Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski matematyk zajmujący się analizą funkcjonalną, teorią kategorii oraz dydaktyką matematyki. Ukończył fizykę i matematykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza (1956). W latach 1962-1986 pracował w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[2]. W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 roku tytuł profesora zwyczajnego. Profesor emerytowany Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[3].

Semadeni wykazał, że przestrzeń Banacha C[0,ω1] wszystkich funkcji ciągłych na liczbie porządkowej ω1+1 (wyposażonej w topologię porządkową) nie jest izomorficzna, jako przestrzeń Banacha, z sumą prostą C[0,ω1] ⊕ C[0,ω1][4]. Był to pierwszy przykład przestrzeni Banacha o tej własności w klasie przestrzeni funkcji ciągłych (innym przykładem w klasie dowolnych przestrzeni Banacha jest przestrzeń Jamesa[5]; przykład opublikowali Czesława Bessagę i Aleksander Pełczyński w tym samym numerze Biuletynu Polskiej Akademii Nauk co przykład Semadeniego). Z nazwiskiem Semadeniego związane jest pojęcie klasy operatorów Semadeniego[6].

Syn sędziego Tadeusza Semadeniego oraz Ireny Konopackiej-Semadeni, profesor chirurgii stomatologicznej.