Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma to jak zacząć zarządzać firmą od usłyszenia niekoniecznie pochlebnych słów na swój temat od pracowników...
Liwia głośno mówi o tym co myśli na temat zmian wprowadzonych przez nowego szefa, a szczególnie o klepaniu irytującej formułki do klientów stacji. I tak właśnie zaczyna się znajomość Mateusza i Liwii. On jest nią zachwycony, a ona wręcz przeciwnie...

Jak to dobrze mieć takie pewniaki. Pani Magda ma dar... w sposób niezwykły przedstawiać zwykłość. Jak Ona to robi, nie mam pojęcia. Ale kupuje tę historię, z całą jej przewidywalnością.
Owszem bardzo szybko wiadomo kto z kim co i dlaczego. Ale dla mnie to żaden minus, bo i tak dostaje opowieść od której nie można się oderwać. Trochę bajkowego romantyzmu, trochę komedii, ale i chwile smutne, problemów też nie brakuje. Przez co to jest autentycznie.
Potyczki słowne podszyte sarkazmem cioci i babci sprawiały, że banan pojawiał mi się na twarzy.
Nie sposób nie polubić bohaterów, świetnie zostali wykreowani. Tworzą wspaniałe więzi, pełne wsparcia i oddania.
Idealnym przykładem będzie Liwia i jej babcia.
Piękno tkwi w prostocie. Tak podsumowałabym tę książkę.

Nie ma to jak zacząć zarządzać firmą od usłyszenia niekoniecznie pochlebnych słów na swój temat od pracowników...
Liwia głośno mówi o tym co myśli na temat zmian wprowadzonych przez nowego szefa, a szczególnie o klepaniu irytującej formułki do klientów stacji. I tak właśnie zaczyna się zn...

Rozwiń

Zwiń

Klasyczny, poprawny, ale dość przewidywalny (choć element zaskoczenia też się pojawił) thriller. Utrzymany w stylu obyczajowym, więc na dreszczyk nie ma co liczyć.
Akcja osadzona jest w małej miejscowości do której przeprowadza się małżeństwo, by zwolnić i dać szansę swojemu związkowi rozkwitnąć na nowo. Przynajmniej taka jest oficjalna wersja. Bo jedna ze stron ma inne zamiary. Chce kontynuować swoje podwójne życie, rozpoczęte już w Manchesterze....
Uważam, że ta historia miała potencjał, by wycisnąć z niej więcej. Dość płynnie przez nią przeszłam, była pisana fajnym stylem, jednak nie angażuje czytelnika tak bardzo jak się oczekuje. Nie było zwodzenia, tylko większość podana na tacy od razu.
Bohaterowie nie do końca są autentyczni, nie zwracają większej uwagi , a już napewno nie zostaną zapamiętani.
Myślę, że ta książka spodoba się osobom, które zaczynają przygodę z thrillerami. To jest dobra książka na takie zapoznanie z gatunkiem. Typowy przeciętniaczek.

Klasyczny, poprawny, ale dość przewidywalny (choć element zaskoczenia też się pojawił) thriller. Utrzymany w stylu obyczajowym, więc na dreszczyk nie ma co liczyć.
Akcja osadzona jest w małej miejscowości do której przeprowadza się małżeństwo, by zwolnić i dać szansę swojemu związkowi rozk...

Rozwiń

Zwiń

Czytałam tę książkę długo, bo majówka, bo coś tam i coś tam jeszcze , a później jakoś ciężko mi się było za nią zabrać po przerwie. I to nie jest tak, że mi się ona nie
podobała. Była po prostu zwykła, niczym mnie nie zaskoczyła, niczym szczególnym nie ujęła. W relacji bohaterów też brakowało mi takiego napięcia i wyczuwalnej chemii.
Tak sobie lawieujemy między teraźniejszością, a wydarzeniami sprzed 10lat, by dowiedzieć się dlaczego Will nie dotarł na umówione spotkanie.
Lecz bardzo szybko jakby bohaterka zapomniała o żalu towarzyszącym jej przez tyle lat. Jakby nie było sprawy, problem zamiecione trochę pod dywan i jedziemy dalej. Mało wiarygodne to dla mnie było.
W tej książce mieszka lato to pewne. Ośrodek wczasowy, jezioro, ciepłe dni tworzyło fajny klimat. Do tego ta piękna okładka 😍 Jednak za mało dla mnie, za mało.Gdzieś tam może kryje się magia, lecz mam wrażenie, że nie potrafiłam w pełni jej odkryć.

