimś, nawet jeżeli ten ktoś to "tylko" zwierzę, nie polega jedynie na śmiesznych i wesołych przygodach, ale też na smutnych momentach.

Nie wolno się bawić w Pana Boga z dzikimi zwierzętami.

Jeżeli będziecie hodować jakiekolwiek zwierzę, zapewniam, poznacie je wśród tysięcy innych.

Strasznie trudno jest odmawiać pomocy, psiakrew.

Śnieg raz topniał, potem znowu spadał, więc jedyną pewną atrakcją były żaby zimujące w jeziorku. Tylko ile żab może zimować w jeziorku długim na pięć i szerokim na cztery metry? Sześćset żab brunatnych. Skąd wiemy, że aż tyle? Bo wszystkie wyłowił i pożarł nasz kochany Julek, a my wszystkie je policzyliśmy.

To nasze psiaki nauczyły nas, że tak naprawdę tylko takie zwierzaki jak one, które od tysięcy lat są z człowiekiem, są z nami, ludźmi, szczęśliwe. Dzikie zwierzęta nigdy takie nie będą. Je najfajniej obserwować na wolności, gdy są u siebie. Nawet jeśli miałoby to trwać kilka sekund, to jest to cudowna przygoda.

Kto wie, może kiedyś w trakcie jakiejś wycieczki znajdziecie na polu niewinnie wyglądający sznurek od snopowiązałki. Schowajcie go do kieszeni – może w ten sposób uratujecie jakiegoś boćka...

Bocianowi mało kto odmawia pomocy.

(...) oswojone zwierzę, owszem, włóczy się po rzeczkach jak normalna wydra, ale gdy tylko zaczyna być głodne, szuka pomocy u ludzi. A z ludźmi, wiadomo - jeden nakarmi, a drugi zatłucze.

Można powiedzieć sobie: ucieknie, to ucieknie. To jego wybór. Tylko że my za to zwierzę odpowiadaliśmy. To nasze działania go kształtowały. To my byliśmy po części winni, że jest taki a nie inny.

W końcu nadszedł ten moment, gdy Dino uciekł, a my powiedzieliśmy mu: - Już zostajesz na wolności. Wydrapałeś ją sobie i wygryzłeś.
Wiedzieliśmy, że może zginąć, że może się to stać za dzień, za dwa, za tydzień. Ale z drugiej strony Dino pokazał nam bardzo wyraźnie, że lepszy ten dzień czy tydzień, niż całe życie w zamknięciu. Postanowiliśmy to uszanować.