Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Im dłużej o tym myślała, tym bardziej gniew, niczym lawa, rozprzestrzeniał się po jej ciele. Paliły ją uszy, oczy, szyja...

Księżyc, świecący tej nocy niczym latarnia, kawałek po kawałku pogrążał się w ciemności. To zaćmienie stało się zwiastunem wszelkich nieszczęść.

Gdybym mogła mówić, chciałabym mu przypomnieć, ze dzieci również zaczynają rozumieć język na długo przed tym, nim potrafią wypowiedzieć swojej pierwsze słowa. Jednak był to czas, kiedy ludzie, których jedyną winą było to, że ich imiona pochodziły z innego języka, którego nawet nie znali, zostali wypędzeni z domów i wsi, w których mieszkali od dwóch tysięcy lat, oderwani od swoich zwierząt oraz grobów swoich bliskich i wygnani z kraju. Jeszcze raz ugryzłam się w mój normalny, zdrowy język i milczałam.