Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263
- ArtykułyPowstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70
- ArtykułyPowiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17
- ArtykułyZadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Adolf Doliński
2
7,1/10
Pisze książki: kryminał, sensacja, thriller
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,1/10średnia ocena książek autora
7 przeczytało książki autora
15 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowiadania kryminalne 1 Adolf Doliński
7,2
Przed wybuchem II światowej ukazało się kilkaset numerów ilustrowanego tygodnika powieści, sensacyj i humoru „Co Tydzień Powieść” łódzkiego wydawnictwa Republika. Były to dwudziestokilkustronicowe zeszyty zawierające m.in. krótkie opowiadania sensacyjne, kryminalne i romanse. Jednym z autorów, którego utwory publikowane były w tej popularnej serii był Adolf Doliński. Pięć kryminalnych historii napisanych przez niego w 1938 i 1939 r. zostało po raz pierwszy po wojnie zebrane przez Wydawnictwo CM i wydane w dwóch tomach w cyklu „Kryminały przedwojennej Warszawy.”
Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015/10/opowiadania-kryminalne-czesc-1.html
Opowiadania kryminalne 1 Adolf Doliński
7,2
Trzy opowiadania i trzy przestępstwa, z jednej strony sztampowe, z drugiej przewrotne. Doliński każde z opowiadań rozpoczyna zgodnie ze schematem: jest ofiara, sprawca, motyw, jest też bystry śledczy. I na tym „schemat” się kończy. Każda z opowieści jest zaskakująca.
W pierwszym autor sugeruje jako motyw ślepe zauroczenie, w drugim zazdrość, w trzecim pośmiertny rachunek sumienia. Szczęśliwie dla czytelnika to tylko sugestia. Język lekki, postacie nie są przerysowane, styl przypomina raczej sprawozdanie z wydarzeń, a nie głęboko zakręconą opowieść pełną przemyśleń wydumanych i rozterek dziwnych. Proste i doskonałe.