Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lodówka na kłódkę...
Ostatnio przeczytana. Ciekawa literacka podróż do Omanu. Przy rozgrzewającej herbatce i ciachu, pod kocykiem- bo jesienna pora- zgłębiałam treść książki pt. ,,Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” Agaty Romaniuk. Jest to jej debiut reporterski. Poczytałam nieco o autorce; socjolożka z doktoratem z Polskiej Akademii Nauk, absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu publikuje teksty w Dużym Formacie, Przekroju, Piśmie i magazynie Non/Fiction.

Poznane historie kobiet żyjących w kraju rządzonym przez wiekowego, bezdzietnego i samotnego sułtana, jedynego takiego władcy w krajach Zatoki Perskiej szokują, ale także budzą niesmak i zdziwienie, że tak można żyć i być szczęśliwym. To pierwsza myśl, jaka przychodzi do głowy. Dla mnie niepojęte.

Kwestie poruszane w książce, związane z cywilizacją, religią, wartościami i przekonaniami pokazały, że mam inne wyobrażenia dotyczące małżeństwa, macierzyństwa niż te prezentowane w książce, już o prawach kobiet nie wspominając.

Bohaterki książkowe - to kobiety, które wywodzą się z dużych miast, wsi, często są to imigrantki. Autorka dotyka m.in. problemu przemocy domowej, procederu sprzedaży dziewczynek starym mężczyznom, aborcji. To również historie o skrywanych namiętnościach, o umowach przedślubnych, kontraktowych małżeństwach. Książka zawiera wiele interesujących faktów. Okazuje się na przykład, że omańskie kobiety posiadają najwięcej praw obywatelskich w porównaniu z innymi kobietami w całej Arabii Saudyjskiej.
Nie za bardzo tylko wiem, czy bardziej pomysłowi czy raczej podli okazują się ludzie, zamieszkujący ten kraj, na potrzeby których fabryki produkują lodówki na kłódki- ,,żeby służące nie wyjadały" w pracy. Straszne.

Z drugiej strony fascynuje mnie charakter i piękno tego egzotycznego kraju. Na pewno chciałabym odwiedzìć. Na docenienie zasługuje zarówno język reportażu jak i interesujący sposób przedstawienia kraju należącego do Ligii Państw Arabskich. Polecam lekturę na ,,rozgrzewkę".

Lodówka na kłódkę...
Ostatnio przeczytana. Ciekawa literacka podróż do Omanu. Przy rozgrzewającej herbatce i ciachu, pod kocykiem- bo jesienna pora- zgłębiałam treść książki pt. ,,Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” Agaty Romaniuk. Jest to jej debiut reporterski. Poczytałam nieco o autorce; socjolożka z doktoratem z Polskiej Akademii Nauk, absolwentka Polskiej...

Lektura, po której nawet najwięksi laicy docenią swoją mózgownicę- centrum dowodzenia.
David Eagleman, neurobiolog i wykładowca w sposób przystępny i ciekawy przybliża naukowe zagadnienia związane z procesami zachodzącymi w mózgu, opisuje eksperymenty, wyjaśnia trudne zagadnienia. Absolutnie nowatorskie spojrzenie.
Nieważne, czy masz dwie ręce, czy jak hinduski Wisznu ze dwie pary- autor dowodzi na licznych przykładach, że dasz radę Czytelniku! Bo twój mózg jest dynamiczny i ,,otwarty " na nowe możliwości. Nadchodzi era bionicznych ludzi, awatarów, interfejsów w mózgu i tzw. rozszerzonej rzeczywistości. Superzmysły na wyciągnięcie ręki... Widzenie w innych zakresach widma elektromagnetycznego słyszenie ultradźwiękowe, kontrola niewidzialnych stanów fizjologicznych ciała- to nie ,,Terminator" Camerona, to przyszłość. Nie musimy czekać już miliony lat na kolejny zmysł, wykształcony w procesie ewolucji- właśnie daje go nam technologia. Nasz mózg zmienia się pod wpływem tego, czemu poświęcamy więcej czasu. Ta pasjonującą lektura skłania do przemyślenia tego wszystkiego raz jeszcze, co człowiekowi wtłaczano do głowy latami ze szkolnych podręczników. Jestem pod wrażeniem.

Lektura, po której nawet najwięksi laicy docenią swoją mózgownicę- centrum dowodzenia.
David Eagleman, neurobiolog i wykładowca w sposób przystępny i ciekawy przybliża naukowe zagadnienia związane z procesami zachodzącymi w mózgu, opisuje eksperymenty, wyjaśnia trudne zagadnienia. Absolutnie nowatorskie spojrzenie.
Nieważne, czy masz dwie ręce, czy jak hinduski...

,,A bodaj ci nóżka spuchła, czyli co nas śmieszyło i śmieszy” autorstwa Jerzego Bralczyka i Michała Ogórka, to dobry temat na jesienne czy zimowe wieczory. Prof. Jerzy Bralczyk, którego lubię i szanuję- jest bardzo znanym i lubianym językoznawcą nie tylko w Polsce. W prosty i humorystyczny sposób potrafi wyjaśniać zawiłości ojczystego języka.

Z kolei Michała Ogórka – satyryka i felietonistę, kojarzę z teleturnieju Milionerzy- któż nie oglądał?- w którym pełnił zadanie eksperta. Warto przypomnieć, że za wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Obaj panowie stanowią bardzo zgraną parę rozmówców, którzy w lekki i przyjemny sposób uczą i bawią słuchaczy. Z inteligentnym, jednak momentami archaicznym humorem opowiadają w książce o przemianach obyczajowych, przeszłości i przyszłości, o tym co jest teraz, o mentalności Polaków i oczywiście o stale zmieniającym się języku polskim. Cytują teksty piosenek, wierszy, kabaretów i filmów, a nawet bezpruderyjne dowcipy – a wszystko w gawędowym stylu. Dobrze się czyta, zapewniam. Ich wspólna rozmowa zmierza w kierunku odnalezienia odpowiedzi na pytanie – co nam daje humor i jakie potrzeby zaspokaja? Wszyscy lubimy przecież dowcipy, anegdoty, wesołe piosenki, konedie czy w ogóle zabawy słowem.

Książka tych dwóch erudytów nie zawiodła mnie, choć z początku miałam wrażenie,
że lepiej było jednak słuchać jej na audiobooku. Czy można by było uniknąć bez uszczerbku dla książki tylu dygresji? Niech każdy stwierdzi sam, zapoznawszy się z lekturą.
A szóstą gwiazdkę daję, bo się należy za ,,generalską" anegdotę na koniec tej rozmowy - brawo Panowie!!!

,,A bodaj ci nóżka spuchła, czyli co nas śmieszyło i śmieszy” autorstwa Jerzego Bralczyka i Michała Ogórka, to dobry temat na jesienne czy zimowe wieczory. Prof. Jerzy Bralczyk, którego lubię i szanuję- jest bardzo znanym i lubianym językoznawcą nie tylko w Polsce. W prosty i humorystyczny sposób potrafi wyjaśniać zawiłości ojczystego języka.

Z kolei Michała Ogórka –...