Wieś górska. — Izba w domu ubogich. Nagie ściany, drzwi w pośrodku, na lewo małe okienko z drobnemi szybami. Pod niem koszlawy stół i ławka. Na prawo tapczan i siennik na nim. W głębi u ściany piecyk, ławka i drugi tapczan, na którym także siennik i nieco łachmanów. Burzliwa noc grudniowa. U stołu, przy świetle łojowej świecy śpiewa z książki od nabożeństwa PIWONJA, stara, obdarta żebraczka.
PIWONJA: (śpiewa) Tak bądź nam ku pomocy, Ty, Panie Jezu Chryste! Ach, wybawże nas z mo......
(wchodzi HETA, około trzydziestu lat mieć mogąca, niewarta dziewka, z grzywką. Na głowie gruba chustka, pod pachą tobołek, zresztą lekko i biednie odziana)
HETA: (chucha w ręce, nie puszczając tobołka z pod pachy) O Jezu, Jezu! A to psi czas! (wypuszcza na stół tobołek, ciągle chuchając w ręce i zgrabiałe przydeptując sobie naprzemian nogi, obute w podarte trzewiki) Już też dawno nie było takiego zimniska!
PIWONJA: Cożeś tam przyniosła?
HETA: (syka przez zęby i piszczy z bólu, siadłszy na ławce przy piecu, gdzie usiłuje ściągnąć przemokłe trzewiki) Aj!... Aj!... Moje palce! A to piecze, jak ogień!
PIWONJA: (rozwiązała tymczasem tobołek, w którym widać chleb, paczkę cykorji, tutkę kawy, parę pończoch i inne rupiecie) Toć ta przecie może i dla mnie co skapnie...
HETA: (zajęta ściąganiem trzewików, nie zważała na Piwonję; teraz rzuca się, jak jastrząb, na swoje manatki i zgarnia je razem)
Piwonja! (jedną nogą bosą, drugą jeszcze w trzewiku, biegnie z tobołkami do tapczanu w głębi) Akurat! Jeszcze czego! To milę drogi będę latała, prawda? Jak pies, będę marzła, prawda?... Żeby wam podtykać! Co? - fragment dramatu