Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie mam jak z filmu. Coś z gatunku dramatów komediowych.

Chodząc po księżycu, zauważyłem przelatującą w oddali kometę. Nabrałem w płuca niczego i wykonałem ogromny skok. Złapałem się jej ogona i odleciałem. Spędziłem tak następnych siedem i pół dnia, po czym szarpnąłem kometę za odstający po jej lewej stronie kawałek i zawróciłem. Uderzyłem w ziemię przedwczoraj wieczorem, zostawiając krater rozmiarów niewielkiego pokoju. Wyszedłem z niego, nie bez trudności, rozejrzałem się i ruszyłem przed siebie. Tyle już czasu walczę, żeby odnaleźć w tym chaosie siebie. Może ten chaos to jestem ja?

Czasem lepiej jest zatracić się w chwili, niż szukać w niej natchnienia.