Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lustro czarownicy Levannah Morgan opowiada nam poprzez zapisane strony swoją ścieżkę magiczną łączącą czarostwo tradycyjne oraz wicca.Autorka jest nierozerwalnie połączona z naturą i często to zaznacza.Możemy wywnioskować, że gdy zaczynała swoją przygodę z czarostwem, to nie było ono jeszcze tak popularne jak współcześnie. Na rynku istniało niewiele książek, a wiedzę przekazywano "z czarownicy na czarownicę" Uczono ją by przedmioty rytualne wykonywać samemu.Ma to dużo sensu.Jedną z pierwszych lekcji autorki było właśnie wykonanie narzędzi i artefaktów z rzeczy samodzielnie znalezionych w terenie. Lustro czarownicy to pozycja, która po raz pierwszy została przetłumaczona na język polski a już wcześniej stała się bestselerem w magicznym kręgu odbiorców. Co znajdziemy w środku? Wiedzę przekazaną w bardzo prosty ale skuteczny sposób.Levannah zajmowała się indywidualną praktyką, należała do kilku kowenów, aż w końcu założyła swój własny.Opowiada o naturze z punktu widzenia animisty, co oznacza że wierzy w duchy, które zamieszkują każdy kamień,drzewo i roślinę. Wielokrotnie zaznacza by z terenu natury brać tylko tyle ile potrzebujemy.Nie jesteśmy tutaj sami a z naturą powinniśmy być kompatybilni.Żyć w symbiozie a nie jako pasożyt biorący i nie dający nic w zamian. Duży wpływ na jej ścieżkę miało miejsce zamieszkania, hrabstwo Devon w Anglii. Książka poprzez narrację pierwszoosobową przyjemne wdraża w świat leśnych skrzatów, morskich duchów i magicznego rzemiosła.Dowiemy się jak w zgodzie z przyrodą tworzyć przedmioty przydatne w sztuce magicznej, rozwijać kreatywność, zbierać skarby natury i przekształcać je dowolnie wedle potrzeb.Niech was nie zmyli jednak prostota oraz domowość bijąca z opisów.Znajdziemy tu także przestrogi,ostrzeżenia oraz wskazówki.Na uwagę zasługują ciekawe zdjęcia zamieszczone obok opisów.Dzięki nim wiemy jak wygląda jesionowy kostur czy igły wykonane z kości. Naturalnie dużą rolę w wicca zajmują zmiany występujace w naturze dlatego Levannah zamieściła na stronach wszystko co może być punktem zaczepnym by zgłębiać otaczający nas świat od magicznej i przyrodniczej strony. Dla młodszych stażem autorka przybliża pokrótce wiccańskie obrzędy oraz bogów z którymi współpracują wiccańskie wiedźmy. Pisarka także oddaje hołd przyrodzie pod postacią bogów i klasyfikuje ich jako osobne energie. Co jeszcze znajdziemy w środku? Księżyc z jego magicznymi konotacjami, rytuały przy jego fazach, sadzenie i zbiór roślin w świetle ubywajacego bądz przybywającego srebrnego globu, a nawet przepis na dżin z tarniną. Nie mogło zabraknąć takie właściwości luster, w końcu to od nich wziął się tytuł. To właśnie lustro jako odbicie nas samych było z ludźmi do począrku.Najstarsze jako kałuża stojącej wody, następnie wypolerowany metal itp.Autorka dzieli się rytuałami z ich użyciem oraz jak sporządzić lustro potrzebne do dywinacji czy widzenia duchów. Każdy temat w książce jest starannie dobrany i ułożony, nie ma tutaj bałaganu informacyjnego.Dostajemy wyjaśnienia, zdjęcia, osobiste doświadczenia i przede wszystkim świat widziany oczami osoby wiodącej ciekawe życie w zgodzie z tym co ją otacza. Dzięki temu na pewno każdy znajdzie tu ciekawostki które będzie mógł wykorzystać. Widzieliście czym jest czurunga bądź dewoński słoik dla duchów? Ja nie i dlatego bardzo szybko udało mi się pochłonąć całą lekturę. Jak zaznacza autorka, "książka ta ma na celu przekazać eksperymentalne podejście do czarostwa, nie jest to zbiór formalnych rytuałów.Tych jest wiele dostępnych gdzie indziej, a forma rytuałów będzie się różnić w zależności od tradycji".Nada się ona dla osób zgłębiajacych wicca i tych, które lubią poznawać inne spojrzenia na świat.Kreatywność, wiedza oraz magia, tak można opisać tą pozycję. Na uwagę zasługuje także bardzo ciekawa okładka.