Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

- Sen jest dobry. - stwierdził. - Ale książki są lepsze.

- Sen jest dobry. - stwierdził. - Ale książki są lepsze.

Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro. Ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie.

Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro. Ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie.

Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej...

Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej...

Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.

Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.

Najniebezpieczniejszy wróg to taki, którego nikt się nie spodziewa.

Najniebezpieczniejszy wróg to taki, którego nikt się nie spodziewa.

Każdy z nas jest Bogiem - powiedział Budda - każdy z nas wie wszystko. Musimy tylko otworzyć swoje umysły, żeby usłyszeć własną mądrość.

Każdy z nas jest Bogiem - powiedział Budda - każdy z nas wie wszystko. Musimy tylko otworzyć swoje umysły, żeby usłyszeć własną mądrość.

Niektóre sprawy są warte tego, by za nie umrzeć.

Niektóre sprawy są warte tego, by za nie umrzeć.

(...) geniusz akceptuje drugiego geniusza bezwarunkowo.

(...) geniusz akceptuje drugiego geniusza bezwarunkowo.

Informacja jest tyle warta, co jej źródło.

Informacja jest tyle warta, co jej źródło.

Strach stanowi świetną motywację.

Strach stanowi świetną motywację.

Powolne posuwanie się stateczku poprzez noc przypominało przebijanie się spójnej logicznie myśli przez podświadomość. Po obu stronach, zanurzone po kolana w smolistej wodzie, stały olbrzymie rzeźbione kufry mrocznych palazzi, wypełnione niezgłębionymi pokładami skarbów - najpewniej złotem, sądząc z żółtej poświaty elektrycznej o niskim natężeniu, jaka raz po raz przedostawała się na zewnątrz przez szczeliny okiennic.

Powolne posuwanie się stateczku poprzez noc przypominało przebijanie się spójnej logicznie myśli przez podświadomość. Po obu stronach, zanurzone po kolana w smolistej wodzie, stały olbrzymie rzeźbione kufry mrocznych palazzi, wypełnione niezgłębionymi pokładami skarbów - najpewniej złotem, sądząc z żółtej poświaty elektrycznej o niskim natężeniu, jaka raz po raz przedostawała s...