Jacek Pałkiewicz podsumowujący życie? Jak to w ogóle możliwe, spyta każdy kto zna biografię, a zwłaszcza osobę wybitnego dziennikarza, podróżnika, ambasadora Polski na wszystkich kontynentach. Przecież Jacek jest synonimem energii, kreatywności, przełamywania barier. Jego matecznikiem jest nieustanny ruch, podążająca jego szlakiem przygoda i nieposkromione doświadczenie. Dlatego nie wierzę w jego prywatne deklaracje, że chce w tej książce podsumować swoje arcybogate życie. Chodzi zapewne o co innego, o zdjęcie na chwilę z jego twarzy wizerunku specjalisty od karkołomnych wypraw i odsłonięcie tej bardziej ukrytej, choć pewnie ważniejszej strony jego osobowości. Bo Pałkiewicz, to nie tylko pogromca Atlantyku i Amazonki, ale człowiek ponad podziałami. Stroni od politycznych deklaracji, przyjaźni się z ludźmi po obu stronach granic ciężko pokłóconych państw, ceni sobie międzyludzką solidarność i braterstwo. Czy jest w tym wszystkim naiwny? Tylko w takim stopniu w jakim bywali naiwni wielcy podróżnicy i pisarze odkrywający tropy przyjaźni w najtrudniejszych miejscach i czasach. To ścieżka Hemingwaya i Nansena, ścieżka Jacka Londona i Karen Blixen. To jest prawdziwy świat Jacka Pałkiewicza. Jedyny prawdziwy.