Dziękujemy za wszystkie komentarze. Nagrodę - książkę "Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa" przyznajemy @swita77, a pozostałych zapraszamy do udziału w kolejnym konkursie: http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/653/artysci-mowia-jerzy-nowosielski-posl....

Tym razem do wygrania audiobook ;)

Dziękujemy za wszystkie komentarze. Nagrodę - książkę "Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa" przyznajemy @swita77, a pozostałych zapraszamy do udziału w kolejnym konkursie: http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/653/artysci-mowia-jerzy-nowosielski-posl....

Tym razem do wygrania audiobook ;)

Pamiętam pierwszy kontakt z dziełami Romana Opałki. Miałam siedem lat i znalazłam w biblioteczce mamy czasopisma o sztuce. Na nienajlepszej jakości papierze, nieco rozmazane, prezentowały się zdjęcia, dziwacznych i zupełnie bez sensu w moim mniemaniu, ni to obrazów, ni to wielkich kartek z ciągami liczb. Z daleka przypominały jakby rozsypane ziarnka maku. Zadręczałam mamę pytając o sens malowania liczb: po co? Na co to komu? A czy on nie mógłby malować na przykład pejzaży? I jeszcze gada do siebie malując. No dziwny jakiś ten artysta… Żmudna to praca, stawiać liczbę za liczbą, wręcz benedyktyńska. Dziś jestem starsza i nadal nie lubię matematyki. Ale uważam, że jeśli komuś cyfry wydają się nudne i monotonne nie oznacza to, że brak mu wyobraźni. Po wielu latach zrozumiałam, że te ciągi cyfr mają wydźwięk humanistyczny. Jeśli dobrze rozejrzymy się wokół siebie to rzeczywiście, wszystko można określić za pomocą liczb! I na tym być może polega ich piękno. Za ich pomocą możemy opisać wieczność, nieskończoność, nieodwracalne… Artysta twierdził, ze jego dzieło pozostanie nieśmiertelne, a on sam po prostu wniknie w biel. Pod koniec życia cyfry na jego obrazach są jakby za mgłą. Bo czy nie tak samo dzieje się z człowiekiem? Dla mnie jest to czytelna metafora ludzkiego życia. Pamięć robi się dziurawa, o czymś zapominamy, wspomnienia blakną, tracą żywe kolory, zacierają się kontury. Z szarej strefy cienia wchodzimy w biel, symbol czystości, uwolnieni od trosk ziemskiego padołu. Pochłania nas mleczna mgła, tak jak liczby, które będą istnieć nadal, widoczne tylko dla Opałki. A my będziemy wpatrywać się intensywnie w płótno i widzieć będziemy tylko białe plamy. Pojawia się nieodwracalne, pozorny koniec. Pozorny, bo przecież istnieje nieskończoność, powtarzalność cyklu, życie zatacza koło: pory roku wciąż po sobie następują… Zastanawiam się, czy artysta kiedyś się pomylił, wypisując cyfry. Całkiem możliwe i byłby to dowód na to, że w życiu też tak bywa: mylimy się, a potem idziemy dalej utartym torem. Nasunęło mi się też skojarzenie z fraktalami: kształty nieskończone, część jest podobna do całości. Tak samo jest w przypadku liczb, które składają się z cyfr. I jest w tym coś fascynującego, choć rozważając z pozoru prosty proces zwykle nie łatwo jest zrozumieć jego działanie…

Pamiętam pierwszy kontakt z dziełami Romana Opałki. Miałam siedem lat i znalazłam w biblioteczce mamy czasopisma o sztuce. Na nienajlepszej jakości papierze, nieco rozmazane, prezentowały się zdjęcia, dziwacznych i zupełnie bez sensu w moim mniemaniu, ni to obrazów, ni to wielkich kartek z ciągami liczb. Z daleka przypominały jakby rozsypane ziarnka maku. Zadręczałam mamę...

Cieszę się, ze powstała taka książka. Słucham wywiadów i czekam na Nowosielskiego :). Co do malarstwa Opałki mam mieszane uczucia. Kiedyś gdy pierwszy raz zobaczyłam Detal w albumie po prostu budził agresję i miałam chęć namalować wielkie zero na środku. Jak dla mnie artysta jak nikt podkreśla bezsens wszystkiego co się dzieje w naszym życiu. No, ale widzę że ma wielu fanów i nie jestem znawcą. Pewnie wiele mi umyka między wierszami.:) W każdym razie trochę wiedzy by się przydało.

Cieszę się, ze powstała taka książka. Słucham wywiadów i czekam na Nowosielskiego :). Co do malarstwa Opałki mam mieszane uczucia. Kiedyś gdy pierwszy raz zobaczyłam Detal w albumie po prostu budził agresję i miałam chęć namalować wielkie zero na środku. Jak dla mnie artysta jak nikt podkreśla bezsens wszystkiego co się dzieje w naszym życiu. No, ale widzę że ma wielu fanów...

