Szok, szok, szok...
Ja i moje, nowe pięcioro rodzeństwa.
Dwoje braci i trzy siostry.
Wszyscy to nieślubne dzieci mojego ojca z przeszłości.
I co mam o tym myśleć?
Ciekawe kiedy ich wreszcie poznam? Jacy oni są? Czym się zajmują? Gdzie mieszkają? Czy mają własne rodziny?
Tyle pytań i tyle też odpowiedzi. Mój ojciec zaskoczył mnie tym wyznaniem kilka dni temu. Od tego czasu nie mogę zmrużyć oka w nocy. Ciągle o tym myślę...

Szok, szok, szok...
Ja i moje, nowe pięcioro rodzeństwa.
Dwoje braci i trzy siostry.
Wszyscy to nieślubne dzieci mojego ojca z przeszłości.
I co mam o tym myśleć?
Ciekawe kiedy ich wreszcie poznam? Jacy oni są? Czym się zajmują? Gdzie mieszkają? Czy mają własne rodziny?
Tyle pytań i tyle też odpowiedzi. Mój ojciec zaskoczył mnie tym wyznaniem kilka dni temu. Od tego...

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Nie uwierzysz! Mama właśnie powiedziała mi, że mam 5sióstr!! Jestem w totalnym szoku!Co ja teraz zrobię??Jak będzie wyglądało moje życie??

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Już trochę ochłonęłam, ale wciąż trudno mi w to uwierzyć. Mama mówi tylko o nich. Jak wygląda ta, jaka jest tamta. Nie obchodzi mnie to! Przez te pannice mama nie ma dla mnie czasu!Nie dostaję kasy!

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Jest coraz gorzej, Iza. Mama wczoraj zrobiła przegląd moich rzeczy w szafie i zabrała mi te, w których nie chodzę! Powiedziała, że moje niby siostry nie mają nawet tyle.I co z tego!To moje rzeczy!

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Podsłuchałam rozmowę rodziców..ONI CHCĄ ŻEBY TE DZIEWCZYNY MIESZKAŁY RAZEM Z NAMI!Wyobrażasz to sobie??Obcy w moim domu?Nie oddam im mojego pokoju!Nie oddam im moich rzeczy nigdy!Czemu nie mogą zostać tam gdzie są??

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Dowiedziałam się przykrej rzeczy.Te dziewczynki wychowywały się u jakiejś ciotki, ale ona umarła i dlatego nie mają gdzie się podziać.To smutne.Jest mi wstyd.

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
2 dni temu poznałam moje siostrzyczki. Są super! Lubimy taką samą muzykę i Johnego Deepa! A najmłodsza, Pati jest taka słodka i trochę podobna do mnie!

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Dawno do Ciebie nie pisałam, ale dlatego, że tyle się dzieje!Mieszkamy razem od 2 tygodni,wszyscy się mieścimy. Razem sprzątamy, uczymy się i chodzimy na imprezy!Czasem się pokłócimy, przeważnie o łazienkę,ale jest super.Cudownie mieć tyle rodzeństwa!Koniecznie musisz poznać moje siostrzyczki!

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Nie uwierzysz! Mama właśnie powiedziała mi, że mam 5sióstr!! Jestem w totalnym szoku!Co ja teraz zrobię??Jak będzie wyglądało moje życie??

od<ola@op.pl>
do<iza@wp.pl>
Już trochę ochłonęłam, ale wciąż trudno mi w to uwierzyć. Mama mówi tylko o nich. Jak wygląda ta, jaka jest tamta. Nie obchodzi mnie to! Przez te pannice mama nie ma dla mnie...

Dlaczego ja?!! Aż tyle ich... Eh, mama musi znaleźć sobie hobby. Chyba, że jest w tym jakaś... Ukryta prawda!
... Tak, to by miało sens. Może to jacyś ludzie, którzy chcą wyciągnąć od nas pieniądze? A może porywacze i chcą od naszej rodziny wziąć okup? Hmm... Nieprawdopodobne, a jednak. Hmm, mogłoby tak być!
Cóż, trzeba, by się samemu przekonać.. Tyle, że boję się spotkania z nimi.. A, jeśli mnie nie polubią? Będą się nade mną znęcać... Wtedy Szpital murowany... Jakby nie patrzeć, mogą być tam niezłe, hmmm... Pielęgniarki.
... Ahhh!! Zaraz oszaleję! Za dużo myśli w głowie! Spokojnie, bez paniki. Będzie dobrze. Trochę dystansu do tej sprawy. Jeśli to nie pomoże to trzeba się ubrać w barwy szczęścia i brnąć przez ten teatrzyk, ile się da. Tak, to dobry plan.
... Bądź co bądź, będzie to dzień, który zmieni moje życie!

