Dziś prezentujemy odpowiedzi, jakich udzieliła.

Fjällbacka to urocze miasteczko, w którym wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Wydaje się więc być bardzo bezpiecznym miejscem. Czy mimo to nie miewa Pani czasem odczucia, że duchy postaci, które powołała Pani do życia, a których losy niejednokrotnie bywają więcej niż tragiczne, podążają za Panią?
Fjällbacka jest rzeczywiście miasteczkiem, w którym wszyscy się znają – szczególnie poza sezonem, kiedy w całej Fjällbece znajdziemy zaledwie kilku turystów. A moi bohaterowie? Oni są ze mną już od tak dawna, podążając za mną na każdym kroku, że zdążyłam się przyzwyczaić. Traktuję ich prawie jak starych przyjaciół.

Czy Fjällbacka zmieniła się po tym, gdy Pani książki nabrały rozgłosu?
Fjällbacka stała się rozpoznawalna w wielu wymiarach. Ludzie z całego świata dowiedzieli się o tej małej osadzie rybackiej. Są tam kręcone filmy telewizyjne spod znaku „Morderstwa z Fjällbacki” - w tym celu powstało nawet studio telewizyjne „Läckberg”. Do tego restauracje serwują specjalne potrawy sygnowane moim nazwiskiem, więc odpowiedź brzmi – tak, Fjällbacka zyskała sławę i zmieniła się po publikacji moich książek.

Jak to jest, że żyjąc w spokojnym i dostatnim kraju, odnajduje Pani tak brutalną i ciemną stronę człowieka? Czy to obraz lęku społeczeństwa przed tymi zjawiskami czy faktyczna brutalizacja życia, która nie omija Skandynawii?
Wszystkie moje książki są fikcją, a historie tam opisane to jedynie wytwór mojej zakręconej wyobraźni. Zawsze interesowałam się dociekaniem źródeł ciemnej strony człowieczeństwa, zastanawiałam się co doprowadza ludzi do popełniania przestępstw, jak działa ludzka psychika. Staram się w niektórych książkach poruszać tematy, które są dla mnie ważne, takie jak przemoc wobec kobiet czy wzrost znaczenia skrajnej prawicy. Takie rzeczy oczywiście się u nas dzieją, mimo że Szwecja jest cywilizowanym krajem.

Kiedyś powiedziała Pani, że tkwi w Pani „diabełek”, który podsuwa nowe zajęcia, pomysły. Tak było z udziałem w telewizyjnym programie tanecznym. Co jeszcze podpowiadał Pani kiedykolwiek ten „diabełek”?
Nieustannie staram się podejmować nowe wyzwania, testuję w ten sposób jak daleko jestem w stanie dojść, jakie własne ograniczenia potrafię przezwyciężać. Postanowiłam przekroczyć granice literackie biorąc się za pisanie książek dla dzieci i książki kucharskiej. Jestem również współwłaścicielką firmy jubilerskiej „Sahara Silver”, która dostarcza mi wiele radości. Kolejną sprawą jest współpraca
z producentem filmowym Tre Vänner i będące jej efektem filmy, które już wkrótce ujrzą światło dzienne. Wspaniale będzie zobaczyć własnych bohaterów na dużym ekranie.

Czy Pani mąż, policjant z zawodu, pomaga Pani przy tworzeniu fabuły? A może któryś z Pani bohaterów posiada jego cechy?
Nigdy nie pokazuję nikomu moich powieści dopóki nie są ukończone, więc Martin mógł mnie inspirować, ale nie w zakresie poszczególnych wątków – one wszystkie pochodzą wyłącznie z mojej wyobraźni. Rzeczywiście postać policjanta Patrika powstała już po tym, jak poznałam mojego męża, jednak chyba wszyscy ludzie, których spotykam inspirują mnie w jakimś sensie. Możliwe, że przekazuję swoim bohaterom pewne cechy osób z mojego otoczenia.

Napisała Pani już sporo kryminałów, książkę kucharską oraz książeczkę dla dzieci. Czy ma Pani zamiar sięgnąć po jeszcze jakiś inny gatunek?
W tej chwili jestem zupełnie usatysfakcjonowana tymi gatunkami i nie planuję podejmować niczego nowego. Będzie oczywiście jeszcze więcej książek o Super Charlie'm!

Czy nie tęskni Pani do czasów, w których była Pani anonimowa? Czy te wszystkie spotkania autorskie, wywiady i (być może) rozpoznawanie w restauracjach i na ulicach nie są męczące? Czy utrata anonimowości nie jest za wysoką ceną za sukces literacki?
Wywiady i podróże to część mojej pracy. To zdecydowanie niewielka cena jaką płacę za to, że mam, moim zdaniem, najlepszą pracę na świecie!

Jakie książki wywarły największy wpływ na Panią, wywołały największe poruszenie? Czy któraś z nich stała się inspiracją do tego, że sama Pani zaczęła pisać?
Będą to wszystkie książki Agathy Christie. Polecam również „Tajemną historię” Donny Tartt.

Z którym ze współczesnych pisarzy chciałaby się Pani spotkać przy filiżance kawy?
Myślę, że znalazłabym wspólny język z Michaelem Connellym. Bardzo chciałabym porozmawiać z nim przy kawie.

Kryminał to szczególny gatunek - między tzw. literaturą wysoką a popularną, między rozrywką a dydaktyką. Czy zgodziłaby się Pani z twierdzeniem, że właśnie ze względu na swoją pograniczność kryminał pozwala powiedzieć i pokazać więcej - np. rozliczyć się
z narodową przeszłością, demonami współczesności i lękiem przed tym, co nadchodzi - uruchamiając jednocześnie głęboko etyczny namysł nad światem i człowiekiem?
Oczywiście, myślę, że gatunek jakim jest kryminał otwiera szerokie pole możliwości. Kryminał może powiedzieć wiele o dzisiejszym społeczeństwie, ale również daje szansę zastanowienia się nad historią, nad zależnościami panującymi pomiędzy ludźmi oraz nad ludzką naturą.
Jestem szczęśliwa, że ludzie chcą czytać moje książki i mam nadzieję, że będziecie dalej śledzić historie moich bohaterów we Fjällbace!

________________________________________________________

Camilla Läckberg wybrała, jej zdaniem, najciekawsze pytanie. Najbardziej przypadło jej do gustu pytanie Marty o zależność pomiędzy cywilizowanym krajem a stopniem brutalizacji życia. Marta otrzymuje nagrodę główną – voucher na weekendowy pobyt w Fjällbace lub innym regionie Szwecji.

Aby zobaczyć pozostałych nagrodzonych, przejdź do grupy "Rozmowy z autorami".

Gratulujemy laureatom i dziękujemy za wszystkie nadesłane pytania!

Nagrodę główną ufundowało biuro podróży Novasol.

Nagrody książkowe ufundowało Wydawnictwo Czarna Owca, wydawca książek Camilli Läckberg.