Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie warto czekać całe życie. Nie warto chować swojego życia za szkło i czekać na lepsze okazje, by z niego korzystać. Trzeba chłonąć każdy dzień i się nim cieszyć. Rano być wdzięcznym za to, że się obudziliśmy, a wieczorem dziękować za to, że mamy zapisaną kolejną kartkę z kalendarza naszego życia.

Nie warto czekać całe życie. Nie warto chować swojego życia za szkło i czekać na lepsze okazje, by z niego korzystać. Trzeba chłonąć każdy dzień i się nim cieszyć. Rano być wdzięcznym za to, że się obudziliśmy, a wieczorem dziękować za to, że mamy zapisaną kolejną kartkę z kalendarza naszego życia.

Szkoda czasu na żałowanie tego, co się straciło, czy tego, czego się nie zrobiło. Pamiętaj o tym. Każdy dzień przynosi ci nowe, zupełnie nowe dwadzieścia cztery godziny. I tylko od ciebie zależy, czym te godziny wypełnisz. Szkoda czasu na wspominanie tego, co było, bo, jak widzisz, twój czas się kiedyś skończy.

Szkoda czasu na żałowanie tego, co się straciło, czy tego, czego się nie zrobiło. Pamiętaj o tym. Każdy dzień przynosi ci nowe, zupełnie nowe dwadzieścia cztery godziny. I tylko od ciebie zależy, czym te godziny wypełnisz. Szkoda czasu na wspominanie tego, co było, bo, jak widzisz, twój czas się kiedyś skończy.

Bo życie ludzkie jest jak porcelanowe filiżanki. Kruche, delikatne. Po latach możemy spotkać się, niby jesteśmy tacy sami, a jednak rysy, którymi życie nas naznaczyło, mogą uczynić nas zupełnie innymi ludźmi. Tak jak spękania na filiżankach mogą narysować na nich zupełnie nowy wzór.

Bo życie ludzkie jest jak porcelanowe filiżanki. Kruche, delikatne. Po latach możemy spotkać się, niby jesteśmy tacy sami, a jednak rysy, którymi życie nas naznaczyło, mogą uczynić nas zupełnie innymi ludźmi. Tak jak spękania na filiżankach mogą narysować na nich zupełnie nowy wzór.

Miłość czasem mija, mijają emocje, fajerwerki, te słynne motyle w brzuchu czasem odlatują, a przyjaźń? Przyjaźń chyba zostaje.

Miłość czasem mija, mijają emocje, fajerwerki, te słynne motyle w brzuchu czasem odlatują, a przyjaźń? Przyjaźń chyba zostaje.

Czas leczy rany. Kiedyś ten smutek minie, zamieni się w lekką melancholię, a będziesz pamiętał tylko najpiękniejsze momenty.

Czas leczy rany. Kiedyś ten smutek minie, zamieni się w lekką melancholię, a będziesz pamiętał tylko najpiękniejsze momenty.

Staram się nie myśleć, "co by było gdyby", bo to niczego nie zmieni. Lepiej przeznaczyć czas na robienie dobrych rzeczy, niż na rozpamiętywanie i rozliczanie tych złych. lepiej planować przyszłość, niż zastanawiać się, jak mogłaby wyglądać teraźniejszość, gdyby ktoś kiedyś podjął inne decyzje.

Staram się nie myśleć, "co by było gdyby", bo to niczego nie zmieni. Lepiej przeznaczyć czas na robienie dobrych rzeczy, niż na rozpamiętywanie i rozliczanie tych złych. lepiej planować przyszłość, niż zastanawiać się, jak mogłaby wyglądać teraźniejszość, gdyby ktoś kiedyś podjął inne decyzje.

Psychika ludzka jest tak samo delikatna, jak te filiżanki. Życie odciska na człowieku jeszcze większe piętno niż czas na kruchej porcelanie. Każdego dnia trzeba dbać o drugiego, szczególnie bliskiego ci człowieka. Gdy go zranisz, to jego duszę pewnie da się posklejać, ale rysy, czasem bardzo głębokie, pozostaną na zawsze.

Psychika ludzka jest tak samo delikatna, jak te filiżanki. Życie odciska na człowieku jeszcze większe piętno niż czas na kruchej porcelanie. Każdego dnia trzeba dbać o drugiego, szczególnie bliskiego ci człowieka. Gdy go zranisz, to jego duszę pewnie da się posklejać, ale rysy, czasem bardzo głębokie, pozostaną na zawsze.

Filiżanki stoją nadal za szkłem, ale wyciągamy je wtedy, gdy mamy na to ochotę. Nie czekamy na okazję, bo ta, gdy się nadarzy, może nas rozczarować. Żyjemy chwilą i łapiemy życie takim, jakie ono jest. A jest piękne! Nauczyliśmy się, że trzeba się z nim delikatnie obchodzić i o nie dbać, ale też korzystać z niego, jak z tych kruchych filiżanek. Delikatnie, z troską i miłością. Korzystamy z każdego dnia i nie marnujemy czasu na rozliczanie przeszłości, tylko staramy się budować cudowną przyszłość.