Dlaczego ja?!! Aż tyle ich... Eh, mama musi znaleźć sobie hobby. Chyba, że jest w tym jakaś... Ukryta prawda!
... Tak, to by miało sens. Może to jacyś ludzie, którzy chcą wyciągnąć od nas pieniądze? A może porywacze i chcą od naszej rodziny wziąć okup? Hmm... Nieprawdopodobne, a jednak. Hmm, mogłoby tak być!
Cóż, trzeba, by się samemu przekonać.. Tyle, że boję się spotkania...

- Jakto?
- Byłam młoda gdy urodziłam pięcioraczki...Twój tato też się przeraził. Mieliśmy po szesnaście lat...To był...
- Szok!
- Właśnie, szkok.
- Nie o tym mówie. Szok, że potrafiłaś zrobić coś takiego...
Renata nie może patrzeć córce w oczy. Boi się jej wzroku. Boi się jej myśli.
- To gdzie one są? Bo to moje siostry tak?
Renata powoli podnosi wzrok na nieco zmieniony wyraz twarzy swojej córki. Wygląda już na spokojniejszą. Opanowała emocje i chce dowiedzieć się czegoś więcej o swoim rodzeństwie.
- Wszystkie mieszkają w tym mieście. Mają mężów i dzieci.
- Gdzie pytam!
- Renata niepewnie podchodzi do kredensu, z którego po chwili zastanowienia wyjmuje gruby notes z adresami. Spogląda na córkę i nie wie czy dobrze postępuje, ale wręcza jej po chwili wytarganą kartkę z notesu, na której widnieje pięć różnych imion i nazwisk.
- Alina, Beata, Katarzyna, Marysia, Dominika...
- Trafiły do jednej rodziny. Są swoimi śiostrami. I Twoimi teraz też.
Oczy Oli zachodzą łzami. Łapie za kurtkę i wybiega z mieszkania.

- Jakto?
- Byłam młoda gdy urodziłam pięcioraczki...Twój tato też się przeraził. Mieliśmy po szesnaście lat...To był...
- Szok!
- Właśnie, szkok.
- Nie o tym mówie. Szok, że potrafiłaś zrobić coś takiego...
Renata nie może patrzeć córce w oczy. Boi się jej wzroku. Boi się jej myśli.
- To gdzie one są? Bo to moje siostry tak?
Renata powoli podnosi wzrok na nieco zmieniony...

Przez całe życie byłam jedyną córeczką rodziców. Przez całe życie marzyłam o rodzeństwie, więc kiedy rodzice oświadczyli mi, że tak naprawdę mam starszą siostrę ucieszyłam się. Oczywiście na początku byłam lekko zszokowana i nawet przerażona, ale prędko pogodziłam się z tą myślą i zaczęłam dostrzegać wyłącznie jej pozytywne aspekty. Wiedziałam, że zostałam adoptowana gdy miałam 3 lata więc fakt, iż posiadam rodzeństwo nie był dla mnie szczególnie zaskakujący. Jeszcze tego samego dnia skontaktowałam się z Anną, bo tak ma na imię moja siostra! Umówiłyśmy się na drugi dzień w kawiarni. Byłam podekscytowana i strasznie zestresowana. Przy stoliku siedziało pięć kobiet, wszystkie o identycznych kręconych włosach, zielonych oczach i piegach na nosie, uśmiechały się nieśmiało ukazując dołeczki w policzkach, wszystkie wyglądały tak jak ja! Jedna z nich podeszła do mnie: "witaj, jestem Anna, a to są: Ala, Aneta, Aga i Agata, a Ty pewnie jesteś Ada. Jesteśmy sześcioraczkami!" Muszę przyznać, że po raz pierwszy w życiu naprawdę odjęło mi mowę, nie mogłam w to uwierzyć, ale jak to przecież jesteś ode mnie starsza? - wykrztusiłam. Ania się roześmiała: "bo jestem, o całe 12 minut". Tego dnia zyskałam nie tylko siostry, ale i 5 wspaniałych przyjaciółek, spędzamy razem mnóstwo czasu, starając się nadrobić stracony czas i nigdy nie pozwolimy, aby znów ktoś nas rozdzielił.

Przez całe życie byłam jedyną córeczką rodziców. Przez całe życie marzyłam o rodzeństwie, więc kiedy rodzice oświadczyli mi, że tak naprawdę mam starszą siostrę ucieszyłam się. Oczywiście na początku byłam lekko zszokowana i nawet przerażona, ale prędko pogodziłam się z tą myślą i zaczęłam dostrzegać wyłącznie jej pozytywne aspekty. Wiedziałam, że zostałam adoptowana gdy...

