Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Moniki Wąs „Dymny. Życie z diabłami i aniołami” to biografia męża wspaniałej aktorki, a przede wszystkim kobiety o wielkim sercu Anny Dymnej. Jest to opowieść o człowieku o wielu twarzach i talentach, który żył i tworzył w czasach strasznych i pięknych, o prawdziwych uczuciach, ale również słabościach artysty, który „spalał się w tym co robił”.

Wiesław Dymny urodził się w 1936 roku w Połoneczce na Kresach Wschodnich, skąd czerpał do końca życia w sobie szacunek do natury, przywiązanie do prawdy, miłość do matki – Janiny, która po śmierci męża sama musiała być sterem i okrętem w bardzo trudnych, wojennych czasach dla swoich trzech synów ” Dla wszystkich w domu najważniejsza była matka. Synowie mieli do matki stosunek wręcz biblijny. To była kobieta twarda, silna, wymagająca, ale jednocześnie ciepła i opiekuńcza, jak na swoje losy”.

Latem 1944 roku po aresztowaniu męża dla całej rodziny rozpoczęła się tułaczka ze wschodu na zachód, a następnie południe Polski m.in przez Łomżę, Łuby, Kiertany, Śniadowo, Czerwony Bór, Ostróżne, aż do Jaworzynki w Beskidzie Śląskim, gdzie dzieci po raz pierwszy poszły do szkoły, którą założyła ich matka. We wrześniu 1949 r. Wiesiek rozpoczyna naukę w Bielsku Białej, ujawniając w liceum swój talent malarski, a w październiku 1953 roku zostaje studentem Akademii Sztuk Plastyczny (późniejsze ASP) w Krakowie. Wiesław bardzo rzadko mówił o swoim trudnym dzieciństwie, tułaczce, tęsknocie za ojcem, częściej swoje wspomnienia przenosił na papier opowiadając, pisząc wiersze bądź malując.Kiedy ma 17 lat trafia w sam środek artystycznego życia Krakowa, gdzie tworzy się Piwnica pod Baranami, teatr Tadeusza Kantora, a Dymny jako człowiek orkiestra – pisze teksty, maluje, rzeźbi, szyje, przerabia stare meble, remontuje, fotografuje, odnajduje się w tym mieście doskonale, choć zapłaci za to najwyższą cenę. Miłością jego życia oprócz matki, były trzy kobiety: Barbara Nawrutowicz, Teresa Hrynkiewicz- Dymna oraz Anna Dziadyk z którą poznaje się w roku 1971 na planie filmu ” 150 km na godzinę” W. Jakubowskiej. Ona młoda, piękna, utalentowana, on artysta z problemami alkoholowymi, nieobliczalny i bardzo zazdrosny o swoje kobiety. Jak łatwo się domyśleć ślub Anny z piętnaście lat starszym człowiekiem dla jej rodziców był szokiem, również dla całego artystycznego Krakowa. Jednak miłość tych dwojga była silniejsza, niestety nie trwała długo, ponieważ w lutym 1978 r. w niewyjaśnionych okolicznościach Wiesław Dymny zmarł, a wdowa po nim wspomina tak:

” Miałam wtedy 27 lat niepełne, jak Wiesiu umarł. Straciłam coś tak ważnego, najważniejszego, wszystko, radość, sens i motor życia. Byłam przez wiele, wiele dni jak w hipnozie, spokojna, pewna, że i tak świat się skończy. Wiedziałam, że za chwilę też umrę, bo życie nie jest po prostu możliwe. Ale nie umarłam i żyję. Jak to się stało to długa opowieść. Kiedyś sama ją opiszę. Miłość też nie umarła. Wiesiek cały czas jest. I to już na zawsze. Wiem, że to dziwnie brzmi, ale jakoś tak się potoczyło, że ta nasza dymna miłość do tej pory daje mi siłę…”
zapraszam na blog
domnawzgorzu.wordpress.com

Książka Moniki Wąs „Dymny. Życie z diabłami i aniołami” to biografia męża wspaniałej aktorki, a przede wszystkim kobiety o wielkim sercu Anny Dymnej. Jest to opowieść o człowieku o wielu twarzach i talentach, który żył i tworzył w czasach strasznych i pięknych, o prawdziwych uczuciach, ale również słabościach artysty, który „spalał się w tym co robił”.

Wiesław Dymny...