Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jerzy Bralczyk: Ja, jak już mówiłem, czytam w kółko to samo, bo przecież nikt lepiej od Tołstoja czy Flauberta nie będzie pisał.

Jerzy Jarniewicz: Z Joyce'em jest tak, że nie sposób się nim nasycić, każda nowa lektura to nowe, zaskakujące doznanie, bo idzie się w głąb jego prozy, a jest to proza bez dna.

Lucyna Kirwil: Czytam z ciekawości - z ciekawości miejsc, ludzi, ich doświadczeń. Całe moje doświadczenie z tą literaturą mogę nazwać czytaniem z zachłanności i z przekonania, że jeżeli przeczytam cztery tysiące książek, to będę wiedziała dużo więcej niż wtedy, gdy przeczytam ich czterdzieści. Jeżeli przeczytam książki z różnych źródeł i polecane przez różnych ludzi, to będzie to bardziej obiektywne widzenie świata.

Alicja Gęścińska: Podobnie jest z filozofią - na przekór omijam dzieła czytane na całym świecie. Haruki Murakami napisał: "Jeżeli czytasz to samo co inni ludzie, potrafisz myśleć tylko tak jak oni". (...) Jeśli wszyscy coś czytają, ja nie zamierzam.

Jerzy Jarniewicz: Dobrze mi w tej entropii. Dobrze mi się myśli, że te książki nie stoją w ordynku jak harcerze podczas musztry albo, gorzej, jak poborowi w armii, tylko bratają się ze sobą w naturalny, organiczny sposób. Zresztą wie o tym chyba każdy, kto ma więcej niż trzy książki w domu, że często układa się je nie tematycznie ani nie alfabetycznie, ale formatem, bo akurat mieści się na półce. (...) Otóż w tym entropijnym stanie rzeczy książka, nawet kupiona bardzo dawno, może być dla nas ciągle niespodzianką. Szukając jakiegoś tytułu, natrafiamy na rzecz, o której już prawie zapomnieliśmy. (...) W ten sposób nasz księgozbiór może nas ciągle zaskakiwać swoim nieprzebranym bogactwem.

Michał Rusinek: Nie wiem, na czym to polega, że człowiek wynosi z domu stosy książek, a miejsca na kolejne jakoś nie przybywa.

Justyna Sobolewska: Ludzie mają bardzo różne układy, a ja mój nazwałabym przyrostem naturalnym. To porządkująca nazwa chaosu, który jest w mojej bibliotece.

Justyna Sobolewska: Widzę u siebie syndromy abibliofobii - obawiam się momentu, kiedy nie będę miała co czytać. Nawet gdy wyjeżdżam na dwa dni, zabieram ze sobą ze trzy książki, żeby czuć się bezpiecznie.

Rozprasza mnie głównie poczucie winy" (Agata Tuszyńska).

Gdyby mi Pani zadała to okropne pytanie, jaką książkę zabrałbym ze sobą na bezludną wyspę, nie umiałbym na nie odpowiedzieć. Umiałbym odpowiedzieć na pytanie, jakich sto książek zabrałbym ze sobą. Jeśli jedną, to ja nie chcę jechać na bezludną wyspę (...).
(Krzysztof Varga).

,,Książka oddziałuje na nas najpierw kiedy ją czytamy, a potem zaczyna się praca podświadomości i wcale nie musimy zdawać sobie sprawy z tego, w jaki sposób lektura na nas oddziałuje [Michał Cichy]".

Jestem zanurzona w codzienności, prowadzę dom i odkładam książkę, bo pranie się skończyło. Czy to jest rozpraszanie? Nie, to jest współbycie z lekturą.
(Sylwia Chutnik).

Jerzy Jarniewicz: Romans z literaturą jest poliamoryczny. To taka szczególna więź miłosna, w której ma się zastępy kochanków i nikt nie ma o to pretensji. Kochankowie nie są tu o siebie zazdrośni.