Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Negroland' to dziwna książka. Z jednej strony przedstawia zupełnie inną perspektywę życia Afroamerykanów (choć i tak, koniec końców, relacja biały - czarny nie różni się jakoś diametralnie od tych bardziej powszechnie omawianych),a z drugiej strony jest bardzo chaotyczna i pełna niepotrzebnych i mało interesujących (moim zdaniem) wątków. Da się z niej wyczuć gorycz i pewną frustrację autorki, które w niektórych momentach fajnie wchodzą w ironię, ale jednak w znacznej części książki dystansowały mnie od autorki. Problemy, które opisuje też jakoś nie do końca do mnie przemawiają w szerszym kontekście historii czarnoskórych Amerykanów. No cóż, książka opisuje życie rodziny Jefferson (należącej do elity, w której to społeczności czarnoskórzy Amerykanie posiadają wykształcenie i szanowane zawody),przygody autorki i jej siostry. To zbiór notatek, historii i zapisków dotyczących pewnych doświadczeń. Niektóre fragmety przypominają dziennik i właśnie w tych momentach Jefferson mnie nudziła, bo nie zaciekawiła mnie swoją postacią na tyle, by czytać o jej autobiograficznych przygodach w szkole czy na studiach. Są w tej książce świetne fragmenty. Takie, w których nawiązuje do feminizmu, opisuje stosunek białych do czarnej arystokracji, próbuję umieścić życie afroamerykańskich elit (i ich dzieci) na tle znanych nam relacji biały - czarny. Generalnie początek tej książki zapowiadał swietną lekturę. Potem niestety autorka popłynęła w hołdowaniu swojemu rozbuchanemu ego (do czego zresztą sama się przyznaje). Potrzeba też sporej wiedzy do poprawnego odczytania wielu spostrzeżeń autorki, jako że przywołuje wiele dzieł i osobistości z literatury i kultury (ale też wspomina niekoniecznie znanych innym ludzi, których historie jej zdaniem warto było wpleść w tę książkę) , o których w dużej mierze nie miałam zielonego pojęcia (i w sumie nadal nie czuję potrzeby, by się z nimi zapoznawać). 'Negroland' mnie wymęczył i nie będę tej książki polecać innym, choć nie pozostawił mnie z niczym.