Ania-córka
Ewa-matka
Adam-ojciec

-Chodzi o to...-jąkała się mama lekko drapiąc się za uchem.-...że...ty...masz...-nie umie z siebie tego wydusić!Dawaj,powiedz!
-Już?!-wrzasnęłam poddenerwowana,kto by się przecież nie zdenerwował?!
-Masz rodzeństwo,a dokładnie pięć siostrzyczek-przekrzyczał mnie zagniewany tato.Nigdy się tak nie denerwował!Zawsze stał z boku,a całe przemowy wygłaszała mama,a teraz?Nad czym ja się teraz zastanawiam,przecież przed chwilą dowiedziałam się,że mam pięć siorek!

Ania wybiegła na ogród trzaskając drzwiami tak mocno jak nigdy dotąd.Nie wiem,dlaczego się nie cieszy?Lepiej jest mieć chyba rodzeństwo niż być samotnym.
-Mówiłam ci,że za szybko jej to powiedziałeś!-obwiniałam męża krzątając się po kuchni.-Nie...-pisk.Głośny i cienki.Pociągnęłam Adama za rękę i pobiegliśmy razem na ogród-krzyki dobiegały z lasu nieopodal naszego ogrodzenia.

Ania rzucała się w strumyku tyłem do nas. Przestrzaszyłem się.Może coś z nią nie tak?Ewa podbiegła do niej.Pociągając ją za rękę obróciła w naszą stronę.Oczy miała podbite i napuchnięte jakby cały czas płakała.Włosy potargane na różne strony i...uśmiech na twarzy?
-Nie wiem,jak to wszystko...ale ciesze się.Strasznie się ciesze!-powiedziała głosem pełnym entuzjazmu i radości,przytuliła mnie oraz Ewę.Dziwne...Chyba nigdy nie zrozumiem nastolatek.

Ania-córka
Ewa-matka
Adam-ojciec

-Chodzi o to...-jąkała się mama lekko drapiąc się za uchem.-...że...ty...masz...-nie umie z siebie tego wydusić!Dawaj,powiedz!
-Już?!-wrzasnęłam poddenerwowana,kto by się przecież nie zdenerwował?!
-Masz rodzeństwo,a dokładnie pięć siostrzyczek-przekrzyczał mnie zagniewany tato.Nigdy się tak nie denerwował!Zawsze stał z boku,a całe przemowy...

Tryyyy, tryyyy...
Darek patrzy na wyświetlacz swojego telefonu. "Wiadomość od Iza".
Cholera jasna! Dowiedziałam się przed chwilą, że nie jestem jedynaczką! Jest nas sześć! Czaisz? Sześć!!! Przyjedź do mnie, smutno mi!
- Ale heca...- Darek skrobie się w skroń.
Długo nie zajmuje mu podjęcie decyzji. Zakłada buty, spryskuje się wodą toaletową i biegnie na spotkanie z przyjaciółką. Dociera do niej po półgodzinie.
- Jesteś w końcu...- Iza otwiera mu drzwi od swojego pokoju.
Jest cała zapuchnięta od płaczu.
- Co się dzieje, Izka?
- Nie wiem, załamałam się chyba...- wybucha kolejną lawiną łez.
- Ale Iza, rodzice najwyraźniej mieli powód ci o tym nie mówić...
- Nie prawda! Oni nic o nich nie mówili, bo są ode mnie starsi o dwadzieścia lat! To pięcioraczki, rozumiesz? Pięcioraczki!
- Sama widzisz, że to jednak jest wystarczający powód do milczenia- Darek próbuje przytulić przyjaciółkę.
Iza odpycha go i patrzy na niego z politowaniem.
- Oni przyjadą tutaj jutro. Wszyscy. A rodzice są wniebowzięci! Cholera jasna!
- Iza, spójrz na mnie!- Darek krzyczy.
- Coooooo?- dziewczyna buczy.
- Ja mam czworo braci i uwierz mi jest fajnie.
- Ale...
- Zobaczysz, że za parę miesięcy docenisz wartość rodziny...
- Na to jest za późno, ja ich nie znam, ja... ja...
- Poznasz ich i sama stwierdzisz, że ich lubisz. Pamiętaj Iza, że na rodzinę nigdy nie jest za późno.
Dziewczyna patrzy się na przyjaciela zdziwionym wzrokiem.
- A od kiedy ty taki mądry jesteś?- prycha.
- Od zawsze Iza, od zawsze!
Dziewczyna wzdycha. Skoro on sobie radzi z czwórką niesfornych braci, to i może ona jakoś się dogada ze swoim rodzeństwem? Ale rodzicom i tak na razie nie wybaczy. Muszą poczuć smak piwa, które sobie nawarzyli. Nigdy nie lubiła być okłamywana i oni o tym doskonale wiedzą.
- To co, gotowa na spotkanie z nimi?
- Nie wiem... Chyba... chyba tak!- Iza uśmiecha się słabo.

