Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A moje życie tak się ułożyło, że na zawsze splotło się z losem Warszawy.

A nad miastem przechodzi,
pewny księżyc-czarodziej,
bardzo stary, już wiele dróg zna.
Oczy chmurką przeciera
i zdziwione otwiera:
"Czy Warszawa jest ta, czy nie ta?"

"Rośnie nowa stolica,
co dzień świeże ma lica,
tyle fabryk, i domów, i kin.
Dam Warszawie w podarku
moją srebrną latarkę" -
szepnął księżyc, co będzie mój dziś.

Rośnij piękna stolico,
będziesz wszystkich zachwycać,
rośnij dumna, radosna jak pieśń,
rośnij wolna i młoda,
rąk dla ciebie nie szkoda,
nasza miłość to pieśni twej treść.