“Szablon nigdy satysfakcjonował Paula Bruce`a Dickinsona”

Bruce. Bruce Wszechmogący, Bruce latający. Śpiewa, tańczy, recytuje, nie usiedzi na miejscu. Ma swoje zdanie i nie zawaha się go użyć.

Na szczęście Joe Shooman widzi rysy na tym ideale (m.in. niezałatwione sprawy z Samson, konflikt z Ozzym, niektóre aspekty kariery solowej). Bardzo delikatnie potraktowane są napięcia wewnątrz zespołu.

Książka opiera się na licznych źródłach i ma uporządkowaną konstrukcję. Dużo do powiedzenia mają osoby drugo i tzrecio planowe, które na losy Dickinsona patrzyli “z boku”.

Książce brakuje jednak świeżości, niczego nowego o Dickinsonie i Iron Maiden się nie dowiecie. W porównaniu z autobiografią “Do czego służy ten przycisk” wypada zwyczajnie blado. Może to kwestia tłumaczenia?

“Szablon nigdy satysfakcjonował Paula Bruce`a Dickinsona”

Bruce. Bruce Wszechmogący, Bruce latający. Śpiewa, tańczy, recytuje, nie usiedzi na miejscu. Ma swoje zdanie i nie zawaha się go użyć.

Na szczęście Joe Shooman widzi rysy na tym ideale (m.in. niezałatwione sprawy z Samson, konflikt z Ozzym, niektóre aspekty kariery solowej). Bardzo delikatnie potraktowane są...

Podobnie jak biografię Slasha, także i tę biografię wokalisty Iron Maiden kupiłem po śmiesznie niskiej cenie w hipermarketowym koszu z przecenami. Na pewno nie kupowałbym tych książek, gdyby nie bardzo niska cena, a przy tym wysoka jakość wydania. Do tej pory czytałem i posiadałem dwie inne książki o Iron Maiden, czyli oficjalną biografię „Run to the Hills” oraz „Historię Żelaznej Dziewicy” Paula Stenninga. Tym razem moja nowa książka miała się skupić na postaci samego wokalisty Iron Maiden, więc uznałem ją za potencjalnie ciekawą, bo nieco inną od poprzednich. Nie zawiodłem się. Sporo tu informacji o zespole Iron Maiden i chociaż sama historia Dickinsona musiała się przecież nierzadko przeplatać z historią pozostałych muzyków Żelaznej Dziewicy, to uczciwie należy uznać, że akurat ta książka mówi nam o nim jako wokaliście, sportowcu, pilocie i pisarzu znacznie więcej od poprzednich, które opisywały głównie Iron Maiden, bowiem ta w dużej mierze koncentruje się na zainteresowaniach i hobby, którymi Bruce zajmował – czy też nadal zajmuje się – równolegle do wielkiej kariery muzycznej.

Zazwyczaj fani wiedzą mniej więcej czym interesuje się i zajmuje ich idol, ale dopiero w książce Shoomana zobaczą, jak wielkie znaczenie od zawsze miała jego kariera sportowa szermierza, jak wiele czasu poświęcił pisaniu książek i lataniu samolotami. Wcale nie było pewnym, że Bruce poświęci ogromną część swojego dorosłego życia Iron Maiden, bowiem jak z tej książki wynika, Bruce Dickinson nie traktuje siebie i swojego życia tak, jakby to widzieli fani Iron Maiden, którzy nie wyobrażają sobie ich ukochanej kapeli bez niego. Co więcej, dzięki poświęceniu znacznej uwagi zainteresowaniom pozamuzycznym Dickinsona, bardziej zrozumiałem jego odejście z zespołu. Nie mam już wątpliwości, że nie mógł postąpić inaczej. Nie znaczy to jednak, że Steve Harris nie mógł mieć racji, obwiniając w wielu wywiadach Dickinsona za jego nieprofesjonalne zachowanie w okresie „wymówienia”.

Autor biografii nie idealizuje wokalisty Iron Maiden. Niektóre z jego dokonań – czy to w karierze solowej, czy też w zespole Harrisa – uznaje za przeciętne i słabe. W wielu miejscach nie mogłem się z tym zgodzić, w innych uznałem, że przesadził z wychwalaniem niektórych kawałków. Wszystko to jest bardzo subiektywne. Jednak chyba nie o to chodzi w biografiach. Najważniejsze, że w dobrze wydanej książce dostajemy informacje, których wcześniej nie dane nam było znaleźć w biografiach Iron Maiden, a jest tego niemało. Ponadto, jeśli ktoś uwielbia solowe dokonania Bruce’a, to książka Joe Shoomana powinna być dla niego pozycją obowiązkową.

