Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...Przeszłość ciągle powraca, a ja ciągle przed nią uciekam... Potrafię z nią żyć, chociaż jest jak kula u nogi. Spowalnia, ciąży, boli, mąci spokój...

...Przeszłość ciągle powraca, a ja ciągle przed nią uciekam... Potrafię z nią żyć, chociaż jest jak kula u nogi. Spowalnia, ciąży, boli, mąci spokój...

(...) przeznaczenie to nic innego jak właśnie wyjątkowo złośliwy przypadek, od którego nie ma już odwrotu.

(...) przeznaczenie to nic innego jak właśnie wyjątkowo złośliwy przypadek, od którego nie ma już odwrotu.

Mam tatuaże na podświadomości. Minione życie osiada na niej tatuażami. Na zawsze. Lokuje się tam z dobrymi i złymi. Z całą swoją różnorodnością. Złe tatuaże… A gdyby tak nie karmić ich…? Gdyby tak pielęgnować tylko dobre?

Mam tatuaże na podświadomości. Minione życie osiada na niej tatuażami. Na zawsze. Lokuje się tam z dobrymi i złymi. Z całą swoją różnorodnością. Złe tatuaże… A gdyby tak nie karmić ich…? Gdyby tak pielęgnować tylko dobre?

Proszę państwa, sztuka jest bardzo potrzebna człowiekowi. Artyści są potrzebni każdemu miastu. Oni je upiększają i rozsławiają. To dla miasta ogromna promocja. Niedawno byłem bardzo zaangażowany w promocję tomiku fraszek naszego mieszkańca, a także pięknie wydanego albumu z florą i fauną okolicy. Kochani, malujcie nasze miasto, piszcie o nim książki i wiersze, bo to jest najlepsza promocja! Ogólnopolska, a nawet sięgająca dalej.

Proszę państwa, sztuka jest bardzo potrzebna człowiekowi. Artyści są potrzebni każdemu miastu. Oni je upiększają i rozsławiają. To dla miasta ogromna promocja. Niedawno byłem bardzo zaangażowany w promocję tomiku fraszek naszego mieszkańca, a także pięknie wydanego albumu z florą i fauną okolicy. Kochani, malujcie nasze miasto, piszcie o nim książki i wiersze, bo to jest na...

Mnie też dopadają smutki, porażki i choroby. Nieraz pokłócimy się z Pawłem. Nie skupiam się na tym, co złe, bo to stan przejściowy. Zło da się naprawić, a dobro sobie jest. Jestem taka zachłanna na pogodę ducha, na szczęście, na śmiech. Zachłanna na dobry dom. Na miłość. Na ciepłe słowa i gesty. A może to nie wina zachłanności? Mam po prostu piękną dorosłość.

Mnie też dopadają smutki, porażki i choroby. Nieraz pokłócimy się z Pawłem. Nie skupiam się na tym, co złe, bo to stan przejściowy. Zło da się naprawić, a dobro sobie jest. Jestem taka zachłanna na pogodę ducha, na szczęście, na śmiech. Zachłanna na dobry dom. Na miłość. Na ciepłe słowa i gesty. A może to nie wina zachłanności? Mam po prostu piękną dorosłość.

Ja byłam mała, słaba, chorowita, zależna tylko i wyłącznie od nich. Zafundowali mi dzieciństwo pełne strachu, siniaków, poniżenia... Nie możesz sobie wyobrazić jak wtedy chciałam być kochana, tulona, uspokajana. Byłam zupełnie sama, mimo że wśród najbliższych.

Ja byłam mała, słaba, chorowita, zależna tylko i wyłącznie od nich. Zafundowali mi dzieciństwo pełne strachu, siniaków, poniżenia... Nie możesz sobie wyobrazić jak wtedy chciałam być kochana, tulona, uspokajana. Byłam zupełnie sama, mimo że wśród najbliższych.

(...) całe nasze życie to jedno pasmo złudzeń. Kierują nami złudzenia, powodują nami złudzenia. Złudzenia nas pchają, wstrzymują, wyznaczają nam cele. Rodzimy się ze złudzeń i śmierć też jest tylko przejściem z jednego złudzenia w inne.

(...) całe nasze życie to jedno pasmo złudzeń. Kierują nami złudzenia, powodują nami złudzenia. Złudzenia nas pchają, wstrzymują, wyznaczają nam cele. Rodzimy się ze złudzeń i śmierć też jest tylko przejściem z jednego złudzenia w inne.

Przeszłość to ukończony fakultet! Zajmuje ważne miejsce w naszych umysłach i sercach. Gdyby ją stamtąd usunąć, pozostałyby wielkie dziury. Nie można przecież żyć z dziurami w mózgu i sercu.

Przeszłość to ukończony fakultet! Zajmuje ważne miejsce w naszych umysłach i sercach. Gdyby ją stamtąd usunąć, pozostałyby wielkie dziury. Nie można przecież żyć z dziurami w mózgu i sercu.

(...) człowiek nie powinien nad sobą rozmyślać, a tym bardziej w sobie drążyć. Jest, jaki jest, i powinno mu wystarczyć. A czy on, nie on, niech się samo rozstrzyga.

(...) człowiek nie powinien nad sobą rozmyślać, a tym bardziej w sobie drążyć. Jest, jaki jest, i powinno mu wystarczyć. A czy on, nie on, niech się samo rozstrzyga.

Oni mają swój świat, a ty swój, najważniejszy. Znasz go, lubisz. Wciąż w nim jesteś, i tylko w nim. Nie masz innego świata, Kaja! Inne tylko widzisz z boku. Nie jesteś w żadnym innym świecie. Tobie może się wydawać, że jesteś, ale to ułuda! Możesz na chwilę w czyimś uczestniczyć, zagościć, a w swoim jesteś wciąż i będziesz do końca!

Oni mają swój świat, a ty swój, najważniejszy. Znasz go, lubisz. Wciąż w nim jesteś, i tylko w nim. Nie masz innego świata, Kaja! Inne tylko widzisz z boku. Nie jesteś w żadnym innym świecie. Tobie może się wydawać, że jesteś, ale to ułuda! Możesz na chwilę w czyimś uczestniczyć, zagościć, a w swoim jesteś wciąż i będziesz do końca!