Teresa Grabarska

Romans głównej bohaterki jest tylko pretekstem do zobrazowania czasów PRLu z przymrużeniem oka. Rzecz dzieje się głównie na wsi, gdzie obserwujemy intrygujące i zabawne życie mieszkańców, którzy podchodzą do życia z dystansem, więc nieźle radzą sobie w niełatwym peerelowskim świecie. Tu prym wiodą palacz kotłowy Grzyb i mechanik Hermuś. Z czego pędzić bimber, kiedy nie ma nic innego pod ręką? Jak przetrwać kontrolę w ośrodku zdrowia? To przykładowe "problemy", przed którymi stają bohaterowie zamojskiej wsi. Trochę akcji dzieje się w studenckim środowisku Krakowa. Tu również nie brak humoru. Mnie książka zaintrygowała nie tylko barwnymi i zabawnymi akcjami zaradnych mieszkańców peerelowskiej wsi, nie tylko celnymi, wręcz filozoficznymi uwagami Hermusia i jego komicznymi opowieściami, ale także świetnym przedstawieniem różnorodnych charakterów postaci i mistrzowskim operowaniem łamaną gwarą. W klimacie przypomina serial "Ranczo", tylko że dzieje się w PRLu. Są też sceny, które mnie wzruszyły do łez, co jest tylko dodatkowym plusem tej pozycji. Patrzę na tę książkę z sentymentem również dlatego, że jako dziecko mieszkałam na wsi, właśnie w czasach PRLu. Sama co prawda niewiele pamiętam, szczególnie nie zwracałam wtedy uwagi na "sprawy dorosłych", ale co nieco się usłyszało z opowieści rodziców.