Filiżanki stoją nadal za szkłem, ale wyciągamy je wtedy, gdy mamy na to ochotę. Nie czekamy na okazję, bo ta, gdy się nadarzy, może nas rozczarować. Żyjemy chwilą i łapiemy życie takim, jakie ono jest. A jest piękne! Nauczyliśmy się, że trzeba się z nim delikatnie obchodzić i o nie dbać, ale też korzystać z niego, jak z tych kruchych filiżanek. Delikatnie, z troską i miłością. ...

Bo to życie takie kruche jest. Czas tak pędzi nieubłaganie i jedyne, co możemy po sobie zostawić, to dobre wspomnienia i naszą krew płynącą gdzieś w naszych wnukach i prawnukach.

Bo to życie takie kruche jest. Czas tak pędzi nieubłaganie i jedyne, co możemy po sobie zostawić, to dobre wspomnienia i naszą krew płynącą gdzieś w naszych wnukach i prawnukach.

Jak raz nawalisz, to najprawdopodobniej nic się nie zmieni. Ale jeżeli będzie się to powtarzało, to wydarzy się katastrofa. Gdy w czasie diety zjesz kostkę czekolady, to też się nic nie stanie, ale jak będziesz ją codziennie jadła, to pozamiatane. A najgorzej, jak grzeszysz i obiecujesz sobie od jutra poprawę. może nadejdzie takie "jutro", że będzie za późno. Pamiętaj o tym.

Jak raz nawalisz, to najprawdopodobniej nic się nie zmieni. Ale jeżeli będzie się to powtarzało, to wydarzy się katastrofa. Gdy w czasie diety zjesz kostkę czekolady, to też się nic nie stanie, ale jak będziesz ją codziennie jadła, to pozamiatane. A najgorzej, jak grzeszysz i obiecujesz sobie od jutra poprawę. może nadejdzie takie "jutro", że będzie za późno. Pamiętaj o tym.

Często powtarzamy schematy z życia naszych przodków i jesteśmy w stanie to przerwać tylko w momencie, gdy sami to zrozumiemy. Dopiero gdy zobaczymy te powiązania, to jesteśmy w stanie żyć własnym życiem.

Często powtarzamy schematy z życia naszych przodków i jesteśmy w stanie to przerwać tylko w momencie, gdy sami to zrozumiemy. Dopiero gdy zobaczymy te powiązania, to jesteśmy w stanie żyć własnym życiem.

Wojna mężczyzn jest zupełnie inna niż wojna kobiet. Oni na tym froncie muszą dbać tylko o swój własny tyłek. Dostają jedzenie, nawet więcej niż my tutaj, bo przecież są żołnierzami! Walczą o wolność! A my kobiety? My walczymy o wszystko! Walczymy o nasze życie, nasze dzieci. Czekamy, tęsknimy, nie wiemy, co nam przyniesie kolejny dzień. Nie jesteśmy tak silne fizycznie, że się obronimy, gdy nas ktoś zaatakuje, dlatego musimy być silne psychicznie. Oni mają ubranie, jedzenie, a my? My robimy wszystko z niczego!

Wojna mężczyzn jest zupełnie inna niż wojna kobiet. Oni na tym froncie muszą dbać tylko o swój własny tyłek. Dostają jedzenie, nawet więcej niż my tutaj, bo przecież są żołnierzami! Walczą o wolność! A my kobiety? My walczymy o wszystko! Walczymy o nasze życie, nasze dzieci. Czekamy, tęsknimy, nie wiemy, co nam przyniesie kolejny dzień. Nie jesteśmy tak silne fizycznie, że się ...

-Z upływem czasu stałam się jakaś taka oziębła. Jak skała, na której nawet mech nie rośnie. I chyba nawet tego "mchu" nie potrzebuję do życia. Oduczyłam się tego. -Czy można oduczyć się miłości? -Mam nadzieję, że można. Nie wyobrażam sobie życia z wieczną tęsknotą. Tak się nie da.

-Z upływem czasu stałam się jakaś taka oziębła. Jak skała, na której nawet mech nie rośnie. I chyba nawet tego "mchu" nie potrzebuję do życia. Oduczyłam się tego. -Czy można oduczyć się miłości? -Mam nadzieję, że można. Nie wyobrażam sobie życia z wieczną tęsknotą. Tak się nie da.

Kobiety w czasie wojny musiały zmagać się z takimi przeciwnościami losu, jakie zniszczyłyby niejednego mężczyznę. Chyba nie myślały o sobie, one trwały dla innych ludzi. Dla dzieci, męża, rodziców. To też było bohaterstwo. Często zupełnie niedocenione.

Kobiety w czasie wojny musiały zmagać się z takimi przeciwnościami losu, jakie zniszczyłyby niejednego mężczyznę. Chyba nie myślały o sobie, one trwały dla innych ludzi. Dla dzieci, męża, rodziców. To też było bohaterstwo. Często zupełnie niedocenione.