Tryyyy, tryyyy...
Darek patrzy na wyświetlacz swojego telefonu. "Wiadomość od Iza".
Cholera jasna! Dowiedziałam się przed chwilą, że nie jestem jedynaczką! Jest nas sześć! Czaisz? Sześć!!! Przyjedź do mnie, smutno mi!
- Ale heca...- Darek skrobie się w skroń.
Długo nie zajmuje mu podjęcie decyzji. Zakłada buty, spryskuje się wodą toaletową i biegnie na spotkanie z...

Pierwsza myśl - uważaj, o czym marzysz, bo może się spełnić. Wystarczyłby jeden starszy brat. Albo siostra. Nagle staliśmy się jakby... rodziną wielodzietną. Niemal patologia. Co zrobić z tymi obcymi ludźmi?! Szkoda, że tak późno - w końcu rodzeństwo najcenniejsze jest dlatego, że się razem wychowuje, dorośleje i tak dalej. A po co komu pakiet aż pięciu obcych sobie osób, z którymi coś ma mnie połączyć?
Świetny temat na film... Temat... Dobra, może jeszcze coś z tego będzie, może to się da sprzedać. Tylko trzeba szybciutko napisać scenariusz.

Pierwsza myśl - uważaj, o czym marzysz, bo może się spełnić. Wystarczyłby jeden starszy brat. Albo siostra. Nagle staliśmy się jakby... rodziną wielodzietną. Niemal patologia. Co zrobić z tymi obcymi ludźmi?! Szkoda, że tak późno - w końcu rodzeństwo najcenniejsze jest dlatego, że się razem wychowuje, dorośleje i tak dalej. A po co komu pakiet aż pięciu obcych sobie osób, z...

Pierwsza myśl - uważaj, o czym marzysz, bo może się spełnić. Wystarczyłby jeden starszy brat. Albo siostra. Nagle staliśmy się jakby... rodziną wielodzietną. Niemal patologia. Co zrobić z tymi obcymi ludźmi?! Szkoda, że tak późno - w końcu rodzeństwo najcenniejsze jest dlatego, że się razem wychowuje, dorośleje i tak dalej. A po co komu pakiet aż pięciu obcych sobie osób, z którymi coś ma mnie połączyć?
Świetny temat na film... Temat... Dobra, może jeszcze coś z tego będzie, może to się da sprzedać. Tylko trzeba szybciutko napisać scenariusz.

Pierwsza myśl - uważaj, o czym marzysz, bo może się spełnić. Wystarczyłby jeden starszy brat. Albo siostra. Nagle staliśmy się jakby... rodziną wielodzietną. Niemal patologia. Co zrobić z tymi obcymi ludźmi?! Szkoda, że tak późno - w końcu rodzeństwo najcenniejsze jest dlatego, że się razem wychowuje, dorośleje i tak dalej. A po co komu pakiet aż pięciu obcych sobie osób, z...

Jaka byłaby moja reakcja na wieść, że mam pięcioro rodzeństwa? Szok! I to wielki, wielki szok. Na pewno ubodłoby mnie to, że przez całe moje życie rodzice okłamywali mnie w tak ważnej kwestii. Przecież ukrywanie pięciorga rodzeństwa to wielki ból. Inna sprawa, gdybym dowiedziała się, że mam brata lub siostrę. Ale nie gdy mam tak liczne rodzeństwo! Bolałoby mnie strasznie, że mnie oszukali, że gdzieś tam ukrywali moje rodzeństwo. Nie wiedziałabym co ze sobą począć, zapewne przez długi czas bym płakała i trzęsła się jak galareta z nerwów i tylu emocji. Może nawet uciekłabym z domu i zaszyła się gdzieś u kogoś, gdzie nie mogli by mnie znaleźć. Myślę, że chciałabym ich ukarać tą ucieczką za to, że nie powiedzieli mi od razu wprost takiej ważnej rzeczy. Jednak z biegiem czasu byłabym ciekawa swojego rodzeństwa i chciałabym ich poznać. Być może moje stosunki z rodzicami by się nie zmieniły, a rodzeństwo bardzo bym polubiła, ale jest też opcja, że już nigdy nie potrafiłabym zaufać mamie i tacie, a do rodzeństwa miałabym wielki dystans.

Jaka byłaby moja reakcja na wieść, że mam pięcioro rodzeństwa? Szok! I to wielki, wielki szok. Na pewno ubodłoby mnie to, że przez całe moje życie rodzice okłamywali mnie w tak ważnej kwestii. Przecież ukrywanie pięciorga rodzeństwa to wielki ból. Inna sprawa, gdybym dowiedziała się, że mam brata lub siostrę. Ale nie gdy mam tak liczne rodzeństwo! Bolałoby mnie strasznie,...