Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę dobrze się czyta. Od razu widać, że autor ma warsztat. Jest lekka, w sam raz do poczytania w gorący dzień albo po ciężkim dniu w pracy. W gatunku takich "naciągaczy historii," którego zazwyczaj nie lubię, wydała mi się znośna, lepsza od Browna, nieco mądrzejsza w, nazwijmy to, przesłaniu. Co mi się nie podobało, to postać Zofii Lorenc, wokół której budowana jest cała akcja, a która mnie wydała się właściwie zbędna. Reszta ekipy dobrze się zgrała i reprezentowała potrzebne dla wyprawy umiejętności, zaś Zofia była głównie pyskata i humorzasta. Autor chyba próbował stworzyć modną ostatnio postać "silnej kobiety", ale jak wielu innych pomylił siłę z chamstwem i niegrzecznością, które wprowadzały do książki niepotrzebne dłużyzny w dialogach. Gdyby jeszcze, tak jak Lisa, Zofia coś pożytecznego zrobiła, może by się to jakoś zrównoważyło, jednak w sumie tylko się plątała i podejmowała głupie decyzje. Chciałabym znów poczytać o Lisie czy Karolu i jakiejś innej przygodzie, ba, nawet premier wydawał się ciekawszy, ale z tego co widzę, to Zofia dostaje cykl. Szkoda.

Książkę dobrze się czyta. Od razu widać, że autor ma warsztat. Jest lekka, w sam raz do poczytania w gorący dzień albo po ciężkim dniu w pracy. W gatunku takich "naciągaczy historii," którego zazwyczaj nie lubię, wydała mi się znośna, lepsza od Browna, nieco mądrzejsza w, nazwijmy to, przesłaniu. Co mi się nie podobało, to postać Zofii Lorenc, wokół której budowana jest...

Nie polecam. Mocne 2/10 ode mnie.
Fabuła rozczarowuje, mordercę widać z kilometra tak wyraźnie, że aż człowiek sobie myśli "nie, to nie może być tak oczywiste" i czeka na jakiś inteligentny zwrot akcji. Zwrot akcji zresztą występuje, ale raczej śmieszny niż zaskakujący. Bohaterki cechują niekonsekwentne charaktery, nielogiczne zachowania i motywacje pozbawione sensu. Kobiety występują w książce w takiej liczbie, że ciężko spamiętać imiona. Na posterunku w Lubomierzu pracują same policjantki, z miasta przyjeżdżają kolejne, w ekipie technicznej i redakcji też tylko kobiety, cała intryga została zbudowana wokół relacji między kobietami, dziwnych zresztą. Faceci występują tylko jako element dodatkowy - mężowie, kochankowie, ojcowie, poza tym jest jeden zły prokurator oraz zapijaczony kolega z klasy i miejscowy bogacz. Lubomierz został dziwnie przedstawiony. Sąsiednie miejscowości - poza Jelenią Górą i Wrocławiem, najwyraźniej nie istnieją. Nie ma sołectw czy gmin obok. Wszyscy mieszkają albo w Lubomierzu, albo wyjechali gdzieś bardzo daleko. Jak ktoś wyjechał bardzo daleko, to już nie da się z nim skontaktować, bo za granicą ewidentnie nie ma telefonów, Internetu, nie działa tam policja ani żaden system meldunkowy. Mieszkańcy żyją wspomnieniami jednej tragedii z zapadnięciem w śpiączkę, która się wydarzyła 15 lat wcześniej i nawet nie była śmiertelna. Nikt spoza miasta się nie zainteresował serią dziwnych morderstw, informowała o nich tylko jedna lokalna gazeta i w dobie Internetu, komórek i mediów społecznościowych wieści się nie rozeszły po świecie? Wszystko to, plus pretensjonalne imiona i nazwiska, dziwne niedojrzałe relacje (jaka trzydziestolatka używa terminu "moja najlepsza przyjaciółka"?) i kilometrowe luki w wyjaśnieniach i logice postępowania bohaterów powoduje ogromne wrażenie sztuczności. Nic nie ma sensu. Na pewno nie sięgnę po następne tomy.

Nie polecam. Mocne 2/10 ode mnie.
Fabuła rozczarowuje, mordercę widać z kilometra tak wyraźnie, że aż człowiek sobie myśli "nie, to nie może być tak oczywiste" i czeka na jakiś inteligentny zwrot akcji. Zwrot akcji zresztą występuje, ale raczej śmieszny niż zaskakujący. Bohaterki cechują niekonsekwentne charaktery, nielogiczne zachowania i motywacje pozbawione sensu....

Książka napisana jest dobrze, wywołuje zainteresowanie bardziej światem przedstawionym niż wątkiem kryminalnym, ze względu na który po nią sięgnęłam. Ten nieco za łatwo się rozwiązał, zaś drugi, większy i kluczowy, pozostał boleśnie rozgrzebany.

Ilość bohaterów, wspomniany otwarty wątek i kilka(naście) pytań bez odpowiedzi rzuconych w toku akcji oraz szeroko nakreślona panorama miasta sugerują serię długą. Mam nadzieję, że z każdą odsłoną ciekawszą. Ten tom śmiało można określić mianem podbudowy.

Akcja rozgrywa się w ciągu mniej więcej dwóch dni. Nie jestem fanką takiego rozwiązania, ale tutaj nie raziło ani nienaturalnym zagęszczeniem zdarzeń (to dzięki rozłożeniu narracji na wielu bohaterów), ani też przydługimi opisami, mającymi zapełnić strony, gdy nie ma akcji. Opisy są, ale uzasadnione koniecznością wprowadzenia czytelnika do życia w Grimm City i realiów świata.

Na razie największą uwagę mam do tego, że niektórzy bohaterowie, opisywani w pierwszej połowie książki, nieco pod koniec zniknęli, jakby ustąpili konieczności wprowadzenia jeszcze z pięciu nowych. Również wątek niebezpieczeństwa, jakie zawisło nad Moorem wydawał się z czasem nierzeczywisty. Choć autor o nim przypominał, to głównie w dialogach.

Największą zaletą jest zaś samo miasto, odmalowane plastycznie za to z przewagą ciemnych kolorów. Podbudowane "historycznie" i "społecznie", z ciekawym przetworzeniem motywów znanych nam z baśni, umiejscowione na szerszym planie staje się samo w sobie jeśli nie bohaterem, to przynajmniej ważnym składnikiem opowieści. Równie dobrze jak Grimm City zarysowani są bohaterowie opowieści. Dla nich właśnie z pewnością sięgnę po część drugą.

Książka napisana jest dobrze, wywołuje zainteresowanie bardziej światem przedstawionym niż wątkiem kryminalnym, ze względu na który po nią sięgnęłam. Ten nieco za łatwo się rozwiązał, zaś drugi, większy i kluczowy, pozostał boleśnie rozgrzebany.

Ilość bohaterów, wspomniany otwarty wątek i kilka(naście) pytań bez odpowiedzi rzuconych w toku akcji oraz szeroko nakreślona...