Czytałam tę książkę długo, bo majówka, bo coś tam i coś tam jeszcze , a później jakoś ciężko mi się było za nią zabrać po przerwie. I to nie jest tak, że mi się ona nie
podobała. Była po prostu zwykła, niczym mnie nie zaskoczyła, niczym szczególnym nie ujęła. W relacji bohaterów też brak...

Rozwiń

Zwiń

Uzależniony od technologii pracoholik, typowy człowiek stolicy, czyt. Buc z Warszawy. I ona, kochająca nature i sudecką architekturę. Dzierżąc w dłoni starą nokie walczy o swoje miejsce na ziemi.
W tej historii nastapiło zderzenie dwóch, tak kompletnie różnych światów.
Autorce udało się stworzyć niesamowity klimat. Oddała nam w swojej opowieści piękno Karokonoszy. Mnie ciągnie raczej w stronę morza, jednak po skończonej lekturze w rozmowie z nieMężem zasugerowałam wycieczkę w tamte strony😆.
"Glass Hills" to książka, która ma bardzo pozytywny wydźwięk. Tak po prostu się przy niej uśmiechasz. Chociaż w tle są chłodne relacje z rodziną, śmierć, traumy, uzależnienia. No wiadomo, życie.
Głowni bohaterowie są wyraziści i z charakterkiem, od razu obdarzasz ich sympatią. Mila to idealny materiał na przyjaciółkę, a Alex... to książkowy crush 🤭.
Autorka pokazuje nam też naszą relacje z technologią. Oj, no daje trochę do myślenia, daje.
Bardzo Wam polecam zatracić się w historii Mili i Aleksa. Myślę, że się nie zawiedziecie. Ja jestem zachwycona tym, że kolejna polska autorka podbiła moje serce.

Uzależniony od technologii pracoholik, typowy człowiek stolicy, czyt. Buc z Warszawy. I ona, kochająca nature i sudecką architekturę. Dzierżąc w dłoni starą nokie walczy o swoje miejsce na ziemi.
W tej historii nastapiło zderzenie dwóch, tak kompletnie różnych światów.
Autorce udało się ...

Rozwiń

Zwiń

Najlepiej, żeby kobieta siedziała w domu, pięknie wyglądała, gotowała obiady i rodziła dzieci. Najlepiej, żeby przestała być samodzielna, niezależna finansowo i pozbawiona pasji. Najlepiej dla kogo? Napewno dla apotyktycznego męża, takiego jak Paweł.
Moniki marzeniem nie jest dom pełen dzieci, a sukienki i szpilki chętnie zamienia na kombinezon roboczy, by z wielką pasją naprawiać samochody.
Utarty wzorzec kobiety jako pani domu , najlepiej tylko w zawodzie "mama" jest nadal wśród nas. Kobiety jeżdżą ciężarówkami, naprawiają auta, zarabiają więcej od mężczyzn, są samowystarczalne , a jednak nadal zaściankowe poglądy chcą im to uniemożliwić. Dzięki tej książce poraz kolejny możemy przekonać się o tym, że kobiety świadomie rezygnują z macierzyństwa. Tak, kobieta może być szczęśliwa nie będąc matką. A spełniając oczekiwania innych siebie skazuje na nieszczęście.
"Klucz do szczęścia" to książka o spełnianiu marzeń(swoich marzeń),tokstycznym związku, uległości. A także o pierwszej miłości, której się nigdy nie zapomina.
Bardzo mi się podobała ta historia. Autentyczna, trochę otwierająca oczy na pewne sprawy. Utrzymana w swobonym stylu, jednak przedstawiająca życiowe rozterki.