Obrazy tworzą ciąg przyczynowo skutkowy. Nie można podziwiać cząstki pomijając całość. Obrazy tworzą jedną zamkniętą pełnię. Patrząc na całość można ujrzeć oś czasu przedstawiającą życie jednego człowieka. Przyglądając się wybranemu fragmentowi ogarnia się cały wszechświat ukryty w jednej liczbie. Obraz zachowuje prawa matematyki łamiąc je notorycznie, przecież liczba jednocyfrowa zajmuje tyle miejsca co jedna szusta miliona. Patrząc na całość widzi się ogromną pasję, miłość i wytrwałość w życiu. Przyglądając się jednej linijce widzi się każdą pojedynczą chwilę. Mimo że przyrost następuje liniowo, to obraz ma charakter cykliczny(dzień za dniem). Najpiękniejsze jest to że przedstawia życie złożone z najdrobniejszych chwil, by opowiedzieć o ciągłej pasji życia.

Obrazy tworzą ciąg przyczynowo skutkowy. Nie można podziwiać cząstki pomijając całość. Obrazy tworzą jedną zamkniętą pełnię. Patrząc na całość można ujrzeć oś czasu przedstawiającą życie jednego człowieka. Przyglądając się wybranemu fragmentowi ogarnia się cały wszechświat ukryty w jednej liczbie. Obraz zachowuje prawa matematyki łamiąc je notorycznie, przecież liczba...

Pan Roman- od Niego wszystko się zaczęło,moja fascynująca przygoda ze światem obrazkowym.W Jego obrazach jest wszystko, co stanowi o życiu- przemijaniu, nieuchronności następowania po sobie kolejnych zdarzeń, popełniamy błędy, pomyłki, ale mamy do tego prawo, nie możemy się już cofnąć, trzeba się pogodzić, zaakceptować i iść dalej w kolejny dzień, rok, siwiznę, biel. Ale te emocje:trudno było się odnaleźć w pierwszym płótnie,uświadomić własne ja, wybrać życiową drogę,dźwigać konsekwencje, w zamian dostając co milion trochę radości- taki już los człowieczy. 196x135 centymetrów z życia.

Pan Roman- od Niego wszystko się zaczęło,moja fascynująca przygoda ze światem obrazkowym.W Jego obrazach jest wszystko, co stanowi o życiu- przemijaniu, nieuchronności następowania po sobie kolejnych zdarzeń, popełniamy błędy, pomyłki, ale mamy do tego prawo, nie możemy się już cofnąć, trzeba się pogodzić, zaakceptować i iść dalej w kolejny dzień, rok, siwiznę, biel. Ale te...

Dla mnie obrazy Opałki są zbyt... szare. Nie podejmuję się interpretacji, ale cykl zapowiada się imponująco. Czekam na kolejne wywiady.

Lektor kiepski.

Dla mnie obrazy Opałki są zbyt... szare. Nie podejmuję się interpretacji, ale cykl zapowiada się imponująco. Czekam na kolejne wywiady.

Lektor kiepski.

Dlaczego uważam Romana Pałkę za genialnego artystę ? Nie tylko dlatego, że udało mu się odkryć piękno liczb, które zwykle dostrzegają wyłącznie matematycy, nie tylko dlatego, że stworzył obraz nieskończony będący dowodem skończoności ale przede wszystkim dlatego, że udało mu się namalować własne życie. Tworząc kolejne Detale wypełnił je cząstkami własnego istnienia. I gdziekolwiek się teraz znajduje mam nadzieję, że maluje dalej, dążąc do doskonałej liczby 7777777...

Dlaczego uważam Romana Pałkę za genialnego artystę ? Nie tylko dlatego, że udało mu się odkryć piękno liczb, które zwykle dostrzegają wyłącznie matematycy, nie tylko dlatego, że stworzył obraz nieskończony będący dowodem skończoności ale przede wszystkim dlatego, że udało mu się namalować własne życie. Tworząc kolejne Detale wypełnił je cząstkami własnego istnienia. I...

Okropna karykaturalna interpretacja lektora czytającego wypowiedzi Opałki. Sam wywiad przyjemny.

Okropna karykaturalna interpretacja lektora czytającego wypowiedzi Opałki. Sam wywiad przyjemny.

Dzieło Opałki pozwala dotknąć efemeryczności życia i w niesamowicie pociągający sposób przedstawia życie, z którego uczyniono dzieło sztuki. Dla mnie to prawdziwe spełnienie.

Dzieło Opałki pozwala dotknąć efemeryczności życia i w niesamowicie pociągający sposób przedstawia życie, z którego uczyniono dzieło sztuki. Dla mnie to prawdziwe spełnienie.

Wywiad ciekawy, dobrze się słucha, choć na początku strasznie mnie irytował sposób interpretacji. A malarstwo Opałki? Jeśli człowiek decyduje się poświęcić prawie całe życie określonej idei, to musi coś w tym być. Mnie obrazy Opałki uspokajają, mają jakiś taki uniwersalny, nieuchwytny ładunek.

Wywiad ciekawy, dobrze się słucha, choć na początku strasznie mnie irytował sposób interpretacji. A malarstwo Opałki? Jeśli człowiek decyduje się poświęcić prawie całe życie określonej idei, to musi coś w tym być. Mnie obrazy Opałki uspokajają, mają jakiś taki uniwersalny, nieuchwytny ładunek.