Podobnie jak biografię Slasha, także i tę biografię wokalisty Iron Maiden kupiłem po śmiesznie niskiej cenie w hipermarketowym koszu z przecenami. Na pewno nie kupowałbym tych książek, gdyby nie bardzo niska cena, a przy tym wysoka jakość wydania. Do tej pory czytałem i posiadałem dwie inne książki o Iron Maiden, czyli oficjalną biografię „Run to the Hills” oraz „Historię...

Biografia Dickinsona autorstwa Joe Shoomana była raczej męcząca. Trudno mi jednoznacznie określić jaka była przyczyna tego stanu, ale naprawdę czytało mi się tę książkę topornie. Podejrzewam, że wynika to po części z faktu, iż przed tą lekturą miałam przyjemność przeczytać autobiografię Dickinsona, która napisana jest tak lekko, że aż się przez nią śmiga. W porównaniu z nią ta biografia to raczej podróż pociągiem osobowym, relacji Szczecin-Kostrzyn, w latach mojej młodości (teraz już chyba się tak nie wlecze).

Mimo iż mam mieszane uczucia, to wydaje mi się, że warto sięgnąć po tę książkę. Zresztą jak na razie i tak nie ma zbyt wielkiego wyboru w biografiach "Syreny alarmowej", więc nie ma co grymasić :)

Biografia Dickinsona autorstwa Joe Shoomana była raczej męcząca. Trudno mi jednoznacznie określić jaka była przyczyna tego stanu, ale naprawdę czytało mi się tę książkę topornie. Podejrzewam, że wynika to po części z faktu, iż przed tą lekturą miałam przyjemność przeczytać autobiografię Dickinsona, która napisana jest tak lekko, że aż się przez nią śmiga. W porównaniu z nią...

Moim zdaniem autobiografia lepsza, choć ta książka też niczego sobie. Wypowiedzi ludzi którzy widzą wokalistę Iron Maiden z boku. Nie może przynudzać bo za krótka ;) Polecam

Moim zdaniem autobiografia lepsza, choć ta książka też niczego sobie. Wypowiedzi ludzi którzy widzą wokalistę Iron Maiden z boku. Nie może przynudzać bo za krótka ;) Polecam

http://deathmagnetic.pl/naszym-zdaniem/recenzje/joe-shooman-bruce-dickinson-iron-maiden-recenzja/

http://deathmagnetic.pl/naszym-zdaniem/recenzje/joe-shooman-bruce-dickinson-iron-maiden-recenzja/

Ciekawy człowiek, ciekawa biografia. Obowiązkowa lektura dla fanów Iron Maiden. Wady: im bliżej końca, tym książka przyspiesza i wydaje się bardziej ogólnikowa. Przeważają wypowiedzi postaci drugoplanowych, a brakuje samego Dickinsona i znakomitości ze świata rocka i metalu, choćby kolegów z Iron Maiden. Cytaty, jeśli są, pochodzą z wywiadów prasowych, autor nie postarał się o zdobycie własnych. Poza tym tłumaczenie nie daje czasami rady.

Ciekawy człowiek, ciekawa biografia. Obowiązkowa lektura dla fanów Iron Maiden. Wady: im bliżej końca, tym książka przyspiesza i wydaje się bardziej ogólnikowa. Przeważają wypowiedzi postaci drugoplanowych, a brakuje samego Dickinsona i znakomitości ze świata rocka i metalu, choćby kolegów z Iron Maiden. Cytaty, jeśli są, pochodzą z wywiadów prasowych, autor nie postarał...

Lekka, przyjemna można się dowiedzieć co to siedzi w głowie temu świrowi.

Lekka, przyjemna można się dowiedzieć co to siedzi w głowie temu świrowi.

Solidna biografia jednej z najbardziej nietuzinkowych postaci w muzyce - nie tylko genialnego wokalisty największego heavy metalowego zespołu w historii, ale także szermierza, pilota, a nawet pisarza. "Bruce Dickinson" to książka, która po raz kolejny wzbudziła u mnie niesamowity szacunek do Bruce'a - niesamowicie inteligentnego człowieka, tak innego i oderwanego od obecnego świata pełnego lansowanych pseudo celebrytów.