Najlepiej, żeby kobieta siedziała w domu, pięknie wyglądała, gotowała obiady i rodziła dzieci. Najlepiej, żeby przestała być samodzielna, niezależna finansowo i pozbawiona pasji. Najlepiej dla kogo? Napewno dla apotyktycznego męża, takiego jak Paweł.
Moniki marzeniem nie jest dom pełen dzi...

Rozwiń

Zwiń

Moja relacja z twórczością Paris to właśnie tak jak z tytułowa przyciaciółką. Bywają zgrzyty, ale nigdy bym jej nie porzuciła i lojalnie wracam😁.
Tym razem, na szczęście żadnych zgrzytow między nami nie było. I dostałam kawał dobrego thrillera domestic noir. I to zakończenie... Szok. Te puzzelki stopniowo wskakujące na swoje miejsce. Mam wrażenie, że z każdym kolejnym moje oczy robiły się większe i większe. Genialnie uknuta intryga. Autorka się nie spieszy, stopniowo buduje napięcie. Powoli, lecz skutecznie wciąga nas w świat pełen kłamstw i sekretów. Dostajemy kilka wątków, co sprawia, że nie ma nudy.
Ponoć od przyjaźni do nienawiści jeden krok. A przyjaciółka, która chodzi za tobą krok w krok, śledzi każdy ruch, nosi twoje ubrania może być trochę uciążliwa, prawda?
B.A. Paris przedstawia w swojej książce życie z poczuciem winy, kiełkującą chęć zemsty, kłamstwo, które ma krótkie nogi i prędzej czy później i tak ujrzy światło dzienne. Daje przykład, że w pozornie idealnych domach dzieją się rzeczy w które ciężko uwierzyć.
⭐️8/10⭐️

Moja relacja z twórczością Paris to właśnie tak jak z tytułowa przyciaciółką. Bywają zgrzyty, ale nigdy bym jej nie porzuciła i lojalnie wracam😁.
Tym razem, na szczęście żadnych zgrzytow między nami nie było. I dostałam kawał dobrego thrillera domestic noir. I to zakończenie... Szok. Te p...

Rozwiń

Zwiń

Dlaczego tej książki nie miałam wcześniej?
Oprócz świetnych przepisów jest mnóstwo wskazówek i rad przed RD. Wszystko to nad czym się głowiłam, czego szukałam po różnych stronach internetowych jest w tej jednej książce. Oczywiście, że te informacje znajdziecie wszędzie, ale tu macie je zebrane w jednym miejscu.
Dania nie są z kosmosu, opierają się na produktach łatwo dostępnych, takich, które przeważnie mamy w domu.
Przy przepisach autorka podpowiada zamienniki, a także daje mnóstwo porad co zdecydowanie pomoże przy maluchu z alergiami lub na samym początku RD.
Ja naprawdę jestem zakochana w tej książce. Ja tu cały czas o rozszerzaniu diety i maluchach, a tak naprawdę są w niej zdrowe przepisy dla całej rodziny.
W moim przypadku jest to najlepsza książka dotycząca rozszerzenia diety z jaką miałam styczność.

Dlaczego tej książki nie miałam wcześniej?
Oprócz świetnych przepisów jest mnóstwo wskazówek i rad przed RD. Wszystko to nad czym się głowiłam, czego szukałam po różnych stronach internetowych jest w tej jednej książce. Oczywiście, że te informacje znajdziecie wszędzie, ale tu macie je ze...

Rozwiń

Zwiń

Ależ mam problem z tą książką.
Czytałam dwie poprzednie pozycje autorki i wiem już, że potrzebuję trochę dłuższej chwili, by fabuła mnie pochłonęła. Lecz tym razem czekałam, czekałam i nic...
Jednak zawsze po skończonej książce daje sobie chwilkę na pozbieranie myśli. Wtedy analizuje, przypominam sobie co najbardziej mnie urzekło itp.
I kiedy zaczęłam rozkładać ją na czynniki pierwsze zrozumiałam jej sens i przesłanie.
Jest to słodko- gorzka opowieść o przemijaniu, rodzinnych dramatach i troskach. Jest nieco melancholijna, ale tak już jest w książkach Perrin.
Dom spokojnej starości kojarzy nam się często ze smutkiem i samotością. "Pod Hortensjami" został przedstawiony zupełnie inaczej. A to szczególnie za sprawą oddania i troski o seniorow przez główną bohaterkę. Która lubi przebywać i opiekować się starszymi ludźmi. Nie nudzą jej ich historie, a wręcz uważa, że opowieści z ich życia są dobrym materiałem na książkę.

