Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawiść jest religią przeciętniaków. Umacnia ich, łagodzi gryzące niepokoje, a wreszcie pożera duszę i pozwala usprawiedliwiać nikczemność i zazdrość do tego stopnia, iż zaczynają je uważać za cnoty, przekonani że bramy raju staną otworem tylko przed takimi jak oni - kreatury, po których zostają jedynie żałosne próby pomniejszania zasług innych i wykluczenia albo, jeśli to możliwe, zniszczenia tych, którzy samym swoim istnieniem i byciem tym, kim są, obnażają ubóstwo ich ducha, umysłu i charakteru. Błogosławiony ten, którego obszczekują kretyni, bo nie do nich należeć będzie jego dusza. Amen.

Zawiść jest religią przeciętniaków. Umacnia ich, łagodzi gryzące niepokoje, a wreszcie pożera duszę i pozwala usprawiedliwiać nikczemność i zazdrość do tego stopnia, iż zaczynają je uważać za cnoty, przekonani że bramy raju staną otworem tylko przed takimi jak oni - kreatury, po których zostają jedynie żałosne próby pomniejszania zasług innych i wykluczenia albo, jeśli to możli...

Pan Bóg, jak wiadomo, tworzył świat przez bodajże tydzień, a potem spojrzał na swoje dzieło i powiedział: „Ooo kurwa!”. A później dodał: „A, mam jeszcze chwilę, teraz zrobię coś naprawdę ładnego. Coś mnie godnego, coś zaprawdę w boskim wymiarze. Coś takiego, co jest autentyczną kwintesencją piękna i nie ma wad”. I zrobił kota.

Pan Bóg, jak wiadomo, tworzył świat przez bodajże tydzień, a potem spojrzał na swoje dzieło i powiedział: „Ooo kurwa!”. A później dodał: „A, mam jeszcze chwilę, teraz zrobię coś naprawdę ładnego. Coś mnie godnego, coś zaprawdę w boskim wymiarze. Coś takiego, co jest autentyczną kwintesencją piękna i nie ma wad”. I zrobił kota.

Zdaje mi się, że właśnie niesprawiedliwi śpią dobrze, bo się niczym nie przejmują, a sprawiedliwi nie mogą zmrużyć oka i wszystko strasznie przeżywają. Inaczej nie byliby sprawiedliwi.

Zdaje mi się, że właśnie niesprawiedliwi śpią dobrze, bo się niczym nie przejmują, a sprawiedliwi nie mogą zmrużyć oka i wszystko strasznie przeżywają. Inaczej nie byliby sprawiedliwi.

Przeciwieństwem miłości jest śmierć - a miłość jest gorzkim oczarowaniem, które pozwala nam na krótko zapomieć o niej. Dlatego każdy, kto wie coś o śmierci, wie też coś o miłości. Również to jest tylko półprawdą. Kto wie cokolwiek o śmierci?

Przeciwieństwem miłości jest śmierć - a miłość jest gorzkim oczarowaniem, które pozwala nam na krótko zapomieć o niej. Dlatego każdy, kto wie coś o śmierci, wie też coś o miłości. Również to jest tylko półprawdą. Kto wie cokolwiek o śmierci?

- Co za potwór! - westchnął, oglądając się za nią. - Wygląda jak cała poezja tego świata, a mózg ma jak statystyka. Kocham ją, jak kocha się dżunglę, a ona odpowiada jak ogródek warzywny.

- Co za potwór! - westchnął, oglądając się za nią. - Wygląda jak cała poezja tego świata, a mózg ma jak statystyka. Kocham ją, jak kocha się dżunglę, a ona odpowiada jak ogródek warzywny.

Dopóki się nie zapomina, że się spada i spada, nic nie jest stracone. Życie wydaje się kochać paradoksy - kiedy człowiek sądzi, że jest zupełnie bezpieczny, wtedy jest zawsze śmieszny i w każdej chwili grozi mu upadek. Ale kiedy wie, że jest stracony, życie zasypuje go prezentami.

Dopóki się nie zapomina, że się spada i spada, nic nie jest stracone. Życie wydaje się kochać paradoksy - kiedy człowiek sądzi, że jest zupełnie bezpieczny, wtedy jest zawsze śmieszny i w każdej chwili grozi mu upadek. Ale kiedy wie, że jest stracony, życie zasypuje go prezentami.

Kto często uchodzi śmierci, równie często rodzi się na nowo i za każdym razem odczuwa głębszą wdzięczność, jeśli tylko pozbędzie się iluzji, że ma jakieś prawo do życia.

Kto często uchodzi śmierci, równie często rodzi się na nowo i za każdym razem odczuwa głębszą wdzięczność, jeśli tylko pozbędzie się iluzji, że ma jakieś prawo do życia.