Solidna biografia jednej z najbardziej nietuzinkowych postaci w muzyce - nie tylko genialnego wokalisty największego heavy metalowego zespołu w historii, ale także szermierza, pilota, a nawet pisarza. "Bruce Dickinson" to książka, która po raz kolejny wzbudziła u mnie niesamowity szacunek do Bruce'a - niesamowicie inteligentnego człowieka, tak innego i oderwanego od...

Dwie gwiazdki za okładkę. Niestety jest napisana/tłumaczona tak kwadratowym językiem, że aż kaleczy oczy.
Jeżeli chodzi o treść to także słabiutko. Niestety wydawnictwo Anakonda jest mistrzem wydawania praktycznie bezwartościowych książek.
Tylko dla fanów.

Dwie gwiazdki za okładkę. Niestety jest napisana/tłumaczona tak kwadratowym językiem, że aż kaleczy oczy.
Jeżeli chodzi o treść to także słabiutko. Niestety wydawnictwo Anakonda jest mistrzem wydawania praktycznie bezwartościowych książek.
Tylko dla fanów.

Po raz kolejny muszę stwierdzić, że czytanie biografii to niesamowita przyjemność i dostarcza nam o naszych idolach wielu informacji, o których nie mieliśmy pojęcia. Czy wiedzieliście, że Bruce, poza byciem wokalistą jednego z największych metalowych zespołów w historii, jest też szermierzem, pilotem, autorem powieści oraz prowadzi program w radiu? Uwielbiam i podziwiam ludzi, którzy potrafią robić w życiu milion rzeczy i na wszystkie znajdują czas. To świetny dowód na to, że wystarczy chcieć i wszystko jest możliwe!

Shooman zaczyna biografię krótką notką historyczną, która obrazuje nam, co działo się na świecie w 1958 roku, czyli w jakich okolicznościach przyrody przyszedł na świat i dorastał Bruce. Potem dowiadujemy się kilku ciekawych faktów z lat młodzieńczych i już płynnie przechodzimy do początków kariery muzycznej. I na tym właśnie koncentruje się ta biografia. Na muzycznej drodze Bruce’a przez życie, zahaczając o inne zajęcia, których się podejmował. Ale jeśli ktoś liczy na jakieś smaczki z jego życia prywatnego, to może się rozczarować. Dowiemy się tylko tyle, żeby zrozumieć jak niesamowitym człowiekiem jest ten muzyk i to ma nam wystarczyć. I tak właśnie, moim zdaniem, powinny być pisane biografie.

Po przeczytaniu tej książki naprawdę szczerze zapragnęłam znaleźć się na jego koncercie. I usłyszeć to magiczne „Scream for me, Poland!”. Poczuć energię, która emanuje od tego człowieka niezmiennie, mimo upływu lat. Skąd ten facet ją bierze? Co go napędza? Tego niestety się nie dowiedziałam, ale mam wrażenie, że odpowiedź jest prosta. Życie, tak po prostu. Są ludzie, którzy mają niespożyte zapasy energii i zawsze wystarczy im czasu na kolejne z miliona zajęć. I Bruce jest właśnie jednym z nich. Zaiste, niesamowity człowiek.

Shooman odwalił kawał dobrej roboty spisując dzieje życia wokalisty, dzięki niemu sporo można się dowiedzieć, a podane jest to w sposób bardzo przystępny. A jak wiemy, biografia musi być dobrze napisana, żeby nie nudzić i nie męczyć. I ta właśnie taka jest, czyta się szybko i lekko, z prawdziwym zainteresowaniem. Polecić mogę na pewno wszystkim fanom Iron Maiden. Nie wiem czy inni też odnajdą przyjemność w tej lekturze, ale myślę, że warto o takich ludziach czytać. Życiorys Bruce’a jest bardzo motywujący, aż się chce wstać, wyjść i iść podbijać świat! W przenośni oczywiście ;) Polecam więc gorąco i mam nadzieję, że będziecie mieć równie pozytywne wrażenia po lekturze.

Po raz kolejny muszę stwierdzić, że czytanie biografii to niesamowita przyjemność i dostarcza nam o naszych idolach wielu informacji, o których nie mieliśmy pojęcia. Czy wiedzieliście, że Bruce, poza byciem wokalistą jednego z największych metalowych zespołów w historii, jest też szermierzem, pilotem, autorem powieści oraz prowadzi program w radiu? Uwielbiam i podziwiam...