Niezmienia to faktu, że w moim odczuciu jest to najgorsze dzieło autorki, może dlatego, że jak się okazało pierwsze. Ale myślę, że gdybym zaczęła od tej książki to nie sięgnęłabym po kolejne.

Ależ mam problem z tą książką.
Czytałam dwie poprzednie pozycje autorki i wiem już, że potrzebuję trochę dłuższej chwili, by fabuła mnie pochłonęła. Lecz tym razem czekałam, czekałam i nic...
Jednak zawsze po skończonej książce daje sobie chwilkę na pozbieranie myśli. Wtedy analizuje, przy...

Rozwiń

Zwiń

No nie wyobrażam sobie biblioteczki mojej córki bez klasyków. Brzechwa, Andersen i ...Tuwim, wiadomo. Te utwory się nie starzeją.

"Wielka księga wierszy" to zbiór ponadczasowej, popularnej poezji, barwnie ilustrowany, z dużą czcionką, która ułatwi zadanie dzieciom, które próbują swoich sił w samodzielnym czytaniu.

Uwielbiam razem z moją córką odkrywać na nowo to na czym sama się wychowałam. Wystarczy trochę modulować głos, zmieniać tempo, gestykulować i naprawdę można się świetnie bawić podczas lektury. A kiedy czytamy je "na spokojnie" to są świetnym wyciszaczem przed snem.
Myślę, że jest to idealny prezent na zbliżającego sie zajączka, ale także na urodziny czy Dzień Dziecka.

No nie wyobrażam sobie biblioteczki mojej córki bez klasyków. Brzechwa, Andersen i ...Tuwim, wiadomo. Te utwory się nie starzeją.

"Wielka księga wierszy" to zbiór ponadczasowej, popularnej poezji, barwnie ilustrowany, z dużą czcionką, która ułatwi zadanie dzieciom, które próbują...

Rozwiń

Zwiń

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki. A książka wpadła mi w oko przez piękną okładkę. Na szczęście okazało się, że jej wnętrze też jest wspaniałe.

A gdyby tak rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady? Z taką myślą główna bohaterka rozpoczęła nowy rozdział w życiu. Co prawda w te Bieszczady nie dotarła, ale znalazła się w bardzo urokliwym miejscu. Jednak czy traumatyczna przeszłość pozwoli zadomowić się w Dębowym Uroczysku i wieść spokojne życie?

Ta książka pomimo tego, że kryje w sobie tak wiele trudnych tematów jest przy tym tak niesamowicie ciepła i sielska. Uwielbiam ten małomiasteczkowy klimat.

"Dębowe uroczysko" to historia o narodzinach pięknej przyjaźni, takiej prawdziwej, która opiera się na bezinteresownej pomocy i wsparciu w trudnych chwilach. O wielkim marzeniu jakim jest posiadanie dziecka i wielkiej rozpaczy, kiedy nie dane jest tego doświadczyć. O stracie bliskiej osoby. O życiu z traumą i wyrzutami sumienia.
Jednak mimo tych wszystkich bolesnych wydarzeń jest całe mnóstwo tych pozytywnych, a czasem nawet śmiesznych.
Wszystkiego mamy pod dostatkiem.
I do tego bogate tło krajobrazowe, więc nie trudno oczami wyobraźni tam się przenieść.
Jak bardzo ucieszyła mnie informacja na końcu, że jest to koniec części pierwszej. Czyli jeszcze zagościmy w progach Przemka i Aliny. Jeszcze tyle niewyjaśnionych spraw i jeszcze tak wiele może się zdarzyć.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki. A książka wpadła mi w oko przez piękną okładkę. Na szczęście okazało się, że jej wnętrze też jest wspaniałe.

A gdyby tak rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady? Z taką myślą główna bohaterka rozpoczęła nowy rozdział w życiu. Co prawda w t...

Rozwiń

Zwiń